Αφιέρωμα στον Χαρίλαο Φλωράκη / A tribute to Charilaos Florakis

“President, your generation is leaving.  Gone already. Measured are those who stay. Yet, after each spender, look equally forward and expressing your faith that socialism is the way that is coming!

Where do you draw the optimism for success of the race, after the fighters - many of the fighters - are, now, in the soil?".

«The pair go, foolish"! The seeds remain. And flaring. And grows up! And bearing! And cast new seeds on earth. And the cycle repeats. So he thought and the generation of 1912- 1913 to be the last heroic generation.

And what will become the only place left away.. But it is the 40 's generation, the new seed, and pushed further up to the flag of the race. So says every generation, identifying herself with the story.

And forgeting sowing. That comes deep from the past and goes too far in the future.

You see, foolish, these youth around you that you think they are compromised and go astray? Swings to be careful. As soon as a spark, these youth will be fire, will be volcano.  And it will prove better than the generation of fathers and grandparents. And it will raise the flag of the race to the sun.

It is the seed, I tell you......»

 (Chris Theocharatos "Charilaos Florakis - The People 's Leader, "Volume B')

"Πρόεδρε, μια - μια και ένας - ένας, η γενιά σου φεύγει. Εφυγε ήδη. Μετρημένοι είστε όσοι μένετε. Κι όμως, μετά από κάθε ξόδι, κοιτάς ίσα μπροστά και εκφράζεις την πίστη σου ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται στο δρόμο, ότι έρχεται! Από πού αντλείς την αισιοδοξία σου για την επιτυχία του αγώνα, αφού οι αγωνιστές - οι πολλοί αγωνιστές - βρίσκονται, πια, στο χώμα;"

«Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Έτσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η γενιά του '40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα.  Έτσι  λέει, κάθε γενιά, ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω...».

(Από το βιβλίο του Χρήστου Θεοχαράτου, «ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ο Λαϊκός Ηγέτης», τόμος Β΄)

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ (20/7/1914-22/5/2005)

Συμπληρώνονται σήμερα, εφτά χρόνια από το θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη. Σταχυολογούμε μερικά κείμενα και σχόλια από το φύλλο της εφημερίδας  

"Ριζοσπάστης", στις 24 Μάη 2005.

[Οι άλλοι χρειάζονταν σελίδες. Αυτός τα ίδια πράγματα μπορούσε να τα συμπυκνώσει σε μιαν αράδα. Μια κουβέντα του μέτραγε όσο χίλιες.

Η σοφία του Χαρίλαου δεν ήταν μόνον ότι ήξερε τι έλεγε και πώς το έλεγε. Ο Χαρίλαος ήταν σοφός, γιατί ήξερε να ακούει. Κέρδιζε με την απλότητα τού ανθρώπου, που ποτέ δεν καμώθηκε ότι τα ξέρει όλα, αποδείχνοντας, έτσι, ότι ήξερε τα περισσότερα από όλους τους άλλους

Το «μάλωμα» του Χαρίλαου είχε κάτι από την τρυφεράδα της μάνας. Ο Χαρίλαος ήξερε να σε «μαλώνει». Γιατί το δικό του το «μάλωμα» ερχόταν από έναν άνθρωπο, που ποτέ δεν τσιγκουνευόταν το «μπράβο». Αν άξιζες το «μπράβο», στο 'δινε από καρδιάς. Κι όταν «άστραφτε και βρόνταγε», τότε ήξερες ότι πήρες και πάλι αυτό που σου άξιζε. Σταράτα λόγια!]

[Ωστε, λοιπόν, ήρθε η ώρα ως κι αυτός ο έλατος πλάι στην καλύβα του Λιανού να υποκλιθεί. Ηρθε η ώρα ο γερο πλάτανος στη βρύση του Τσιόκι να σιγήσει για λίγο το θρόισμά του. Να σταματήσει κόσμος και κοσμάκης στην «κάτω δέση» να πιει νερό απ' τον Ιταμο. Εκείνος ο πιτσιρίκος που σκαρφάλωνε στα δέντρα για να διαβάσει, γίνηκε σταυραετός και πέταξε μακριά.]

