Merry Christmas & Happy New Year

Manos Hadjidakis - ILLYA DARLING - Melina Mercouri

Illya Darling opened on Broadway at the Mark Hellinger Theater on April 11, 1967. It was a stage musical version of the wildly popular Greek film Never On Sunday, which made an international star of Melina Mercouri. The film was written and directed by American Jules Dassin, who also played the male lead. Illya Darling would have many of the same players, including Mercouri, writer/director Dassin, the film’s costume designer, Theoni V. Aldredge, and film cast members Titos Vandis and Despo. The film’s brilliant Academy Award-winning composer, Manos Hadjidakis (Oscar for Best Song – Never On Sunday), wrote the music, with lyrics by Man of La Mancha’s Joe Darion. 

The cast also included Orson Bean, Nikos Kourkoulos, Rudy Bond, Hal Linden, and Joe E. Marks. Because of Mercouri’s reviews and star power, the show ran almost a year, and then toured with Cyd Charisse. An original cast album was issued by United Artists Records, who had funded the show in full. In 2010 a limited edition CD (1000 copies), mastered from the original album session tapes was released by Kritzerland in the USA. It sold out very quickly and Illya Darling is now out of print in all formats. This is a completely new remastering from

a reel to reel copy of the original UA session tapes, but like the Kritzerland CD, the songs are in the order they appeared in the show. The Oscar winning song, Never on Sunday (Ta Pediá tou Pireá) is sung by Melina Mercouri exactly as in the film with Greek lyrics written by Hadjidakis (thankfully the horrible Billy Towne English lyrics favoured by pop singers at the time are nowhere to be heard in the stage version.) Hadjidakis was not happy with the way orchestrator Ralph Burns transformed his music into more Broadway than genuine Greek but the sound of bouzoukis is very prominent, something you don’t hear on the New York stage very often and of course with Greece’s National Treasure, Melina Mercouri as the star, Illya Darling still has much to offer musically. It reminds me of what my grandfather once told me when I was a young boy whose family had just migrated to the United States: “To be an American of Greek descent is like putting extra icing on an already well decorated cake”. Illya Darling is musically a very well decorated cake indeed.

(Saurce Bulletin)

********************************************* Listen ******************************************************************************************************************************************************

Το «Ποτέ την Κυριακή» γνώρισε διεθνή επιτυχία. Στο θέατρο διασκευάστηκε σε μιούζικαλ και παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας εκ νέου κοινό και κριτικούς. Το «Illya Darling», όπως μετονομάστηκε, παρουσιάστηκε σε ένα ιστορικό θέατρο: το Μαρκ Χέλινγκερ, χωρητικότητας 1600 θεατών, που χτίστηκε το 1930 και λειτούργησε μέχρι το 1989. Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, η πρεμιέρα του έργου δόθηκε ακριβώς 10 ημέρες πριν γίνει το πραξικόπημα στην Ελλάδα: στις 11 Απριλίου 1967. Η παράσταση είχε ξανά την Μελίνα στο ρόλο της Ίλιας και σκηνοθέτη τον Ζιλ Ντασέν. Δεν ήταν, όμως, και συμπρωταγωνιστής της, όπως συνέβη στην ταινία. Στη θεατρική μεταφορά, το ρόλο του αρχαιολάτρη (και φιλόδοξου Πυγμαλίωνα) από το Κονέκτικατ, ανέλαβε ο ηθοποιός Ορσον Μπιν.

