Pavlos Karrer / Παύλος Καρρέρ (1829-1896)

Pavlos Karrer (1829-1896)

Greek composer, a leading figure in the music of the Ionian Islands, he created national operas and vocal music based upon Greek subjects, with libretti and lyrics in the Greek language and melodies inspired from the folk and popular urban traditions of Modern Greece.

Born into a noble family of merchants of Zakynthos, he studied music in his native island under Giuseppe Cricca and Francesco Marangoni, and probably in Corfu under Nikolaos Halikiopoulos Mantzaros. Musically gifted, but also attuned to the climate of the time in the Ionian Islands, dominated by Italian opera and European culture, he composed his first short works in the late 1840s; the operatic scene Il pellegrino di Castiglia [The Pilgrim of Castille] attracted the interest of the public when it was presented at the “Apollo” Municipal Theatre of Zakynthos. His early successes encouraged him to settle in Milan, the capital of opera, in order to pursue more specialized studies.

In 1850, in the midst of the Risorgimento, Pavlos Carrer moved to Austrian-occupied Milan, where he studied with Raimondo Boucheron, Pietro Tassistro and Giuseppe Winter. Within the year, in a concert at the “Carcano” theatre, he presented his first orchestral works, and composed the score for Tomaso Casati’s ballet Bianca di Belmonte, staged at the “Teatro della Canobbiana”. Under the patronage of Francesco Lucca, the powerful music publisher, Carrer made his debut as an opera composer at the “Carcano” in August 1852, with Dante e Bice [Dante and Beatrice], an opera in three acts based on a libretto by Serafino Torelli. This work, which seems to have provoked the Austrian police with its political undercurrent, is about Italy’s national poet Dante Alighieri, his unfulfilled love for Beatrice Portinari, his political activity and the writing of the Divine Comedy.

In the following year, Carrer collaborated with choreographer Andrea Palladino for the comic ballet Cadet, il barbiere [Cadet, the Barber], staged at the “Canobbiana” and greeted with tepid applause (June 1853). However, this year had a great success in store for the young composer: his three-act opera Isabella d’Aspeno was premiered at the “San Giacomo” theatre of Corfu (February 1854), to be followed by a triumphant series of performances at the “Carcano” (April 1854 and March 1856). This work, on a libretto by an unknown author signing with the initials R.G.S., holds a special place in Italian opera of the ‘mezzo ottocento’, as it appears to have been one of the models for Verdi’s famous opera Un ballo in maschera.

Carrer’s success in Milan was completed with the production of his grand opéra La Rediviva [Risen from the Dead], in three acts, to a libretto by Giuseppe Sapio. This work was highly acclaimed when it was lavishly staged at the “Carcano” (January 1856), and the success was repeated at the Teatro Comunale of Como (January 1857), and at the “San Giacomo” of Corfu (December 1857). During his stay in Italy, Carrer also composed chamber music, and especially operatic transcriptions for piano and flute, dances and solfège exercises.

By Avra Xepapadakou - Lecturer at the University of Crete. 

"Old Man Demos"

lyrics: from a traditional folk song

music: Pavlos Karrer

voice: Angelo Simo (Vangelis Hatzisimos), tenor

I grew old, guys. Fifty years a kleftis*

I did not get my fill of sleep, and now, at rest,

I want to go to sleep. My heart has run dry.

I have shed a fountain of blood, not a drop remains.

Who knows what tree will grow from my grave!

And if it is a plane tree that grows, in its shade

the young children of the Kleftes will come to hang their weapons.

to make their wounds sail away, to forgive Demo.

Run, my child, quickly, run up high on the ridge

and fire my rifle. On top of my sleep.

Demos heard the sound in the depths of his sleep,

His white lip smiled, he crossed his arms...

Old man Demos died, old man Demos is gone.

*Kleftis: a freedom fighter living wild in the mountains during the Greek war of independence from the 400-year long Turkish occupation

Translation by Eva Jorhanos

Παύλος Καρρέρ (1829-1896)

Έλληνας συνθέτης. Υπήρξε ηγετική μορφή της επτανησιακής μουσικής και δημιουργός

εθνικής όπερας και φωνητικής μουσικής βασισμένης σε ελληνικά θέματα, ελληνόγλωσσα λιμπρέτα και στίχους, καθώς και μελωδίες εμπνευσμένες από τη δημοτική και την αστικολαϊκή παράδοση της νεώτερης Ελλάδας.

