Κείμενο υποδοχής

If I had to choose between music, dance or photography, I would choose all three, for I am enchanted with music, thrilled by dance and redeemed by photography!
Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στη μουσική, το χορό και τη φωτογραφία, θα επέλεγα και τις τρεις τέχνες. Η μουσική με μαγεύει, ο χορός με ενθουσιάζει και η φωτογραφία με λυτρώνει!...

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Η φωτογραφία της εβδομάδας / Photo of the Week

Όταν η τέχνη συναντά την τεχνολογία!
Ψάχνοντας κανείς, βρίσκει όμορφες και εντυπωσιακές εικόνες. Ιδού λοιπόν 4 πανέμορφες νατουραλιστικές φωτογραφίες . Περισσότερα μη με ρωτάτε. Υποθέτω ότι  φτιάχνονται με το NufSoft Nature Illusion Studio. Το μόνο στοιχείο που έχω, είναι πως το αρχείο είναι σε gif  και δεν είναι δικές μου. Όταν μάθω περισσότερα, θα σας πω. . Προς το παρόν, θαυμάστε την ομορφιά τους που στηρίζεται στη σύγχρονη τεχνολογία. 

(Σε περίπτωση που κάποια δημοσίευση θίγει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σας, επικοινωνήστε μαζί μου μέσω του προφίλ ή αφήστε το σχόλιό σας. Ευχαριστώ).

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Συνοικία το όνειρο

Λίγα λόγια για να θυμηθούμε την υπόθεση του έργου 

  'Oλες οι εκφάνσεις της ζωής των ανθρώπων μιας αθηναϊκής φτωχοσυνοικίας, οι οποίοι αν και ζουν στην έσχατη μιζέρια, δεν παύουν να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Ο Ρίκος αποφυλακίζεται και επιστρέφει σπίτι του, σε μια από τις φτωχότερες συνοικίες της Αθήνας. Όλοι η γειτονιά πλαντάζουν μέσα στη μιζέρια, τη λασπουριά, τη γκρίνια αλλά, κανένας δεν πλάθει ένα άξιο όνειρο. Για να γλυτώσουν από την κακομοιριά, ονειρεύονται την ατιμία, την κλοπή, την πορνεία, δηλαδή, τον εύκολο δρόμο. Η παλιά αγάπη του Ρίκο, η Στεφανία, δεν θέλει να συνεχίσει  τη σχέση μαζί του, τώρα που έχει άλλους πλούσιους φίλους. Μαζί με τον Νεκροφόρα και τον Ασημάκη, αρχίζουν εμπόριο παράνομων προϊόντων, αλλά πέφτουν έξω. Ο Ρίκος προτείνει να επιχειρήσουν ένα μεγαλύτερο κόλπο, όμως δεν θα προλάβουν να το ξεκινήσουν γιατί έχει ήδη σπαταλήσει τα λεφτά που του έδωσε ο Ασημάκης για κεφάλαιο... Κάπως έτσι... Τα υπόλοιπα, θα τα θυμηθείτε βλέποντας ολόκληρη την ταινία...
Αξίζει να αναφερθούμε, όμως, στις  σκηνές όπως, το όνειρο του σπιτιού με μεγάλα παράθυρα σε ένα «οικοπεδάκι» και το φινάλε της σκηνής της ληστείας όπου θριαμβεύει το καλό και η ανθρωπιά. Για την πραγμάτωσή τους, βέβαια, δίνουν πολλά με το ταλέντο τους, δυο καταπληκτικοί ηθοποιοί: Στην πρώτη σκηνή η θαυμάσια Αλέκα Παϊζη και στη δεύτερη ο φανταστικός Μάνος Κατράκης. Δυο ηθοποιοί που  με τις ερμηνείες τους, σφραγίζουν την επιτυχία της ταινίας, που αποτελεί μια σπάνια περίπτωση στο ελληνικό σινεμά εκείνης της εποχής. Πολύ καλές επίσης και οι άλλες ερμηνείες ηθοποιών όπως ο Αλεξανδράκης, ο Πέτσος (τραγική χαμηλότονη φιγούρα) και η Σαπφώ Νοταρά. Ενδιαφέρουσα παρουσία και η Αλίκη Γεωργούλη στο ρόλο της ονειροπαρμένης και αφελούς νεαρής. Καθοριστική ήταν και η εξαίρετη δουλειά του Δήμου Σακελλαρίου, που η φωτογραφία του ανάπλασε τις χαμοκέλες, τα σοκάκια και τη μιζέρια του συνοικισμού με λαμπρή πλαστικότητα, με εκφραστικούς φωτισμούς και, μάλιστα, χωρίς τη χρήση κάποιου εντυπωσιακού εφφέ.
Η ταινία γυρίστηκε στον Ασύρματο, περιοχή στα Κάτω Πετράλωνα.
Με σενάριο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και του συγγραφέα Κώστα Κοτζιά, ο Αλέκος Αλεξανδράκης επιχειρεί την πρώτη του σκηνοθεσία στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Έχει ήδη παντρευτεί την Αλίκη Γεωργούλη (1957) και μοιράζονται την αγάπη τους για την τέχνη, τις προοδευτικές τους ιδέες, τα ιδανικά τους για έναν καλύτερο κόσμο.
H "Συνοικία το όνειρο" λογοκρίθηκε και ένας αστυνομικός διευθυντής, που σταμάτησε την προβολή της, τους είχε πει: "Τι πράγματα είναι αυτά που δείχνετε; Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πεινασμένοι ούτε τρελοί που να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάνετε κομμουνιστική προπαγάνδα". Ευτυχώς που διαμαρτυρήθηκε η Ελένη Βλάχου κι επετράπη τελικά η προβολή της ταινίας, έστω και πετσοκομμένη.
Συνοικία το όνειρο
Η "Συνοικία το όνειρο" είναι η πιο σημαντική σκηνοθετική δουλειά του Αλέκου Αλεξανδράκη στον ελληνικό κινηματογράφο. Η ταινία, αν και δεν σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία, εν τούτοις θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες ηθογραφίες της μεγάλης οθόνης. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης πλησίασε ρεαλιστικά την ελληνική πραγματικότητα, δραματοποιώντας τον πόνο και τις λαχτάρες της φτωχολογιάς, έτσι όπως τις βίωσαν οι άνθρωποι της εκείνα τα δύσκολα χρόνια του '60. Οι κριτικοί της εποχής χαρακτήρισαν την ταινία «αριστούργημα» και μίλησαν πολύ κολακευτικά και για την υπέροχη μουσική επένδυση του Μίκη Θεοδωράκη που έντυσε με τον πιο δεξιοτεχνικό τρόπο, όχι μόνο τις δραματικές σκηνές της ταινίας αλλά και τις ντοκι-μαντερίστικες εικόνες της. Το δε τραγούδι "Βρέχει στη φτωχογειτονιά", με αφετηρία αυτή την ταινία, ξεκίνησε το διαχρονικό του ταξίδι στην ιστορία και έμεινε στο χρόνο, ως μια απο τις σημαντικότερες  στιγμές του ελληνικού  λαϊκού τραγουδιού.  Ένα απο τα αρτιότερα τραγούδια στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, μουσικά, στιχουργικά κι ερμηνευτικά. Εξαιρετικό παίξιμο πάνω σε εξαιρετική μουσική. Στίχοι βαθιά λαϊκοί αλλά ταυτόχρονα και ποιητικοί που κατάφεραν να εκφράσουν τον πόνο και τη λαχτάρα της φτωχολογιάς. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με την αυθεντική λαϊκή και δραματική ερμηνεία του, γίνεται άλλος ένας ρόλος στην ταινία... 
Ακούστε εδώ το τραγούδι