Στη διανομή, πάντως, υπήρχαν αρκετές ελληνικές παρουσίες. Ο Τίτος Βανδής (Γιώργος) και η Δέσπω Διαμαντίδου (Δέσπω) επανέλαβαν τους χαρακτήρες που υποδύθηκαν στην οθόνη, ενώ ο Νίκος Κούρκουλος αντικατέστησε τον Γιώργο Φούντα στο ρόλο του Ιταλού Τόνιο. Το ελληνικό χρώμα της παράστασης συμπλήρωναν, ο Μάνος Χατζιδάκις στη μουσική, η Θεώνη Ολντριτς στα κοστούμια και ο σολίστας του μπουζουκιού Χάρης Λεμονόπουλος, που συμμετείχε ενεργά με την επί σκηνής εκτέλεση των μουσικών μοτίβων. Η Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν αντικαταστάτρια (standby) της Μελίνας, σε περίπτωση κωλύματος. Εχει ενδιαφέρον ότι, ενώ στο θεατρικό πρόγραμμα τα πάντα ήταν γραμμένα στα αγγλικά, το πιο διάσημο από τα τραγούδια της παράστασης ήταν γραμμένο με ελληνικούς χαρακτήρες. Το «Ποτέ την Κυριακή» αποτέλεσε ένα –τυπογραφικό- φόρο τιμή στην ελληνική ταυτότητα του έργου. Αποτέλεσε, όμως, και μια μεγάλη σπαζοκεφαλιά σε όσους θεατές ξεφύλλιζαν τον κατάλογο και δεν τύχαινε να ήταν… Ελληνοαμερικανοί.

Στους συντελεστές του μιούζικαλ συγκαταλέγονταν επίσης, η χορογράφος Ονα Γουάιτ (ήδη διάσημη για τη δουλειά της σε μιούζικαλ όπως τα «Μάγκες και κούκλες» και «Γλυκειά μου Ιρμα»), ο σκηνογράφος Ολιβερ Σμιθ («Ωραία μου κυρία», Γουέστ Σάιντ Στόρι» κ.ά.) και ο στιχουργός Τζόε Ντάριον («Man of La Mancha»). Ο Ντάριον απέδωσε (σε συνεργασία με τον Χατζιδάκι) τους ελληνικούς στίχους των τραγουδιών στα αγγλικά. Σε δύο μουσικά νούμερα, μάλιστα, μετέφερε κατά λέξη τους πρωτότυπους ελληνικούς τίτλους («Po, Po, Po», «Ya Chara»). Το σόου έλαβε 6 υποψηφιότητες στα βραβεία Τόνι, μεταξύ των οποίων και στην Μελίνα Μερκούρη για «την καλύτερη ερμηνεία πρωταγωνίστριας σε μιούζικαλ». Εξαιτίας των εξαιρετικών κριτικών που έλαβε, αλλά και της λάμψης που εξέπεμπε ως σταρ, οι παραστάσεις διήρκεσαν σχεδόν ένα χρόνο –μέχρι τον Ιανουάριο του 1968.

 Μετά, η Μελίνα αφιερώθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα, ξεκινώντας, τρεις μήνες αργότερα, από τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στη Στοκχόλμη, στο πλευρό του Ούλοφ Πάλμε. Το έργο, όμως, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν με μια μεγάλη τουρνέ στις ΗΠΑ, έχοντας ως νέα Ιλια μια… εξ αντανακλάσεως Ελληνίδα. Ηταν η διάσημη ηθοποιός και χορεύτρια Σιντ Τσάρις (παρτενέρ του Φρεντ Αστέρ και του Τζιν Κέλι σε αρκετά μιούζικαλ), που έκανε καριέρα με το επίθετο του πρώτου συζύγου της: του γεννημένου στην Αθήνα Νίκο Τσάρις (Νίκος Χαρίσης).

(Πηγή: Protagon)

(Περισσότερα για τη Μελίνα ΕΔΩ)

(και εδω στο ιστολόγιο του δημοσιογράφου Δημήτρη Λυμπερόπουλου)

A Journey to Santorini / Photos Christos Zouliatis / Evangelos Pitsiladis

A Journey to Santorini 

Photos Christos Zouliatis 

Music Evangelos Pitsiladis

E.Pitsiladis

Christos Zouliatis

“Who knows how to make love stay?” Tom Robins wrote in Still Life with Woodpecker. Those who fell in love with Santorini, did so forever. The locals say it has a heart that beats loudly, sending out vibrations to the mountains, the ground and the sea. The people’s heart either synchronizes with the island’s one – and they end up staying there, or they never couple with each other and leave the island as fast as they can.