Ήταν απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας της Ζακύνθου, που καταπιανόταν με εμπορικές επιχειρήσεις. Σπούδασε μουσική στη γενέτειρά του με τους Ιταλούς διδασκάλους Giuseppe Cricca, Francesco Marangoni και πιθανώς στην Κέρκυρα με τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο. Διαθέτοντας φυσικό μουσικό χάρισμα, αλλά και εναρμονισμένος με το πολιτιστικό κλίμα των Ιονίων Νήσων της εποχής, στο οποίο κυριαρχούσε η ιταλική όπερα και η ευρωπαϊκή κουλτούρα, συνέθεσε τα πρώτα του μικρά μουσικά έργα περί τα τέλη της δεκαετίας του 1840, όπως τη μελοδραματική σκηνή Il pellegrino di Castiglia [Ο προσκυνητής της Καστίλλης], η οποία προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού, όταν παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» της Ζακύνθου. Οι πρώτες του επιτυχίες τον ενθάρρυναν να εγκατασταθεί στο Μιλάνο, την οπερατική πρωτεύουσα της Ευρώπης, προκειμένου να λάβει ειδικότερες σπουδές.

Το 1850, στην καρδιά του Ιταλικού Risorgimento, ο Παύλος Καρρέρ μετακόμισε στο υπό αυστριακή κατοχή Μιλάνο. Εκεί παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής με τους Raimondo Boucheron, Pietro Tassistro και Giuseppe Winter. Εντός του έτους παρουσίασε σε συναυλία στο θέατρο «Carcano» τα πρώτα ορχηστρικά του έργα και συνέθεσε την παρτιτούρα για το μπαλέτο του Tomaso Casati Bianca di Belmonte, που ανέβηκε στο «Teatro della Canobbiana». Υπό την προστασία του Francesco Lucca, του παντοδύναμου Ιταλού μουσικοεκδότη, ο Καρρέρ έκανε το ντεμπούτο του ως συνθέτης όπερας τον Αύγουστο του 1852 στο «Carcano», με το έργο Dante e Bice [Δάντης και Βεατρίκη], όπερα σε τρία μέρη βασισμένη σε λιμπρέτο του Serafino Torelli. Το έργο, το οποίο φαίνεται ότι προκάλεσε την αυστριακή αστυνομία με τις πολιτικές του αιχμές, αναφέρεται στον Ιταλό εθνικό ποιητή Δάντη Αλιγκέρι, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για τη Βεατρίκη Πορτινάρι, την πολιτική του δράση και τη συγγραφή της Θείας Κωμωδίας.

Την επόμενη χρονιά ο Καρρέρ συνεργάστηκε με τον χορογράφο Andrea Palladino για το κωμικό μπαλέτο Cadet, il barbiere [Καντέτ ο μπαρμπέρης], το οποίο ανέβηκε στην «Canobbiana» χωρίς σημαντική απήχηση (Ιούνιος 1853). Ωστόσο, η χρονιά αυτή επεφύλαξε μία μεγάλη επιτυχία για τον νεαρό συνθέτη: η τρίπρακτη όπερα Isabella d’Aspeno παρουσιάστηκε στο θέατρο «San Giacomo» της Κέρκυρας (Φεβρουάριος 1854), για να ακολουθήσει μία θριαμβευτική δέσμη παραστάσεων στο μιλανέζικο «Carcano» (Απρίλιος 1854 και Μάρτιος 1856). Το έργο, πάνω σε λιμπρέτο αγνώστου ποιητή, υπογράφοντος με τα αρχικά R.G.S., κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ιταλική οπερατική δημιουργία του mezzo ottocento, καθώς φαίνεται ότι αποτελεί ένα από τα πρότυπα της πασίγνωστης όπερας του Verdi, Un ballo in maschera.

Η επιτυχία του Καρρέρ στις μιλανέζικες σκηνές συμπληρώνεται με το ανέβασμα της grand opéra La Rediviva [Η Νεκραναστημένη], σε τρεις πράξεις και λιμπρέτο του Giuseppe Sapio. H όπερα έτυχε θερμότατης υποδοχής όταν ανέβηκε ως υπερπαραγωγή στο «Carcano» (Ιανουάριος 1856), επιτυχία η οποία συνεχίστηκε στο Teatro Comunale του Como (Ιανουάριος 1857), καθώς και στο κερκυραϊκό «San Giacomo» (Δεκέμβριος 1857). Καθ’ όλο το διάστημα της παραμονής του στην Ιταλία ο Καρρέρ επίσης συνέθεσε μουσική σαλονιού και ειδικότερα οπερατικές μεταγραφές για πιάνο και φλάουτο, χορούς και ασκήσεις solfège.

Αύρα Ξεπαπαδάκου - Λέκτωρ Πανεπιστημίου Κρήτης