Το ενδιαφέρον, όμως, εστιάζετε και στα πολιτικά γεγονότα, που δείχνουν και το κλίμα της εποχής και σημάδεψαν  την ταινία με τα "ήξεις-αφίξεις" του Καραμανλικού κράτους και παρακράτους όπου, ο διαχωρισμός ήταν ασαφής, με αποκορύφωμα αργότερα τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη. Εποχή δύσκολη για  αριστερούς και δημοκρατικούς καλλιτέχνες να δημιουργήσουν πόσο δε, να  έχουν την συμπαράσταση της πολιτείας. Είναι η εποχή που ο κάθε "ύποπτος" αριστερών φρονημάτων είχε τον χωροφύλακά του. Διαβάστε, και θαυμάστε τη δημοκρατική "ευαισθησία" του κράτους ή παρακράτους (διαλέγετε και παίρνετε) ,τι έγραφε ο τύπος της εποχής (Ελευθερία 4-8-1961)
(Ευχαριστώ τον Allou Fun Marx για τη βοήθειά του στην αναζήτηση αποκομμάτων τύπου της εποχής)




Ταξίδι στη ... Γουαδελούπη / Voyage à la Guadeloupe

Κλικάρετε πάνω στην επόμενη πρόταση (σύνδεσμος) για να διαβάσετε το πρωτότυπο κείμενο στα Γαλλικά.
 
Τα παρακάτω που θα διαβάσετε είναι η μεταφρασμένη εκδοχή από την Google.

Περίεργη ως τρελή η σημερινή ανάρτηση. που θυμήθηκα τώρα την Γουαδελούπη... Αφορμή στάθηκε η επίσκεψη στο blog, κάποιου φίλου από τη χώρα αυτή. Ίσως, αυτή τη στιγμή να μας παρακολουθεί... Ψάχνοντας, λοιπόν, στη Google, έμαθα κι εγώ που είναι η Γουαδελούπη. Πάνω κάτω, ήξερα πως είναι κάπου σ΄αυτόν τον ... πλανήτη. Αλλά πού??? Φρεσκάρετε κι εσείς τη μνήμη σας και, πού ξέρετε, μπορεί να σας ανοίξει η όρεξη να πάτε....

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ballet Sylphides (Frederic Chopin) & Giselle (John Adams)



Για να δείτε τις φωτογραφίες σε μεγαλύτερη διάσταση, πατείστε με αριστερό κλικ πάνω σε μια φωτογραφία του Slide Show και θα σας ανοίξει ένα νέο παράθυρο. Εκεί δεξιά, έχετε τρεις επιλογές:
1. Gallery View (προτείνεται για παρατήρηση των φωτογραφιών)
2. Original View
3. Full Screen (προτείνεται για Slide Show)

Who doesn't like my posts????

.....να σηκώσει το χέρι του!!!
Αφήστε ... άφοβα το σχόλιό σας εδώ και θα φροντίσω να απαντηθεί.

