Thanassis Moraitis / Θανάσης Μωραΐτης

Thanassis Moraitis

He was born at Vaghia (Kaznesi), a village near Thebes.

He has studied political sciences at Pantion University, voice and intonation under Popi Petrioli-Photopoulou, Byzantine music under instructor and master cantor of the Athens Cathedral Spyros Peristeris; he has chanted under the direction of the latter from 1983 to 1993 as a regular member of the Athens Cathedral choir. He has been studying Western music on his own.

Since 1992 he has been working with Markos Dragoumis at the Melpo Merlier Music Folklore Archive of the Centre of Asia-Minor Studies, on subjects related to Greek Demotic and Byzantine music.

Regordings as a singer: During the years 1984-1989 he worked with Mikis Theodorakis, taking part in concerts in Greece and abroad, as well as in the composer’s recordings: Dionysus (solo album, music and lyrics by Mikis Theodorakis, first production of Sirius by Manos Hadjidakis, Sirius-EMI 1985; re-issued in CD form, Minos-EMI 1995 & 2007); Mikis Theodorakis all time greatest hits –77 songs performed in his world tour 1986-87 (CBS 1986); Faces of the sun (on poetry by Dionyssis Karatzás, Ioulianos-CBS 1987); Memory of stone (lyrics by Michalis Bourboulis, Ioulianos-CBS 1987); 30 Years of Mikis Theodorakis (WEA 1989

Read More HERE

Βιογραφικό στα Ελληνικά ΕΔΩ

Dimitris Kotronakis

Dimitris Kotronakis was born in Heraklion, Creta (Greece), in 1973. His studies on classical guitar begun when he was at the age of seven, and were completed under guidance of Vassilis Kanaras in 1992, when he graduated from the “International Conservatory of Athens”, obtaining his guitar diploma.

He attended post-graduate studies on classical guitar at the “Athens Conservatory”, graduating again in 1996, under supervision of Costas Cotsiolis.

Meanwhile, he further expanded his theoretical musical knowledge (obtaining diploma in Fuge, under tutoring of Giorgos Sioras) and attended Musicology classes (obtaining diploma from the Musicology branch of the University of Athens, in 1996).

Read More HERE

Βιογραφικό στα Ελληνικά ΕΔΩ

Amsterdam Concerto

The main body of all three movements of this concerto for guitar and string orchestra was written in 2000 in Amsterdam (whence the title), during a concert tour I held in Belgium and the Netherlands as a singer. The composition was completed in Athens in 2001.

The initial intention -kept intact as shown upon completion of the piece- was to compose a bacchanal work, based on the "limp" rhythmic subdivisions of traditional Balkan music at large (5/8, 7/8, 8/8, 11/8 etc.), interspersed with contrasting lyrical coloristic passages. This consideration led to the use of the guitar akin to a melodic percussion instrument.

The nearly minimalistic melodic motif of the first movement (allegro ma non troppo) gets "squeezed" in between recurring rhythmic interpositions of "limp" rhythms, until it gets completed after successive transpositions.

The second movement (andante), immersed in tones of lyricism and melancholy, is dedicated to the grand master of the genre, Joaquin Rodrigo, in the sense that the two wiggling melodic phrases are almost covered up by the three little notes from the second movement (allegro gentile) of the Concierto de Aranjuez.

Following a brief romantic transfigured exposure, nearly the entire duration of the third movement (allegro maestoso) is dominated by the rhythm of 8/8 (4/4, 3+3+2). Persistence in the particular minimalistic melodic phrase pervading all but the entire movement, in association with the 8/8 and with the orchestra's contre-temps, drives the sound mass to an bacchanal culmination. [ThanassisMoraitis]

At first glance, the writing of the Amsterdam Concerto is not considered particularly "guitaristic"; the dense texture of the polyphony and the apparent complexity, place it on the top edge of the guitar technique, making it almost impossible to be performed. A more cautious approach, however, should be enough to convince us for its ultimate compatibility with the guitar idiom.

