Constantine P. Cavafy - Ithaka / Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Ιθάκη

C.P. Cavafy's Biography

Φωτογραφία Κυριάκου Παγώνη (1932)

Constantine P. Cavafy (Kavafis), born in Alexandria, Egypt, in 1863, was the ninth and last child of Constantinopolitan parents. His father, Peter Cavafy, left Constantinople as a young man (in 1836) to join his elder brother George in England where the two worked with Greek business firms in Manchester, London, and Liverpool. They returned to London in 1846, and three years later founded Cavafy Brothers, an export-import firm that prospered for some years dealing in Egyptian cotton and Manchester textiles. In 1894 Peter revisited Constantinople and there married Hariklia, daughter of a diamond merchant, George Photiadis, of Yenikoy on the Bosphorus (she was then a girl of fourteen). He left her in his mother's house in Pera and returned the following year to bring her and her first-born son to England. In August of that year (1850) he obtained British nationality, and he and his family spent the next few years in Liverpool. In late 1854 or early 1855 the family moved to Alexandria, and the Alexandrian branch of Cavafy Brothers soon became the central office of the family firm. Peter died in 1870, leaving the family poorly provided for. Hariklia and her seven sons moved to England two years later. The eldest son, George, became manager of the family firm in London, and the second son, Peter, manager in Liverpool. Their inexperience caused the ruin of the family fortunes. George's injudiciousness largely contributed to the liquidation of the firm in 1879, and Peter managed to lose their private inheritance by unwise speculations. With the exception of George, who stayed on in London, the family returned to a life of gentei poverty in Alexandria.

Read more HERE 

Everything about Kavafy  HERE
Cource Cavafis.compupress 

ITHACA (1911)

As you set out for Ithaca

hope that your journey is a long one,

full of adventure, full of discovery.

Laistrygonians and Cyclops,

angry Poseidon-don't be afraid of them:

you'll never find things like that on your way

as long as you keep your thoughts raised high,

as long as a rare sensasion

touches your spirit and your body.

Laistrygonians and Cyclops,

wild Poseidon-you won't encounter them

unless you bring them along inside your soul,

unless your soul sets them up in front of you.

Hope that your journey is a long one.

May there be many summer mornings when,

with what pleasure, what joy,

you come into harbors you're seeing for the first time;

may you stop at Phoenician trading stations

to buy fine things,

mother of pearl and coral, amber and ebony,

sensual perfume of every kind-

as many sensual perfumes as you can;

and may you visit many Egyptian cities

to learn and learn again from those who know.

Keep Ithaka always in your mind.

Arriving there is what you're destined for.

But don't hurry the journey at all.

Better if it lasts for years,

so that you're old by the time you reach the island,

wealthy with all you've gained on the way,

not expecting Ithaca to make you rich.

Ithaca gave you the marvelous journey.

Without her you would have not set out.

She has nothing left to give you now.

And if you find her poor, Ithaca won't have fooled you.

Wise as you will have become, so full of experience,

you'll have understood by then what these Ithacas mean.

Sean Connery reads "Ithaca"

Κ. Π. Καβάφης - Η Ζωή και το Εργο του

Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1863 (29 Απριλίου) και πέθανε στην ίδια πόλη το 1933 την ημέρα των γενεθλίων του. Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Πέτρου Ι. Καβάφη (Κωνσταντινούπολη, 1814 - Αλεξάνδρεια, 1870), μεγαλέμπορου βαμβακιού, από φαναριώτικο γένος που οι ρίζες του φαίνεται πως είναι βυζαντινές και της Χαρίκλειας Φωτιάδη (Νιχώρι Κωνσταντινουπόλεως, 1834 - Αλεξάνδρεια, 1899) από παλαιότατη οικογένεια της Πόλης. Υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη πνευματική φυσιογνωμία της Αλεξάνδρειας.

Ο μικρός Καβάφης ζει τα πρώτα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια, μέσα σε εξαιρετικές συνθήκες ευημερίας. Στο ισόγειο του διώροφου σπιτιού των Καβάφηδων στην αριστοκρατική οδό Σερίφ, στεγάζονταν τα γραφεία του ακμαιότατου εμπορικού οίκου «Καβάφης & Σία» (κύριος συνέταιρος ο Γεώργιος Καβάφης, θείος του ποιητή, εγκατεστημένος στο Λονδίνο), ενώ η οικογένεια του Πέτρου Καβάφη διαβίωνε με χαρακτηριστική άνεση στο πρώτο και στο δεύτερο πάτωμα, διατηρώντας Γάλλο παιδαγωγό, Αγγλίδα τροφό, Έλληνες υπηρέτες, Ιταλό αμαξά και Αιγύπτιο θυρωρό!