Απλά μαθήματα φωτογραφίας / Just photography courses

Φτιάχνοντας ένα εικονικό εξώφυλλο 

                                                            ...και η "συνταγή" εδώ
Με αφορμή ένα τραγούδι του Μ.Μητσιά, "Είναι νύχτα και τα ξέρει όλα", δημιουργήσαμε ένα εικονικό εξώφυλλο CD (Εικόνα 5) που να ανταποκρίνεται στο ύφος και το περιεχόμενο του τραγουδιού. Ξεκινάμε: Νυχτερινή φωτογραφία καπου στη Λ.Αθηνών (Εικόνα 1) με αργή ταχύτητα για να τονίσουμε την κίνηση και να "παντρευτεί" με τη στατικότητα της επόμενης εικόνας -> Φωτογραφία στο Μοναστηράκι (Εικόνα 2) και με το μαγικό ραβδάκι του Photoshop ξακρίζουμε την κούκλα και την τοποθετουμε πάνω στην εικόνα 1 -> Έτσι, με μικροδιορθώσεις προκύπτει  η Εικόνα 3 -> Και επειδή θέλουμε να δώσουμε έμφαση και πειστικότητα στην ατμόσφαιρα και τα χρώματα της νύχτας, πάμε στο Photoshop>Filter>Render>Lens Flare>επιλογή φακού (έχει 4)>ΟΚ και το αποτέλεσμα φαίνεται στην Εικόνα 4. Μετά είναι εύκολο να βάλουμε τίτλους στο εξώφυλλο (Εικόνα 5). Δοκιμάστε κι εσείς με κάποιο τίτλο τραγουδιού που δημιουργεί μέσα σας εικόνες, με κάποια ατάκα, με ένα τίτλο βιβλίου ή φωτογραφείστε τις σκέψεις σας, τα όνειρά σας και, όντως, το αποτέλεσμα θα είναι ονειρικό! Δηλαδή άπιαστο!!!

Για την ιστορία, την ιδέα την πήραμε από το ρεφραίν του τραγουδιού που λέει:
Είναι νύχτα και τα ξέρει όλα, θα`χει κάτι να σου πει
για κείνους που κοιτάζει τώρα, άστεγους χωρίς σκεπή. 

Εμείς τη νύχτα, απλώς, την κάναμε πιο ... αμαρτωλή! 
Και με την ευκαιρία αυτή, ακούστε και το τραγούδι

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Η φωτογραφία της εβδομάδας / Photo of the Week

Η ομορφιά είναι παντού / The beauty is everywhere

Περνούσα, σχεδόν, καθημερινά από αυτό το δρόμο και δεν ειχα δώσει ιδιαίτερη σημασία στο μισογκρεμισμένο σπίτι, όπου ο καθένας άφηνε στον τοίχο του, κάποιο μήνυμα, ένα γκραφιτι ή δοκίμαζε τις ικανότητές του στη ζωγραφική. Ξαφνικά, ένα "φλας" άστραψε μέσα μου και αλαφιασμένος καδράρισα, στην αρχή με το μάτι και μετά με τη φωτογραφική μηχανή, τη ζωγραφιά στον τοίχο. Ένα κλικ ήταν αρκετό. Μπορεί "Το χαμόγελο της Τζιοκόντα", της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το σύμβολο της "μυστηριώδους γυναικείας ιδιοσυγκρασίας" να έμεινε στην ιστορία σαν ένα σπουδαίο πορτρέτο και να φιλοξενείται φρουρούμενο στο Λούβρο, η δική μας "Τζιοκόντα" του περαστικού και άγνωστου ζωγράφου, θα φιλοξενείται σ' αυτό το ερειπωμένο σπίτι, μέχρι να γκρεμιστεί. Γι αυτό όσοι πιστοί προλάβετε. Η είσοδος είναι ελεύθερη στην οδό Τζαβέλλα ή, αν θέλετε με τη νέα ονομασία, στην οδό Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τελικά, η ομορφιά βρίσκεται παντού, στο δρόμο, στους τοίχους, δίπλα μας. Αρκεί να την αφουγκραστούμε, να τη δούμε, να την αγγίξουμε, να την νοιώσουμε! 

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Δημήτρης Λάγιος / Οδυσσέας Ελύτης