The comprehension of the character of the instrument is perfect; the composition exploits a large part of the palette of its technical capabilities. Further more, it enriches the traditional range of techniques, with particularly interesting new features.

Not limiting himself to basic techniques such as linear arpeggios and scales, the composer uses and enlarges these techniques into a new form, which sometimes reminds us of Villa Lobos or Leo Brower, (yet without imitating any of them). This is because Moraitis is not concerned about the convenience of the performer, but aims at serving and promoting the music.

Simultaneously, one of the major advantages of his music is the use of the polyphonic capabilities of the guitar. Unlike many well-known concertos where the soloist's part could be performed by monophonic instruments, here, extensive two and three voices parts are scattered all over the concerto.

The guitar becomes a protagonist of the musical material; it neither accompanies nor participates as another member of the orchestra; it definitely leads the development of the music. Breathless, from first to last measure, there are phrases that could stand out even without the orchestra, as a standalone piece of music for solo guitar. With three cadenzas at the beginning of all three movements and at least three other smaller ones, the composer highlights the virtuosic and timbral possibilities of this instrument.

This is a new and extremely exciting work, a real challenge for any soloist who dares to carry out the difficult and demanding passages. It is clearly one of the very few Greek concertos that are worth of worldwide fame and a place in the pantheon of music masterpieces of the late 20th century. [Dimitris Kotronakis]

Thanassis Moraitis  Amsterdam Concerto - Part I

Thanassis Moraitis  Amsterdam Concerto - Part II 

Thanassis Moraitis  Amsterdam Concerto - Part III

Thanassis Moraitis-Greek lullaby [Track list]

Thanassis Moraitis / Tre papor / Arvanitic song from Greece [Track list]

Zorba's Dance - Mikis Theodorakis

We are familiar with the Sirtaki with its slow initial steps accelerating progressively in the dance which was popularised by the film Alexis Zorbas starring Anthony Quinn and Alan Bates who performed this dance to the music of Mikis Theodorakis. The name Sirtaki originates from the Syrtos (dragging dance), a highly varied traditional Greek folk dance. Atypically for Greek dances, the Sirtaki is not danced in a circle, but standing in a row with the arms placed over the neighbouring dancers' shoulders.

 Mikis Theodorakis composed this famous melody in 1964: the pianist Tatiana Papageorgiou has now produced a pianistically challenging arrangement for piano solo in collaboration with the composer.

Ακούστε μια θαυμάσια εκτέλεση «Χορός του Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη. Δανείζομαι τα λόγια του φίλου πιανίστα Andreas Boutsikakis, όταν το έστειλα στη σελίδα του άλλου φίλου και μουσικού Stathis Gotsis για να το ακούσει.

«Εξαιρετική ερμηνεία και απόδοση με σεβασμό στο πρωτότυπο! Ωστόσο μου άρεσε στο γρήγορο μέρος του η 5η μινόρε που περνάει από τη σολ ματζόρε στη μι μινόρε! Άψογο και απόλυτα στο ύφος του Μίκη. Αυτή όντως είναι μια εξαιρετική διασκευή για σόλο πιάνο!»

Ο Στάθης είπε:

«Σε αντίθεση με πολλούς άλλους πιανίστες ο τύπος καταφέρνει και να είναι πιστός στο πρωτότυπο σε μεγάλο βαθμό αλλά και να προσθέσει "βελτιωτικά" στοιχεία στην σύνθεση! Πράγματι πολύ ενδιαφέρων!»

Vestard Shimkus plays «Zorba's Dance»

Maria Callas 90th Birthday [Google]

Maria Callas 90th Birthday Google Doodle Celebrates

Today December 1, 2013, Google is celebrating the life and legacy of Maria Callas with an international Google Doodle on their search engine homepages. Maria Callas’s 90th birthday.