Είπαν:

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας δήλωσε: «Ο Χαρίλαος Φλωράκης πορεύθηκε δίπλα στην ιστορία μέχρι τα 91 του χρόνια. Αυτή την πορεία, στα πιο δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια του τόπου μας, την ακολούθησε με απαράμιλλη συνέπεια και πίστη στις ιδέες, με εντιμότητα και γενναιότητα και εκείνη τη βαθιά σοφία του, που πήγαζε από τη γνήσια λαϊκότητά του. Εκφράζω την οδύνη μου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του και στο ΚΚΕ, στο οποίο αφιέρωσε τη ζωή του». 

Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος: «O Χαρίλαος Φλωράκης υπήρξε μια επική μορφή της Αριστεράς, που με την παρουσία του γεφύρωσε δύο μεγάλες εποχές της. Ηγετική φυσιογνωμία με εξαιρετικές ικανότητες και γενναιότητα στη διάρκεια της εθνικής αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου. Ήταν ένας αυθεντικός ηγέτης που συνέπαιρνε με την απλότητα, τη λαϊκότητα, τη θυμοσοφία. Ξεπέρασε τα όρια της Αριστεράς και ταυτίσθηκε με την ιστορία της χώρας. Σήμερα όλη η Αριστερά, κι όχι μόνο, πενθεί».

Η δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε«Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήταν ένας αγωνιστής των ιδεών του, ένας ασυμβίβαστος μαχητής, ένας καλός πατριώτης. Εδωσε σκληρές μάχες γι' αυτά που πίστευε, με κόστος, πολλές φορές, σημαντικό γι' αυτόν. Αποτέλεσε για πολλά χρόνια τον ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αλλά σε κρίσιμες στιγμές για τον τόπο απέδειξε ότι γνώριζε να συνδιαλέγεται και να συζητά με τους πολιτικούς του αντιπάλους συμβάλλοντας στην υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών»

Η πρόεδρος της Βουλής, Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη δήλωσε: «Στα δύσκολα χρόνια μετά τη δικτατορία, όταν όλοι οι Ελληνες κληθήκαμε να επουλώσουμε τις πληγές από μια μακράν περίοδο διχασμού και να οικοδομήσουμε μια σύγχρονη πολιτεία, ο Χαρίλαος Φλωράκης συνέβαλε αποφασιστικά στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου. Με το συναινετικό πνεύμα και την πείρα του προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στον κοινοβουλευτισμό και προώθησε την εθνική συμφιλίωση».

Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δήλωσε: «Ηταν αγωνιστής της πρώτης γραμμής και αυτό του εστοίχισε, στην ανώμαλη περίοδο που πέρασε η χώρα μας, διώξεις και πολυετείς φυλακίσεις. Δε συνθηκολόγησε και δεν εκάμφθη. Παρά ταύτα - και αυτό αποτέλεσε τη μεγάλη του αρετή - διατήρησε και στις σκληρότερες ώρες την ψύχραιμη σκέψη και προπαντός τη συνείδηση ότι όλοι ανήκουμε στον ίδιο λαό και στην ίδια πατρίδα και ότι οφείλουμε να συνυπάρξουμε».

Ο πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής δήλωσε: «Ο Χαρίλαος Φλωράκης, με τη ζωή και το έργο του, τίμησε το Κομμουνιστικό Κόμμα, του οποίου υπήρξε ιστορικός ηγέτης. Από τις μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες που σημάδεψαν την περιπετειώδη πορεία της χώρας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ο Φλωράκης ήταν ανάμεσα στους ηγέτες που συνέβαλαν προσωπικά και καθοριστικά στην υπέρβαση των παθών του παρελθόντος και στην εμπέδωση της δημοκρατίας και της σταθερότητας. Τη συμβολή του αυτή η Ιστορία και οι πολίτες την αναγνωρίζουν και την εκτιμούν».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, δήλωσε: «Ο Χαρίλαος Φλωράκης υπήρξε ο τελευταίος ιστορικός ηγέτης της κομμουνιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα. Φυσικός ηγέτης του ΚΚΕ και καθοριστικός παράγοντας του μεγαλύτερου μέρους της ιστορίας του, που δε δίστασε να ανοίξει το δρόμο στη νεότερη γενιά. Έδωσε το "παρών" στις κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του τόπου και η σημαντική του παρουσία αναγνωρίζεται από όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους τοποθέτησης. Ο Χαρίλαος Φλωράκης με τη συνολική διαδρομή του κέρδισε το σεβασμό πολιτικών φίλων και αντιπάλων».

Ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Ενας ξεχωριστός αγαπημένος συναγωνιστής, σύντροφος και φίλος, ο Χαρίλαος Φλωράκης, δεν υπάρχει πια. Μία μεγάλη σελίδα της ελληνικής ιστορίας με τη σφραγίδα της Εθνικής μας Αντίστασης γυρίζει μαζί του τελεσίδικα. Το αγωνιστικό του ήθος, η ήρεμη δύναμη της σκέψης του και η πολιτική του υπευθυνότητα εκτιμήθηκαν πέραν κομματικών συνόρων από το σύνολο του ελληνικού λαού, που τον έχει τοποθετήσει ανάμεσα σε πρωταγωνιστές - θεμελιωτές της πρόσφατης εθνικής μας ζωής. Για όσους ευτυχήσαμε να συνδεθούμε μαζί του με τα δεσμά της φιλίας, η απώλεια είναι δυσβάστακτη. Σ' αυτή την οδυνηρή στιγμή δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τη "Ρωμιοσύνη" του Ρίτσου: "Μένουν τα κυπαρίσσια και ο δαφνώνας..."».

Ο Στάθης από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Ο Χαρίλαος εκδήμησε προς το μέλλον απ' το οποίο προερχόταν. Διεθνιστής και πατριώτης, θυμόσοφος κατά πολλούς (ακριβώς διότι ήταν βαθιά μορφωμένος), έζησε τη θύελλα της νεοελληνικής ιστορίας, ως ένα από τα πρόσωπα που την έγραψαν. Ως εκ τούτου βαρύ το φορτίο του. Ισως ακριβώς γι' αυτό και ίσως επειδή ο Χαρίλαος εμβάθυνε γενικότερα στην Ιστορία από νωρίς, υπήρξε κομμουνιστής κατά τρόπον βαθιά πολιτικόν και φιλοσοφημένον φθάνοντας στο τέλος να είναι αγαπητός κι αγαπημένος απ' όλους τους Ελληνες (ίσως πλην Κλαζομενίων). Κατόρθωμα που καταφέρνουν μόνον οι ενάρετοι - δηλαδή εκείνοι που εναρμονίζονται με την ανθρωπιά. Ειλικρινείς, αξιοπρεπείς και τίμιοι. Με παρρησία».

 Από το χειμώνα του 1933 έρχεται η ασπρόμαυρη φωτογραφία. Οι σπουδαστές της σχολής των ΤΤΤ κάνουν αποχή, διεκδικώντας τα αιτήματά τους και φωτογραφίζονται έξω από το κτίριο της σχολής. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο 19χρονος τότε Χαρίλαος Φλωράκης, μέλος της ΟΚΝΕ. Περίπου από τότε, όπως έχει γράψει ο Χαρίλαος Φλωράκης, έχει ακολουθήσει «μια πορεία 75 χρόνων, γεμάτη αγώνες, διωγμούς, κατατρεγμούς, θυσίες, επιτεύγματα, ηρωισμούς, λάθη, πισωγυρίσματα, νίκες και ήττες και σκέφτομαι: Αν έμοιαζα του Φάουστ και ξανάρχιζα τη ζωή μου από την αρχή, τι θα έκανα; Σύντροφοι, μη βιαστείτε να κάμετε λόγο για διορθωτικές κινήσεις, για περισσότερη πείρα, για λιγότερα λάθη και τα παρόμοια. Και πάλι κομμουνιστής θα γινόμουνα και πάλι θα αγωνιζόμουνα για έναν καλύτερο κόσμο και πάλι θα πολεμούσα - με λιγότερα ή περισσότερα λάθη, αδιάφορο - για την πατρίδα, για τη δημοκρατία, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για το σοσιαλισμό. Γιατί πιστεύω ότι δύο είναι οι κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας: η εργασία και ο αγώνας. Και δύναμη στη Γη, που να με αναγκάσει να χάσω την πίστη μου στην εργασία και στον αγώνα, δεν υπάρχει. Άλλωστε, σύντροφοι, κι εσείς όλοι αν μπορούσατε να ξαναρχίσετε τη ζωή σας, πάλι κομμουνιστές και αγωνιστές θα γινόσασταν. Δεν μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικά, παρά μόνο μέσα από τους αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο. Για τον κόσμο του σοσιαλισμού, που έρχεται, όσα σημεία και τέρατα και να διαπράξουν οι Νεοταξίτες υπάνθρωποι...».(Από το βιβλίο του Χρ. Θεοχαράτου «Χαρίλαος Φλωράκης - Ο Λαϊκός Ηγέτης» τόμος Β')