Με αφορμή μια φωτογραφία από την Μονεμβάσια



   ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (2 Νοεμβρίου 1991-18 Μαρτίου 1996)
Όμορφη και παράξενη πατρίδα ωσάν αυτή
που μού 'λαχε δεν είδα. 
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτα, 
στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά, 
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται, 
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται.                                                            
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά, 
κάνει να την σκαλίσει βγάνει θάματα,
 μπαίνει σ΄ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς, 
ξεσηκωμούς γυρεύει, θέλει τύρρανους. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΓΙΟΣ γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 7 Απριλίου 1952.
 Βαφτίστηκε με τους ήχους της επτανησιακής διαλέκτου, ενώ σπούδασε κοντά σε μεγάλους δασκάλους στο Εθνικό Ωδείο αρμονία, ενορχήστρωση, αντίστιξη, φούγκα και πήρε πτυχίο ανώτερων θεωρητικών και δίπλωμα κιθάρας. Διδάχτηκε, στην Αμερική, μουσική ανάλυση από τον Ερνεστ Μπράουν. Μουσικολογικά ερεύνησε το προεπαναστατικό τραγούδι και την παραδοσιακή (λαϊκή και εκκλησιαστική) μουσική των Επτανήσων. Η έρευνά του για το προεπαναστατικό τραγούδι καταγράφηκε στο βινίλιο σε περιορισμένα αντίτυπα. Νωρίτερα, στη Ζάκυνθο ακόμη, αρχίζει την ερευνητική του εργασία, μελέτη και καταγραφή της μουσικής παράδοσης της ιδιαίτερης πατρίδας του. Ηχογραφεί «Τα λαϊκά τραγούδια της Ζάκυνθος», «Του Σολωμού και της Ζάκυνθος», «Ζακυνθινές σερενάδες», «Εκκλησιαστική μουσική παράδοση», «Του μαντολίνου», με μουσική Επτανησίων συνθετών, διασκευασμένη από τον ίδιο. Αυτές οι εκδόσεις μαρτυρούν την αγωνία και την προσπάθειά του για τη διάσωση και διάδοση της πλούσιας μουσικής παράδοσης της περιοχής. Παράλληλα, δημιουργεί στη Ζάκυνθο τις «Γιορτές Τέχνης και Λόγου», συντονίζοντας ένα σύνολο καλλιτεχνών με την ονομασία «Μουσικό Ασκηταριό». Είναι κάτι που το υπαγορεύουν οι καταβολές του, η πολιτιστική ιστορία ενός τόπου που διψά για δημιουργία. Ισως, να νιώθει ότι το χρωστά στους συντοπίτες του, που μαζί τους πρωτοτραγούδησε αρέκειες και καντάδες, όπως και τα πρώτα δικά του τραγούδια. Μα και στον πατέρα του, φούρναρη στο επάγγελμα και εξαιρετικό τενόρο, τον οποίο ακολουθούσε πιτσιρικάς στα ζακυνθινά ταβερνεία. Πιστεύοντας στον καθοριστικό ρόλο της μουσικής παιδείας συμμετέχει με τον Αριστείδη Μόσχο στην ίδρυση του «Λαϊκού Σχολείου Παραδοσιακής Μουσικής», ενώ ξεκινά τα Μουσικά Σχολεία Μυκόνου και Αλίμου. Επίσης, ιδρύει το «Κάλβειο Κέντρο Μουσικών Μελετών» και το «Κάλβειο Ωδείο» στη Ζάκυνθο και συντονίζει το φωνητικό σχήμα «Ραψωδοί» με κλασικό ρεπερτόριο, με το οποίο περιοδεύει σε διάφορα αρχαία θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου. Μια από τις μόνιμες συνεργασίες του ήταν αυτή με το φωνητικό σύνολο και το σχήμα κλασικού χορού «Διάσταση» της Κύπρου. Η μαρτυρική μεγαλόνησος υπήρξε για τον Δ. Λάγιο η δεύτερη πατρίδα του. Συμπαραστάθηκε στον αγώνα της και της αφιέρωσε πολλά από τα έργα του, ενώ η επιθυμία του να «κοιμηθεί» η μισή από την τέφρα του στη θάλασσά της είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της σχέσης που τον έδενε μαζί της.
Ως συνθέτης εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1983, μετά από την επιλογή του από τον Οδυσσέα Ελύτη, για τη μελοποίηση του έργου του «Ο Ηλιος ο Ηλιάτορας», που ερμήνευσαν οι Γ. Νταλάρας, Ε. Βιτάλη, Ν. Δημητράτος και η Χορωδία Λαμίας. Ακολούθησε ο δίσκος «Εδώ που γεννηθήκαμε» σε στίχους Φώντα Λάδη, με ερμηνευτή τον Αντώνη Καλογιάννη και ο κύκλος τραγουδιών «Αη Λαός» σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη, με ερμηνεύτρια τη Σωτηρία Μπέλλου. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες, ενώ έκανε ηχογραφήσεις για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Τελευταία του δισκογραφική δουλιά ήταν η «Ερωτική πρόβα στο θάνατο» με ερμηνευτές τους Γιώργο Νταλάρα, Σαβίνα Γιαννάτου και Πάνο και Χάρη Κατσιμίχα. Πρόφτασε να ολοκληρώσει το χορόδραμα «Ινα τι», πάνω στο λυρικό λόγο του Δαβίδ, που μετά από το θάνατό του ενορχήστρωσε ο Κύπριος συνθέτης Δημήτρης Χριστοδουλίδης και δισκογραφήθηκε. 
Ο Δημήτρης Λάγιος πέθανε από καρκίνο στις 11 Απριλίου του 1991 σε ηλικία 38 ετών. Ήταν παντρεμένος και είχε μία κόρη.
 Πηγή: Ρουμπίνη Σούλη (Ριζοσπάστης 27/5/2001)
              
    Ένα άγνωστο τραγούδι του, με την  εκπληκτική Σωτηρία Μπέλλου



Θα με δικάσει ο κούκος και τ' αηδόνι - Μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
Τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι - Οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό

Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι - Δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
Κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι - Μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά

Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα - Και στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
Ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα - Το χάρο να φοράει θαλασσιά
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Αργοπεθαίνει / Muere lentamente - Pablo Neruda

Χιλιανός ποιητής, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο – όπως ήταν το πραγματικό του όνομα – γεννήθηκε το 1904 στο Παρράλ της Χιλής.
Αργότερα το 1946 άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Νερούντα, το οποίο δανείστηκε από τον ποιητή Γιαν Νερούντα. Από παιδί έγραφε ποιήματα σε εφημερίδες ενώ για χάρη της ποίησης εγκατέλειψε τις σπουδές του στη γαλλική φιλολογία. «Το βιβλίο της Δύσης» και «Τα είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα απελπισμένο τραγούδι» είναι τα έργα της νιότης του που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.
Παράλληλα με την συγγραφική του πορεία υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα της Χιλής και ταξίδεψε σε πολλές χώρες, (χώρες της Ασίας, στο Μπουένος Aιρες , τη Μαδρίτη, το Παρίσι, κ.α.).
Επόμενο ποίημα του Η Ισπανία στην Καρδιά, με διαφορετικό εντελώς θέμα, καθώς ο Νερούντα δεν μπορούσε να σταθεί αδιάφορος στα γεγονότα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και στην εκτέλεση του φίλου του Λόρκα..
Χωρίς να εγκαταλείψει την ποίηση άρχισε να ασχολείται με την πολιτική. Εντάχθηκε στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρκετά χρόνια αργότερα εκλέχτηκε γερουσιαστής.
Το 1948 το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύχτηκε παράνομο με αποτέλεσμα ο Νερούντα να ταξιδέψει αρχικά στην Αργεντινή και αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψε στη Χιλή τέσσερα χρόνια αργότερα και το 1953 του απενεμήθη το Βραβείο Λένιν.
Η φήμη του Χιλιανού ποιητή είχε απλωθεί σε όλο τον κόσμο και το 1971, περίοδος που ο Νερούντα ήταν πρεσβευτής στη Γαλλία, του απονέμεται ένα ακόμη βραβείο το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Aλλα έργα του ποιητή είναι : Η τρίτη κατοικία, Κάντο Χενεράλ (έργο που μελοποιήθηκε στην Ελλάδα από το Μίκη Θεοδωράκη), Το αλλοπρόσαλλο βιβλίο, Εκατό ερωτικά σονέτα, Γήινη κατοικία, κ.α.