To 1870 με το θάνατο του πατέρα Καβάφη αρχίζει, ουσιαστικά, η σταθερή πορεία της οικογένειας προς την οικονομική κρίση και παρακμή. Το 1872 η Χαρίκλεια Καβάφη μετακομίζει με τα παιδιά της στην Αγγλία όπου και θα παραμείνουν τα επόμενα έξι χρόνια (κυρίως στο Λίβερπουλ αλλά και στο Λονδίνο). Ο μικρός Καβάφης σπουδάζει σε αγγλικό σχολείο όπου και διδάσκεται για μητρική του γλώσσα την αγγλική αλλά παράλληλα μαθαίνει και ελληνικά και γαλλικά. Μετά από λίγα χρόνια παραμονής στην Αγγλία αναγκάζονται να επιστρέψουν στην Αλεξάνδρεια καθώς τα οικονομικά της οικογένειας πηγαίνουν άσχημα και η οικογενειακή επιχείρηση διαλύεται. Ο Καβάφης συνεχίζει τις σπουδές του στο Εμποροπρακτικό Λύκειο «Ερμής» ενώ παράλληλα υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι κατά το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην επιστροφή από την Αγγλία (1878) και στο ξεκίνημα της φοίτησης στον «Ερμή» (1881), ο Καβάφης είχε αρχίσει να μελετά και να εργάζεται πνευματικά από μόνος του, χρησιμοποιώντας βιβλία από τις δανειστικές βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας. Σ' αυτήν την τριετία ανάγεται και η φιλόδοξη απόπειρά του να συντάξει ένα ιστορικό λεξικό, προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε αφού τα λήμματα του έργου σταμάτησαν «στη μοιραία λέξη Αλέξανδρος».

Συνέχεια ΕΔΩ
Πηγή Cavafis.compupress  

Όλα τα ποιήματά του ΕΔΩ 

ΙΘΑΚΗ (1911)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Η Έλλη Λαμπέτη απαγγέλει την "Ιθάκη"

Ο Γιάννης Γλέζος τραγουδάει την "Ιθάκη" σε μουσική δική του

Άλλα μελοποιημένα ποιήματα του Κ.Καβάφη

"Γενάρης 1904" Μουσική Θάνος Μικρούτσικος - Τραγούδι Κ. Θωμαϊδης

"Η πόλις" Μουσική Δήμου Μούτση - Τραγούδι Άλκηστις Πρωτοψάλτη

"Τα κεριά"  Μουσική Μίμης Πλέσσας - Τραγούδι  Ειρήνη Παπά

"Φυλάττειν Θερμοπύλας" Κώστας και Αλέξανδρος Χατζής

Οι ηθοποιοί απαγγέλουν Καβάφη

"Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ."- Απαγγέλει ο Χρήστος Τσάγκας, μουσική Φίλιππος Περιστέρης

"Περιμένοντας του Βαρβάρους" - Διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης (Νικολακάκος το πραγματικό του επώνυμο)
 

"Όσο μπορείς" -  απαγγέλει ο Στέφανος .Στρατηγός

"Περιμένοντας τους βαρβάρους" - Ο Χρήστος Τσάγκας διαβάζει Καβάφη

Αφιέρωμα στο Μάνο Κατράκη / Tribute to Manos Katrakis

Σαν σήμερα (2 Σεπτέμβρη 1984), έφυγε ο Μάνος Κατράκης

Manos Katrakis  Biography

Born in Kastelli, Crete, Greece, he was the youngest of five children of Haralambos Katrakis and Irini Katraki. When Manos was 10 years old, his family moved from Crete to Athens, where his father searched for work. His brother Giannis Katrakis emigrated to North America.
He played soccer during his youth for the Athinaikos football team and others.
Along with actor/director Kostas Leloudas, he acted in his first movie To Lavaro tou '21 in 1928. He later performed in the Ethniko Theatro (the National Theatre) in 1931. During the 1930s, he continued acting in theatrical plays (he was friends with the maestro Dimitris Mitropoulos). He married Anna Lori at the age of 35.
During the Greek Civil War of 1946–1949 he was exiled in Makronisos.
In the 1950s he returned to Athens from Makronisos but there was little acting work. He was handed both small and big roles in plays and films.
In 1954, he married his third and last wife named Linda Alma—a pseudonym of Eleni Malioufa (Ελένη Μαλιούφα).
He was an avid smoker for most of his life, something which eventually led to his death. Shortly before his death, he filmed his last and best movie Taxidi sta Kythira, the Journey to Kythera/Kythira with the director Theo Angelopoulos. He died at the age of 76 on September 2, 1984.

from Wikipedia (More read)

Μάνος Κατράκης Βιογραφία

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ..Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ..Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..

Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1908 στο Καστέλι Κισσάμου Κρήτης και ήταν το μικρότερο από τα 5 παιδιά του Χαράλαμπου και της Ειρήνης Κατράκη.
Μετακομίζουν οικογενειακώς στην Αθήνα λίγο πριν
κλείσει τα δέκα του χρόνια. Στο Μάνο άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Έπαιξε στην ομάδα του Κεραυνού και αργότερα του Αθηναϊκού. Από πολύ νέος, αναγκάζεται να πάρει την ευθύνη της οικογένειας και να εργαστεί - ο πατέρας και ο μεγάλος αδερφός μετανάστευσαν στην Αμερική. Το ξεκίνημά του στο Θέατρο το κάνει σε
ηλικία 18 ετών με το θίασο ΟΙ ΝΕΟΙ κι ένα χρόνο αργότερα παίζει στη πρώτη βωβή ταινία ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΟΥ 21. Εως το 1931 που μπαίνει στο Εθνικό Θέατρο παίζει σε διάφορους θιάσους. Σε ηλικία 25 ετών παντρεύεται την ηθοποιό Άννα Λώρη (αυτός ο γάμος τελείωσε γρήγορα). Το 1940 συμμετείχε στο μέτωπο και πολέμησε γενναία.
Επιστρέφοντας από το μέτωπο εντάσσεται στο ΕΑΜ και την Αριστερά, κάτι που θα τον βάλει στο στόχαστρο των
συντηρητικών παρατάξεων. Κάνει ένα δεύτερο γάμο από τον οποίο αποχτά δίδυμα. Τα παιδιά, όμως, αυτά ζουν για πολύ λίγο και τα θάβει μόνος του, με τα ίδια του τα χέρια. Αυτή η απώλεια θα τον σημαδέψει βαθειά. Το 1943 αναλαμβάνει πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών
και απ' τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα για την ίδρυση του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης, όπου και έπαιξε μέχρι το 1946, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό Αθηνών. Ένα χρόνο αργότερα εκδιώχτηκε για τις Αριστερές του πεποιθήσεις και αρνούμενος να αποκηρύξει
τα Πιστεύω του υπογράφοντας δήλωση μετανοίας, εξορίστηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αη Στράτη. Σ' όλο το μακρύ διάστημα της εξορίας του δεν έχασε ούτε ένα λεπτό τη Δύναμη, το κουράγιο και το θάρρος του. Όταν πια επιστρέφει στην Αθήνα το 1952 οι πόρτες είναι κλειστές. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1955 ιδρύει το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο στο Πεδίον του Άρεως, στην Αθήνα. Η συμμετοχή του κοινού ήταν μεγάλη, όπως μεγάλη ήταν και η καλλιτεχνική επιτυχία του
θεάτρου. 

Το 1954 γνωρίζει τη Λίντα Άλμα, γνωστή χορεύτρια, η οποία θα είναι και η σημαντικότερη γυναίκα της ζωής του και συντρόφισσα του για τα επόμενα 30 χρόνια - έως το τέλος της ζωής του. Το 1968, μέσα στη Χούντα, του γίνεται έξωση από το Θέατρο στο Πεδίον του Άρεως. Το 1972 επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνιστεί στον Οθέλλο και τον Δον Κιχώτη και στην Επίδαυρο στον Οιδίποδα Τύραννο (1973), καθώς και στον Προμηθέα Δεσμώτη (1974). Το 1977 επανιδρύει το ΕΛΘ και ανεβάζει έργα Αρμπούζοφ, Γκόρκι, Μπρεχτ. Επίσης το «ΝΤΑ» του Λέοναρντ και τη «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη» του Νικηφόρου Βρεττάκου. Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής του και συμμετείχε σε εκατοντάδες εκδηλώσεις του μαζικού κινήματος. Με την ανεπανάληπτη φωνή του δικαίωσε το Νεοελληνικό Ποιητικό Λόγο, Ρίτσο, Ελύτη, Βρεττάκο και τόσους άλλους. Αξιόλογες είναι επίσης οι ερμηνείες του στο κινηματογράφο σε ταινίες όπως «Μαρίνος Κονταρας», «Συνοικία το όνειρο», «Ηλέκτρα», «Ένας Ντελικανής», «Αντιγόνη», και στο Κύκνειο Άσμα του «Ταξίδι στα Κύθηρα», την οποία γύρισε ήδη βαριά άρρωστος, χαρίζοντάς μας μια εκπληκτική ερμηνεία. Μας άφησε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984,αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο Έργο Τέχνης και Ζωής.