Για να ξεφυλλίσετε το Ριζοσπάστη εκείνων των ημερών αλλά για να  ενημερωθείτε  και από άλλες πηγές, κλικ στους παρακάτω συνδέσμους

1. Ριζοσπάστης 24/5/2005 Κλικ ΕΔΩ

2. Ριζοσπάστης 25/5/2005 Κλικ ΕΔΩ

3. Ριζοσπάστης 26/5/2005 Κλικ ΕΔΩ

4. Βικιπαίδεια Κλικ ΕΔΩ

5. Επιμορφωτικό Κέντρο "Χ.Φλωράκης"/ Culture Centre  Κλικ ΕΔΩ

6. Charilaos Florakis Wikipedia Klick HERE 

7. Η επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚΕ Κλικ ΕΔΩ

Βιογραφικό (βίντεο 1 ώρας)

 

«Σύντροφοι, αν υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας, που να βιάζεται περισσότερο από όλους τους άλλους να δει το σοσιαλισμό στον τόπο μας, σίγουρα αυτός είμαι εγώ. Πάλεψα 75 χρόνια για το σοσιαλισμό και τώρα που φεύγω, φυσικό και ανθρώπινο είναι να λαχταρώ να τον δω, προτού κλείσω τα μάτια - ενώ όλοι εσείς είστε κατά πολύ νεότεροι και έχετε βάσιμες ελπίδες να τον δείτε. Παρά ταύτα, ούτε τρομαγμένος είμαι, ούτε απελπισμένος. Θα φύγω με τη βεβαιότητα ότι ο σοσιαλισμός - όσες αναποδιές και όσα πισωγυρίσματα κι αν υπάρξουν - τελικά θα φτάσει. Ετσι προχωρούν οι λαοί, έτσι βαδίζει η Ιστορία. Καμία αυτοκρατορία, καμία αντίδραση και καμία αντεπανάσταση δεν υπήρξε αιώνια. Γιατί οι μπροστάρηδες των λαών και των εποχών - όπως είμαστε και οι κομμουνιστές - ποτέ δε σταύρωσαν, όσο βαριά κι αν ήταν η ήττα, τα χέρια. Πάντα έβρισκαν τρόπους να ξαναβάζουν μπροστά τις τροχαλίες της Ιστορίας. Αλλωστε, σύντροφοι, τίποτε δεν πάει χαμένο. Και μη σας πιάνει πανικός ότι όλα χάθηκαν με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Όσα κι αν ξηλώσει η αντεπανάσταση, κάτι θα μείνει. Κι αυτό που θα μείνει είναι το προζύμι, η μαγιά, για ένα νέο - για πολλά νέα και δυναμικότερα ξεκινήματα...» (Ιδιόχειρες σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη. Από το βιβλίο «Χαρίλαος Φλωράκης - Ο Λαϊκός Ηγέτης» Β` τόμος, σελ. 686).

Η διαθήκη του

"Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω. Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική - Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του. Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό. Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά, για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια. Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα. 

Σεπτέμβρης 1994
Γεια σας
Χαρίλαος Φλωράκης"

His last will
"I do not name this document alliance, for the reason that I have nothing to leave. Whatever wealth I had, I gave it, the Party, the Communist Party of Greece, with known symbols, ideology of Marxism-Leninism, its program and its principles. Politically, I also have nothing to leave. All I had, I gave in my specific action. Let political advice, I do not consider serious. I want to be buried and where I was born in Paliozoglopi, especially in St. Ilia, for the view. The tomb be simple, just to close, so as not to dig up wild animals. I do not want speeches and wreaths. All that s express with support to the Party.
September 1994
Hello
Harilaos Florakis"