Πέθανε το 1973 σε ηλικία 69 ετών και η κηδεία του ήταν το πρώτο ξέσπασμα των Χιλιανών εναντίον της δικτατορίας.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ
TODO EL AMOR - ΟΛΗ Η ΑΓΑΠΗ
ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ ΤΟΜΟΙ Α-Β-Γ'
EΙΚΟΣΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ
ΕΚΑΤΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΟΝΕΤΑ
Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΝΙΞΟΚΤΟΝΙΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΡΕΚΑΒΑΡΡΕΝ ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ
ΤΡΙΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΔΩΝ
ΥΨΗ ΤΟΥ ΜΑΤΣΟΥ ΠΙΤΣΟΥ
ΧΟΑΚΙΝ ΜΟΥΡΙΕΤΑ 
Το σύντομο βιογραφικό απο το Oasigr

Αφορμή γι αυτή την ανάρτηση, ήταν το ποίημα "Αργοπεθαίνει" που έλαβα με mail από τη φίλη Ξένη. Με εντυπωσίασε η φιλοσοφία του ποιήματος και θεώρησα πως έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας, αν και  πολλοί απο σας το γνωρίζετε. Δείτε και ακούστε το παρακάτω βίντεο. Θα σας συγκινήσει.




Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

La danza de ballet "Fuego"



Για να δείτε τις φωτογραφίες σε μεγαλύτερη διάσταση, πατείστε με αριστερό κλικ πάνω σε μια φωτογραφία του Slide Show και θα σας ανοίξει ένα νέο παράθυρο. Εκεί δεξιά, έχετε τρεις επιλογές: 
1. Gallery View (προτείνεται για παρατήρηση των φωτογραφιών)
2. Original View 
3. Full Screen (προτείνεται για Slide Show)

Fuego! Στα ισπανικά σημαίνει «φωτιά». Και πραγματικά, η συγκεκριμένη χορευτική παράσταση της Carmen  Mota στο θέατρο «Badminton” (23-2-2008), ήταν μια γιορτή με άγριους ρυθμούς της Μεσογείου με εκλεπτυσμένα, όμως, μοντέρνα στοιχεία της εποχής μας. Δεκαπέντε εκπληκτικοί χορευτές και πέντε ταλαντούχοι μουσικοί, μας προσφέρανε ό,τι πιο εκλεκτό έχει  να επιδείξει η Ισπανία σε ένα θέαμα, όπου η χαρακτηριστική μουσική και το παραδοσιακό τραγούδι του Flamenco, σε Live πάντα εκδοχή, δένουν αρμονικά με επικές συνθέσεις που έχουν αφήσει εποχή, όπως η Carmina Burana του Karl Orff, το Bolero του Ravel και το Private Investigations των Dire Straits. Δύναμη, Πάθος και Αποπλάνηση ενώθηκαν σε μια μοναδική έκρηξη ρυθμού, φωτός και χρώματος που ξύπνησε τις αισθήσεις μου και μου έδωσε την ευκαιρία να μεταφέρω τη «φωτιά» στη φωτογραφική μου μηχανή. Δείτε κι εσείς, έστω στην εκδοχή του Slide Show, την πανδαισία των κινήσεων και των χρωμάτων του “Fuego”.
Εδώ μπορείτε να ακούσετε μουσική 
που συνοδεύει το Slide Show / Listen here

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Tribute to Jani Christou / Αφιέρωμα στο Γιάννη Χρήστου

Ο Γιάννης Χρήστου (8 Ιανουαρίου 19268 Ιανουαρίου 1970) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και φιλοσόφους της μουσικής του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Jani Christou. Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με την μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική, μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση, πέραν από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες, πολιτισμούς και συγκεκριμένα θρησκευτικά δόγματα. ‘Έχοντας βαθιές γνώσεις φιλοσοφίας, ψυχολογίας, θρησκειολογίας, κοινωνικής ανθρωπολογίας, Ιστορίας της Τέχνηςαποκρυφισμού, ανέπτυξε το δικό του φιλοσοφικό σύστημα και τη δική του ορολογία για μια αλλά και μεταφυσική της μουσικής και προσπάθησε ιδιαίτερα με τα τελευταία του έργα να υλοποιήσει τις ιδέες του σε ένα ευρύτερο «μεταμουσικό» πλαίσιο, όπου η μουσική ήταν κάτι πέρα από μουσική, συνεργαζόμενη με πολλές τέχνες με έναν νέο, υπερβατικό και λυτρωτικό τρόπο...

Έτσι ξεκινάει την παρουσίαση  του Γιάννη Χρήστου η ελληνική Βικιπαίδεια. 
Εμείς εδώ, για να ξεφύγουμε από την πεπατημένη και εύκολη οδό της Βικιπαίδειας,  θα αναδημοσιεύσουμε την παρουσίαση του Κωστή Ζουλιάτη, όπως δημοσιεύτηκε με τη μορφή άρθρου στο "Δίφωνο" (Απρίλιος 2010), σχετικά με το έργο και τις ιδέες του συνθέτη Γιάννη Χρήστου, έπειτα από παραγγελία του περιοδικού, αναφορικά με την κλασική ελληνική δημιουργία. Έτσι, του δόθηκε η ευκαιρία, να παρουσιάσει, με σχετικά πλήρη αναφορά, το σπουδαίο έργο αυτής της ουσιαστικά άγνωστης φυσιογνωμίας της σύγχρονης τέχνης. Ολόκληρο το κείμενο στην αρχική του μορφή, χωρίς τις "αναγκαίες" περικοπές του περιοδικού, είναι εδώ:

 MAN IS DEAD. MUSIC HAS FAILED.*
«Το θέμα δεν είναι να κάνεις τέχνη, είναι να μπορέσεις να συνδεθείς εσύ ο ίδιος με τις δυνάμεις που σε περιβάλλουν» απαντούσε ο Γιάννης Χρήστου σε συνέντευξη στην εφημερίδα Βραδυνή, το Μάρτιο του 1969, λίγους μήνες πριν την ξαφνική και οριστική αναχώρησή του, σε εκείνο το τραγικό δυστύχημα ανήμερα των γενεθλίων του και της γιορτής του, στις 8 Ιανουαρίου του 1970 -πριν συνδεθεί για πάντα, με τις δυνάμεις γύρω του...

Orchestra Bailam

Ορχήστρα Bailam
Την ορχήστρα Bailam την άκουσα τυχαία από ένα CD τους που έπεσε στα χέρια μου με  τον τίτλο “Non Occidentalizzati”. Πρόκειται για μια μπάντα, μια κομπανία  που ιδρύθηκε το 1988 στη Γένοβα από 6 άτομα. Λίγο από Βαλκάνια, λίγο από Ελλάδα, λίγο από Ισραήλ, λίγο από τ' Αραβικά μέρη, κατάφερε να έχει μια μουσικοθεατρική παρουσία που εντυπωσιάζει, αφού  εκπέμπει ζωντάνια, κέφι και ενέργεια και ξεσηκώνει τα πλήθη, όπου εμφανίζεται, παίζοντας διασκευές γνωστών τραγουδιών αλλά και συνθέσεις δικές της. Και πάει παντού, σε όλο τον κόσμο. Στο παραπάνω CD υπάρχουν και ελληνικά τραγούδια διασκευασμένα και αξίζει τον κόπο να τ' ακούσετε. Μια γεύση από τη δουλειά τής κομπανίας θα πάρετε από δυο κομμάτια που υπάρχουν εδώ στα players. Είναι απίθανοι όλοι τους!
            Apo Xeno Topo - Ekso Derthia                                               La Voce del Narghilè
Αν δεν βρίσκετε το CD στα εδώ δισκοπωλεία, δοκιμάστε εδώ στο Amazon
Για περισσότερα ψάξτε εδώ / Read More
Παίζουν οι:
Franco Minelli: Κιθάρες, έγχορδα, μπουζούκι, μπαγλαμά, ούτι, φωνητικά.
Luciano Ventriglia: Τύμπανα, debouka, φωνή.
Edmondo
Romano: Σοπράνο και άλτο σαξόφωνο, κλαρίνο, φλογέρες, γκάιντες.
Tommaso Rolando: Μπάσο.
Luca Montagliani: Ακορντεόν, φυσαρμόνικα.
Roberto Piga: Βιολί.
Συνεργάζεται μαζί τους η Roberta Alloisio.



Υπόγα και Μισιρλού

Κλείνοντας το αφιέρωμα για τη Μισιρλού, βάζω εδώ, σαν μουσικό αποχαιρετισμό, μια ζωντανή εκτέλεση απο τον Costinho (πιάνο) και Johniethin (κιθάρα), στο baumstrasse στις 21/1/2011



Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Tribute to Misirlou / Αφιέρωμα στη Μισιρλού

Μισιρλού μου η γλυκειά σου ματιά(*)
(*)To translate the texts use google translator 

 Και έφθασε η ώρα για το μεγάλο αφιέρωμα: Μισιρλού, Μουσουρλού, Misirlou, Miserlou, που σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά).Το τραγούδι που έγινε παγκόσμια επιτυχία, διασκευάστηκε όσο κανένα άλλο και κατατάχτηκε στα 100 κορυφαία κιθαριστικά τραγούδια, καταλαμβάνοντας την 89η θέση, με την ανεπανάληπτη και μοναδική εκτέλεση από τον Μτικ Ντέιλ. Ένα σύντομο και μεστό εισαγωγικό σημείωμα κάνει, ως ένας άλλος Indiana Jones και καπετάνιος των εξερευνήσεων της Μισιρλούς, ο Allu Fun Marx στο εξαιρετικά ενδιαφέρον blog ΜΑΓΙΚΗ ΞΩΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ. Διαβάστε: 
«Ξεκίνησε ως "Μουσουρλού" στα χείλη του Μιχάλη Πατρινού το 1927 από την Αθήνα του μεσοπολέμου. Γρήγορα έγινε Μισιρλού και συντρόφευσε τη Ρόζα Εσκενάζυ, την Δανάη, την Σοφία Βέμπο, σε ρεμπέτικα στέκια και σε κοσμικά σαλόνια. Λαθρεπιβάτις, χωρίς χαρτιά και πασσαπόρτι, πέρασε τον Ωκεανό κι έγινε Misirlou, αλλά και Miserlou στη σύγχρονη γη της Επαγγελίας.
Λικνίστηκε σε ρυθμούς οριεντάλ, αλλά και τζαζ. Χόρεψε σε εβραϊκούς γάμους. Έγινε η αγαπημένη των απανταχού surfer. Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες. Έκλεισε την αυλαία των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας.
Και στα στερνά της, τότε που οι άλλοι γίνονται χούφταλα, εκείνη γίνεται raper και gamer.