Απο τη σελιδα του facebook

(Διαχειρίστρια Βίλλη Κακαφλίκα - Υπεύθυνη Μαρία Τσεκούρα)

Ευχαριστούμε για το πλούσιο υλικό

Η στάση του Κατράκη στο σανίδι και στον αγώνα (από τη σελίδα του facebook)

Ηθοποιός σημαίνει Φως

«Εμάς τότε το περιβάλλον μας διαμόρφωσε αλλιώς. Μας έμαθε ότι το Θέατρο δεν είναι απλά ένα επάγγελμα αλλά, ένα κοινωνικό λειτούργημα, ένα Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Σ' αυτό δεν μαθαίνουν μόνο όσοι έρχονται να το παρακολουθήσουν αλλά, και οι Ηθοποιοί. Εκεί πάνω στο σανίδι, πίσω από τη σκηνή, μαθαίνεις να είσαι Ηθοποιός. Εκεί πάνω συντελείται ο καθημερινός σου Αγώνας, εκεί δίνεις τις εξετάσεις σου. Εκεί συμπυκνώνεται το πάθος σου για το Θέατρο, η ανησυχία σου, το μεράκι σου. Αλίμονο στον ηθοποιό, που θα πάψει ν΄ ανησυχεί για το ρόλο του, έστω κι αν τον παίζει δυο χρόνια συνέχεια. Εγώ δεν ησυχάζω ποτέ. Μέσα μου, υπάρχει πάντα το μικρόβιο της Αναζήτησης»

Μην υπογράψεις κερατά  

Αγωνιστής του αλβανικού μετώπου ο ίδιος, από την πρώτη στιγμή της κήρυξης του πολέμου, δεν θα μπορούσε παρά να ενταχθεί στις δυνάμεις του ΕΑΜ στη διάρκεια της γερμανικής, ιταλικής και βουλγάρικης κατοχής. Η ένταξή του όμως στο λαϊκό κίνημα συνεχίζεται και τα χρόνια του εμφυλίου, με τις αναμενόμενες για την εποχή συνέπειες. Συλλήψεις, διωγμοί, απόλυση από το τότε Βασιλικό Θέατρο, πιέσεις για «δήλωση μετανοίας αν θέλει να φτιάξει τη ζωή του». 

Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος που είχε με τη μητέρα του στη διάρκεια αυτών των διώξεων:

-Τι είναι, Μανόλη;
- Θες να έρθω στο σπίτι, μάνα; Θέλεις;
- Πώς θα ‘ρθεις;
- Ε... θα υπογράψω και θα ρθω...
- Ίντα θα υπογράψεις;
- Δήλωση.
- Ίντα είναι η δήλωση;
- Ότι δεν είμαι αυτό που είμαι...
-Και δεν είσαι;
- Είμαι...
- Μην υπογράψεις, κερατά... Μην υπογράψεις!..

Θρυλική είναι η στάση που κράτησε στη Μακρόνησο

Οι αλφαμίτες τον χτυπούσαν σκληρά και του έλεγαν :

«Θα γονατίσεις Κατράκη;»

«Βαράτε παιδιά, αυτή τη χάρη δε θα σας την κάνω».

«Τι παριστάνεις Κατράκη;»

«...τον άνθρωπο»!

O ίδιος, σε συνέντευξή του, το 1984, αναφέρει:

«...μπορεί στη Μακρόνησο να με λιανίσανε στο ξύλο, αλλά όταν την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησα και πήρα μια βαθιά ανάσα, ανάπνευσα ιώδιο, αέρα καθαρό, και ο αέρας ο καθαρός και το ιώδιο, πίστεψέ με, ήταν τα γιατρικά και τα φάρμακά μας την εποχή εκείνη. Το παιδί όταν γεννιέται και το βάζουνε στα μπαμπάκια γίνεται φιλάσθενο, γίνεται ασθενικό. Όταν τ' αφήνουνε στο χώμα, γίνεται θηρίο».

Αφιέρωμα στο Μάνο Κατράκη από την ΕΡΤ σε τρία μέρη

                                                                  Βιογραφία