I gaze at the silver greatness that is Santorini and wonder to my self what is it that always brings me back here…Time goes by softly and the island has enough room to reveal its other side, possibly the real one, during Spring time…it fills with distinct colours and energy. The Kaldera itself turns green and the flowers blossom peacefully, in sharp contrast to the stone and lava, which, during this time blend with the aura the island now possesses…

Humidity wraps itself gracefully around the cliff, travels down the Mount of Prophet Ilias and slowly covers the whole of the island, giving it a sense of peacefulness and great ease to the eye, in contrast to the anticipated energy of the upcoming summer. It’s as if someone has switched off the main power supply and the island rests breathing heavily… pervasive peacefulness… The power of silence! One can only hear the air, running riot through the narrow streets, sweeping away any signs of summer loving and fun, thus, preparing the ground for the expected explorers – intruders! The sea untamed, becomes one with the horizon, a mixture of light and dark blue and grey. The smell of turf… Silence. In Santorini, you close your eyes and sense the quiet yet strong power brewing under its dark waters. St. Irene of Tears whispers softly in your ears: Santorini is a dangerous island, which owes its gracefulness to a threat hovering over you. Those who are perceptive enough to sense that, come back to it.

The magnetism its catastrophical fate oozes out attracts us as much as the strong faith in life, which here, is always stronger than and defeats death.
Source Santorini

Dimitris Toufexis / Δημήτρης Τουφεξής (Πιανίστας, Μαέστρος)

Dimitris Toufexis

Pianist, Pedagogue, Conductor

Professor Toufexis has been a distinguished pianist, conductor and pedagogue for over 45 years, and remains active in concerts, recitals, lectures, seminars and master classes throughout Greece, the U.S.A. and around the world. He has performed at the White House, the United Nations, Carnegie Hall, the Kennedy Center, and Lincoln Center, and as a soloist with conductors such as Bernstein, Previn, Maazel, Rudel, Katims, Fiddler, Schneider and Mehta and Chung. Mr. Toufexis has appeared on television more than 360 times. He has made five CDs with Musical Heritage in the U.S., three with Philips, and one with Philippos Nakas in Greece: Romantic Piano Masterpieces, Vol. 1, with works by Mendelssohn, Chopin and Liszt. He has most recently completed a series of recordings for the BBC in London. As a conductor, he has lead performances with the State Orchestras of Athens and Thessaloniki, the London Chamber Orchestra, the LVCO Chamber Orchestra.

Δημήτρης Τουφεξής

Διεθνώς διακεκριμένος μουσικός με πλούσια καριέρα και πολυσήμαντη παρουσία στον ελληνικό μουσικό χώρο. Ως σολίστ, έχει κερδίσει την αναγνώριση σε όλες τις ηπείρους της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας. Ως διευθυντής ορχήστρας έχει αποσπάσει επαινετικές κριτικές και σχόλια για το έργο του. Ως δάσκαλος, αποτελεί σημείο αναφοράς για τους μαθητές του, για την αμεσότητα με την οποία τους μεταδίδει τη δεξιοτεχνία και το πάθος του για τη μουσική. Έχει τιμηθεί από την Κυπριακή Κυβέρνηση με το Μετάλλιο του Ζήνωνα για την προσφορά του στον Πολιτισμό.

Ο Δημήτρης Τουφεξής γεννήθηκε στην Αίγυπτο, όπου από την ηλικία των 3 ετών μυήθηκε στον κόσμο της μουσικής από τον πατέρα του. Το ταλέντο του στο πιάνο φάνηκε νωρίς. Σε ηλικία μόλις 10 ετών απέσπασε διπλή υποτροφία από την περίφημη Julliard School of Music της Νέας Υόρκης όπου πραγματοποίησε όλες τις μουσικές σπουδές του. Ενθουσίασε τους κριτικούς από το ντεμπούτο του κιόλας στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και στο Kennedy Center της Ουάσινγκτον. Στη σταδιοδρομία του κέρδισε πολλές διακρίσεις και βραβεία όπως το Katherine Tuck, το βραβείο των New York Times, το Α' βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου Three Rivers που επιχορηγείται από την Κρατική Ραδιοφωνία και της Συμφωνική του Πίτσμπουργκ καθώς και το βραβείο Wurlitzer και μάλιστα για 4 συνεχόμενες φορές. Διέγραψε μια θριαμβευτική πορεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει δώσει εκατοντάδες ρεσιτάλ στις μεγαλύτερες αίθουσες της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με τις πιο σημαντικές συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου: της Ν. Υόρκης, της Βοστόνης, του Πίτσμπουργκ, της Χονολούλου, του Σιάτλ, του Σαν Φρανσίσκο, της Φλόριντα, της Πενσυλβάνια, της Δρέσδης, του Λονδίνου, της Γιουγκοσλαβίας, της Βιέννης, του Βουκουρεστίου, της Ρωσίας, της Ταϊβάν, της Ταϋλάνδης, του Μεξικού, της Κολομβίας, της Βραζιλίας, της Κύπρου, της Αυστραλίας, της Ελβετίας, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κ.α. Έχει εμφανιστεί σε 50 Πολιτείες των ΗΠΑ, όπου πραγματοποιεί περιοδείες σε ετήσια βάση και έχει παίξει 10 φορές στο Λευκό Οίκο παρουσία του Προέδρου των Η.Π.Α., πάνω από 40 φορές στο Lincoln Center και αρκετές στον Ο.Η.Ε.