Κατά βάθος όμως παραμένει πάντα η ίδια, η Μισιρλού, η μαγική, ξωτική, ομορφιά...»
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως αυτό εδώ το αφιέρωμα, θα έχει πολλαπλές παραπομπές. Εγώ δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω, απλά, θα σας καθοδηγήσω, για να ενημερωθείτε και, το σπουδαιότερο, να ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ τις, μέχρι αυτή τη στιγμή, 261 εκτελέσεις που με κόπο, επιμονή, υπομονή, μεράκι, ξενύχτια και μερικά … εγκεφαλικά, συνέλεξε ο αγαπητός  μας φίλος.
Ενημερωθείτε οπωσδήποτε από τις 3 πρώτες παραπομπές πριν φτάσετε στην 6η που είναι και η ουσία του αφιερώματος, αφού έχει τα 261 τραγούδια.
Παραπομπή / Reference 1:Βικιπαίδεια (η ελληνική ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια).
Παραπομπή / Reference 2:Wikipedia ( the free encyclopedia)
Παραπομπή / Reference 3:Σαν σήμερα
Παραπομπή / Reference 4:Misirlou TV (Allu Fun Marx)
Παραπομπή / Reference 5:YouTube (χρόνο να έχετε γιατί θα χαθείτε στην παγκοσμιοποιημένη Μισιρλού).
Παραπομπή / Reference 6:ΜΑΓΙΚΗ ΞΩΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ. Εδώ θα βρείτε τα πάντα. Είναι το μπλογκ που φιλοξενεί, μέχρι αυτή τη στιγμή, 261 εκτελέσεις της θρυλικής Μισιρλούς. Σε κάθε τραγούδι υπάρχει η ταυτότητά του, ένα σύντομο και κατατοπιστικό ιστορικό και  player που μπορείτε να το ακούσετε και, φυσικά, να το κατεβάσετε. Έτσι, θα αποκτήσετε κι εσείς τη δυνατότητα να απολαύσετε τη διαφορετικότητα των εκτελέσεων και θα έχετε την πιο ενημερωμένη συλλογή.  Εξερευνείστε τις μαγικές και ξωτικές ομορφιές! Καλό ταξίδι! 
Και επειδή το ταξίδι, εκτός από μαγικό και ξωτικό, είναι και μακρυνό, πάρτε μια πρόγευση με 4 όμορφες εκτελέσεις που θα σας φτιάξουν τη διάθεση!!!!!
Ακούστε εδώ:Miserlou - Abdo George and Flames of Araby orchestra
Ακούστε εδώ: Misirlou Twist - Kronos Quartet with Martyn Jones
    Ακούστε εδώ: Misirlou - Trio Shalva
Ακούστε εδώ: Misirlou - Trio Alegra


Απόσπασμα από την ταινία "A Swingin Affair" / Taken from the film "A Swingin Affair" released in 1963. The band also performs another tune i the film but its not as good.


 Dick Dale & Jimmy Dale (Son) - Misirlou 
Και, επειδή συνήθως, το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, έχουμε εδώ τον πατέρα, μετά από 45 χρόνια από την πρώτη εκτέλεση της Μισιρλούς, και τον γιο του να αυτοσχεδιάζουν. Και ο γιος, φτυστός ο πατέρας στα νειάτα του!

Του "Αγίου" Βαλεντίνου εμείς ... απεργούμε!



 Όχι στην ξενόφερτη κουλτούρα. "Εμείς γιορτάζουμε τον έρωτα 365 ημέρες το χρόνο εκτός από σήμερα".

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Μικροί καλλιτεχνες / Young Artists

Σαν συνέχεια του αφιερώματος στους μικρούς καλλιτέχνες, είναι και αυτή η τρυφερή  και  διασκεδαστική φωτογραφία.
Μικροί καλλιτέχνες που αναζητούν  την ψυχαγωγία στα πλήκτρα ενός πιάνου. Χωρίς γραβάτες και παπιγιόν, χωρίς "πρέπει" και πρωτόκολλα, χωρίς στημένες φιέστες και ταρατατζούμ, με το μοναδικό όπλο που διαθέτουν, την παιδική αθωότητα και την εφηβική αμφισβήτηση, μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα , αυτοσχεδιάζοντας, έχοντας μπροστά τους το σημαντικότερο, ίσως, κοινό: Τους γονείς!!!
Δύο τραγούδια, αφιερωμένα στους μικρούς καλλιτέχνες, θ' ακούσετε εδώ.
Alla Turca Jazz, Fantasia On The Rondo (piano Fazil Say) για τον μικρό και
La conga del dentista &  Descarga Valdes (Two pianos-Bebo and Chucho Valdes) για τον έφηβο.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Το βιβλίο είναι χρήσιμο, μόνο όταν είναι ανοιχτό!


Δημήτρης Σγούρος / Dimitris Sgouros

                                      
Δημήτρης Σγούρος Ένας διεθνούς φήμης Έλληνας πιανίστας
 Όταν ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν, ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του εικοστού αιώνα άκουσε το νεαρό τότε Δημήτρη Σγούρο, να παίζει πιάνο, σχολίασε: «Ευχαριστώ το Θεό που με κράτησε μέχρι σήμερα ζωντανό, γιατί μου χάρισε την ευκαιρία να τον ακούσω με τα ίδια μου τα αυτιά. Είναι ο καλύτερος πιανίστας που έχω ακούσει ποτέ μου, περιλαμβανομένου και του εαυτού μου». Τότε έβγαλε το χρυσό ρολόι του και το πέρασε στον καρπό του νεαρού Σγούρου, λες και δεν τον ενδιέφερε πλέον η σχέση του με το χρόνο. Μετά από δύο μήνες, ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν αναπαύθηκε για πάντα...