Το 2000 εμφανίστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Wigmore Hall του Λονδίνου και αργότερα πραγματοποίησε περιοδεία στη Γερμανία με τη Φιλαρμονική της Δρέσδης. Έχει παίξει στα φεστιβάλ Caramoor (Ν. Υόρκη), Bar Harbor (Μέιν), Three Riνers (Πίτσμπουργκ) και Gina Bahauer (Χαλκιδική). Έχει επανειλημμένα εμφανιστεί ως σολίστ και με ορχήστρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Έχει λάβει αναγνώριση σε ένα ευρύτατο ρεπερτόριο, με έμφαση στα έργα των Bach, Mozart, Beethoven, Chopin, Ραχμάνινοφ, Debussy και Gershwin. Ο ίδιος δεν κρύβει τη μουσική προτίμησή του στους Ρώσους συνθέτες.

Ο Δημήτρης Τουφεξής θυμάται πάντα τις συνεργασίες του με τους κορυφαίους μαέστρους Bernstein, Previn, Johannos, Maazel, Rudel, Katims, Fiddler, Schneider και Mehta, αλλά και με τους Sunshine, Spieth, Chung, Καρυτινό, Φιδετζή και Μιχαηλίδη.

Ο ίδιος έχει διευθύνει με επιτυχία τη Φιλαρμονική του Βουκουρεστίου, το Bradenburg Ensemble, τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την Ορχήστρα Δωματίου του Λονδίνου, την Ορχήστρα Δωματίου L.V.C.o., την Ορχήστρα Δωματίου και τη Χορωδία του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδας (Deree), τις οποίες ίδρυσε και τη Feminarte.

Δίδαξε για πολλά έτη στο Lehigh University και το Moraνian University και για 2 έτη στο Julliard School ofMusic. Επίσης, καλείται συχνά να διδάξει σε σεμινάρια πιάνου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει επανειλημμένα διατελέσει μέλος επιτροπών Διεθνών Διαγωνισμών Πιάνου. Είναι μόνιμος καλλιτέχνης - καθηγητής στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας για 20 έτη. Πολλοί μαθητές του έχουν διαπρέψει στο χώρο της μουσικής ως μαέστροι και πιανίστες.

Πρόσφατα έκανε στο Λονδίνο μια σειρά ηχογραφήσεων για το BBC και έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 360 τηλεοπτικές εμφανίσεις. Έχει ηχογραφήσει 5 δίσκους με τη "Musical Ηeήtage" στις Η.Π.Α., 3 με τη Phillips και έναν με το "Φίλιππο Νάκα" στην Ελλάδα. Το CD του "Romantic Piano Masterpieces Vol.I' με έργα Mendelssohn, Chopin και Liszt ήρθε πρώτο σε πωλήσεις το 1992 και εξαντλήθηκε. Πέραν του ερμηνευτικού του έργου, συνθέτει από 6 ετών.

Dimitri Toufexis - Romantic Piano Masterpieces

Download HERE

Dimitris Toufexis / Frédéric Chopin Sonata in B minor, No3, op.58

Dimitris Toufexis / Frédéric Chopin Ballade No1 in G minor, Op.23

Dimitris Toufexis / Beethoven / Sonata in E flat major, no. 26, op. 81a (Les Adieux)