Από τότε, ο Δημήτρης Σγούρος έχει γοητεύσει χιλιάδες θεατών, σε μερικές από τις πλέον φημισμένες αίθουσες συναυλιών σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως το Carnegie Hall, το Royal Festival Hall του Λονδίνου, το Berlin Philharmonic Hall του Βερολίνου, η Όπερα του Σίδνεϋ, η ορχήστρα του B.B.C., η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οξφόρδης, η Santa Cecilia στη Ρώμη, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, η Συμφωνική Ορχήστρα Yomiuri της Ιαπωνίας και πολλά άλλα καταξιωμένα μέρη.
Ο Δημήτρης Σγούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969 και ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα σε ηλικία 8 ετών στο Ωδείο Αθηνών. Με την ολοκλήρωση του βασικού κύκλου σπουδών, αναχώρησε για το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στην Αμερική, ενώ αργότερα βρέθηκε στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, από όπου και αποφοίτησε με το 98%, δηλαδή το μεγαλύτερο βαθμό που έχει δοθεί ποτέ σε φοιτητή του ιδρύματος.
Το 1982, σε ηλικία μόλις 12 ετών, ο Σγούρος πραγματοποίησε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο Carnegie Hall μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ουάσινγκτον, με μαέστρο τον διεθνούς φήμης Μαστισλάβ Ροστρόποβιτς, ερμηνεύοντας το έργο του Ραχμάνινοφ, Κονσέρτο για Πιάνο, Νο 3.
Μέχρι σήμερα, ο Δημήτρης Σγούρος έχει ηχογραφήσει 10 προσωπικές συλλογές με σόλο εκτελέσεις από έργα του Σούμαν, του Μπραμς, του Μπετόβεν, του Σοπέν, του Λιστ και του Μότσαρτ. Μεταξύ άλλων θα σημειώσουμε επίσης το Κονσέρτο για Πιάνο Νο 3 του Ραχμάνινοφ μαζί με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, την Φαντασία του Τσαϊκόφσκι όπως και το Κονσέρτο Νο 1 για πιάνο του ίδιου συνθέτη σε εκτέλεση μαζί με την Φιλαρμονική του Λονδίνου, το Κονσέρτο Νο 2 του Λίστ μαζί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου και άλλα.

Τιμητικές Διακρίσεις
Παράλληλα, με τις συναυλίες ο Δημήτρης Σγούρος έχει προσκληθεί να δώσει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, στο Toho Gakuen School of Music του Τόκιο, στο πανεπιστήμιο της Άγκυρας, και σε πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το έργο του έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις διεθνούς κύρους, όπως για παράδειγμα το Διεθνές βραβείο Leonardo Da Vinci και το Melvin Jones Award. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1988 καθιερώθηκε στην πρωτεύουσα Λουμπλιάνα της Σλοβενίας ένα ειδικό μουσικό φεστιβάλ με το όνομά του, ενώ παράλληλα, συχνά φιλοξενούνται φεστιβάλ με το όνομά του σε πολλές μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα στο Αμβούργο και στη Σιγκαπούρη.
Επίσης έχει παρευρεθεί ως επίσημος προσκεκλημένος σε πολλές εορταστικές εκδηλώσεις. Το Μάιο του 1995 έδωσε ένα gala recital στο St. Jamess Palace του Λονδίνου με ακροατές το βασιλιά και τη βασίλισσα της Σουηδίας, το Δούκα του Κεντ, και πάνω από 300 ακόμη διακεκριμένους συνδαιτυμόνες.
Το Σεπτέμβριο του 1997 προσκλήθηκε και έλαβε μέρος στην 850η επέτειο της ίδρυσης της πόλης της Μόσχας ερμηνεύοντας το 3ο Κονσέρτο για Πιάνο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ στο Great Hall Conservatory της Μόσχας.
Επίσης, το 1998 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Ρουμανία δίνοντας διάφορα ρεσιτάλ και ορχηστικές εκτελέσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε επανειλημμένα και στη ρουμανική τηλεόραση.
Το Μάρτιο του 1999, ο Σγούρος πραγματοποίησε την πρώτη του περιοδεία στη Νότια Αφρική, δίνοντας μια σειρά από σόλο ρεσιτάλ και ορχηστικές εκτελέσεις μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Γιοχάνεσμπουργκ στα σημαντικότερα κέντρα πολιτισμού του Κέιπ Τάουν, του Ντουρμπάν, της Πρετόρια και του Γιοχάνεσμπουργκ.
Τον Ιούνιο του 2000, έκανε μια μεγαλειώδη εμφάνιση στην τελετή εγκαινίων του -χωρητικότητας 4000 θέσεων- Bilkent Odeon Theatre της Άγκυρας στην Τουρκία, μαζί με τη συμφωνική ορχήστρα του Bilkent, με μαέστρο τον Gurer Aykal, εκτελώντας το αγαπημένο του Κονσέρτο για Πιάνο, Νο 3 του Ραχμάνινοφ, σε μια μοναδική και ανεπανάληπτη εκτέλεση. Οι κριτικές έγραψαν γι’ αυτόν: «Μόνο ο Σγούρος θα μπορούσε να ερμηνεύσει με τέτοια δεξιοτεχνία, ένα τόσο δύσκολο και περίπλοκο έργο, με τόση ευαισθησία».
Σήμερα ο Δημήτρης Σγούρος θεωρείται ένας από τους πλέον καταξιωμένους πιανίστες της σύγχρονης εποχής. Οι επιρροές του προέρχονται ως επί το πλείστον από το έργο και την προσωπικότητα του Λιστ και του Χόροβιτς. 
---->Διαβάστε ακόμα / Read More <----
---->Comments about Dimitris Sgouros



Εδώ ο Δημήτρης Σγούρος σε ηλικία 12 ετών, παιζει το Κονσέρτο Νο1 του Σοπέν στο Καράκας της Βενεζουέλας.
Chopin Piano Concerto No 1 part 4 - Dimitris Sgouros is the soloist, he was AGE TWELVE!! With the Simon Bolivar National Youth Orchestra, Felipe Izcary (conductor), 1982 Caracas, Venezuela.
     Ακούστε εδώ / Listen here