Maria Callas (born Kalogeropoulos) was born to Greek immigrant parents. As a small child she enjoyed listening to gramophone records and radio programmes, and took piano and singing lessons.

Because of marital and financial problems, Mrs Kalogeropoulos returned to Greece with her two daughters, and Maria studied singing under a famous singing master in Athens. After several school performances, she was offered a part at the Royal Opera, in Suppé’s ‘Boccaccio’.

In 1940, Greece became engaged in the Second World War and, from time to time, Maria performed for the enemy troops. In 1942, she replaced an unwell soprano at the opera to play ‘Tosca’.

When Athens was liberated by the British Forces, she worked as an interpreter for some time, but decided to return to her father in New York, in September 1945.

She should have debuted in Chicago, but the company went bankrupt so, when Maria was offered a contract for ‘La Gioconda’ in Verona, she gladly went to Italy.

In Italy she met her future husband Meneghini, as well as her mentor, Tullio Serafin. Her sensational performance in Wagner’s ‘Walküre’ and, two days later, in Bellini’s ‘I Puritani’, received worldwide publicity. From then on she was a star and she received many recording offers from gramophone record companies. These records made her famous and popular the world over.

The press haunted her constantly and her divorce from Menighini and her affair with Aristotle Onassis were covered all over the world. She contracted a throat disease which caused her voice to lose quality, but she refused to take it seriously.

After Onassis’ marriage to Jacqueline Kennedy, Maria broke down, then made several attempts to resurrect her career, but her voice was a mere shadow of its former self; fans were saddened by its deterioration.

She died of heart failure in September 1977.

Source: Greek Reoporter

Μαρία Κάλλας (αφιέρωμα της Ναυτεμπορικής)

Στην Ελληνίδα ντίβα της όπερας, Μαρία Κάλλας, είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της Google, με αφορμή την 90ή επέτειο από τη γέννησή της. Η Μαρία Κάλλας (Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου), η οποία υπήρξε κορυφαία υψίφωνος και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 2 Δεκεμβρίου 1923 και άφησε την τελευταία της πνοή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, στο Παρίσι.

Το Σεπτέμβριο του 1945 βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ξεκινά την προσπάθεια για ανεύρεση εργασίας αρχικά στη Μητροπολιτική Όπερα, δεν καταφέρνει όμως να υπογράψει συμβόλαιο. Η ακρόασή της, όμως, από τον Έντουαρντ Τζόνσον, διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα «Φιντέλιο» του Μπετόβεν και «Μαντάμ Μπατερφλάι» του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους.

Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Αρένας της Βερόνα, Τζοβάννι Τζενατέλλο, την οδηγεί στην Ιταλία. Εκεί, στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με την «Τζοκόντα» του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη από το «Τριστάνος και Ιζόλδη» στη Βενετία, υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν. Συνάμα, έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσικόφιλο ιταλό βιομήχανο Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο παντρεύονται στις 21 Απριλίου 1949. Ο Μενεγκίνι, έχοντας και ρόλο μάνατζερ, άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι, τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό.

Περισσότερα ΕΔΩ

Parthenon/Παρθενών

You are watching an airphoto with Acropolis, as main issue.

If you want to go through and be guided by helicopter, click here ( prefer your p/c in full screen ).

It is about an impressive selection on HD analysis, which give us the chance to admire the unique monument of our civilization, in a special way.

User might be ''serfed'' in interactive panoramic image and digitaly guided on the Acropolis hill and the Parthenon, and enjoy Athens view aw well!

Copyright: http://www.airpano.com/

Βλέπετε μια αεροφωτογραφία με κεντρικό θέμα την Ακρόπολη. Αν θέλετε να ''πιλοτάρετε'' και να ξεναγηθείτε με ελικόπτερο, πατήστε εδώ (προτιμείστε την οθόνη σας σε Full Screen):

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σειρά φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης που μας επιτρέπουν να θαυμάσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο αυτό το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού μας.

Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στην διαδραστική, πανοραμική εικόνα και να ξεναγηθεί ψηφιακά στο λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα, αλλά και να απολαύσει τη θέα της Αθήνας.

Manos Hadjidakis

Mikis Theodorakis

Spyros Mavropoulos


Stavros Xarchakos

Canto General/Mikis Theodorakis/Pablo Neruda

Mikis Theodorakis-Pablo Neruda

Canto General

Composing the music of  "Canto General"

by Mikis Theodorakis.

In 1971, I visited Chile at the invitation of the Allende Government. At the time I was head chief of Anti-Dictatorship Front (PAM). While at concert in the city of Valparaiso, a group of young Chileans drew my attention to their work to poetry by Pablo Neruda. While talking to them after the concert ended, I promised I would present my own musical adaptation of "Canto General" a year later in Chile. I bought the book and to my return to Paris I composed the music for the first poem, "Amor America"....

(From the 50page booklet "Canto General" by Mikis Theodorakis)

You can download the album from Amazon at the link below HERE

You can download the album from iTunes at the link below HERE

Website FM Records HERE

(Support the creators of the album. Piracy prevents the creation of new works and new artists).

Listen Canto General (Tracklist) HERE

Το Ιστορικό Της Σύνθεσης Του "Canto General"

"Το 1971 επισκέφτηκα τη Χιλή ύστερα από πρόσκλησης της κυβέρνησης Αλιέντε. Ήμουν τότε πρόεδρος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου.

Σε μια συναυλία στην πόλη Βαλπαρέιζο μια ομάδα νέοι Χιλιανοί σύνθετες παρουσίασαν την εργασία τους πάνω στη ποίηση του Pablo Neruda. Μιλώντας μαζί τους στα παρασκήνια, μετά το τέλος της συναυλίας, τους υποσχέθηκα να δώσω κι εγώ στη Χιλή σε ένα χρόνο τη δική μου μουσική άποψη για το Canto General. Αγόρασα το βιβλίο και γυρίζοντας στο Παρίσι συνέθεσα τη μουσική για το πρώτο ποίημα Amor America....."

(Από το 50σελιδο booklet της 2πλης κασετίνας του Canto Generale του Μίκη Θεοδωράκη).

Μπορείτε να κατεβάσετε το μουσικό Άλμπουμ στο παρακάτω σύνδεσμο από το Amazon HERE

Μπορείτε να κατεβάσετε το μουσικό Άλμπουμ στο παρακάτω σύνδεσμο από το iTunes HERE

Η ιστοσελίδα της FM Records  είναι ΕΔΩ

Ακούστε το Canto Generale σε λίστα αναπαραγωγής ΕΔΩ

(Υποστηρίξτε τους δημιουργούς του άλμπουμ. Η πειρατεία εμποδίζει την δημιουργία νέων έργων αλλά και νέων καλλιτεχνών)

Nikos Platyrachos/Νίκος Πλατύραχος

Nikos Platyrachos was born in Athens in 1965, to a family originating from Rethymno, Crete. Over the past 15 years, he has lived and worked in Athens. But also in Cologne and Munich, Germany, where he mainly composes film scores.

Having studied piano and advanced music theory at the National Conservatory of Athens, he pursued composition studies at the music academies of Hanover and Cologne with Hans Werner Henze, as well as postgraduate studies at the Studio for Electronic Musci in Cologne, where he was taught by H. U. Humpert and was awarded the German DAAD scholarship: he graduated in 1991

He has composed music for over 15 European films and he regularly collaborates with directors Haris Patramanis, Spyros Taraviras, Rained Matsunani and Adolf Winklemann. His music for the film “FLUG IN DIE NACTH” ( “Flight into the Night”) was awarded the first prize at the Trossingen Film Festival.

His activities also extend to various works for orchestra and smaller ensembles, which have been performed in several European cities (by the Bavarian Radio Symphony Orchestra etc.) In Greece, his works have been performed, amongst other places, at the Odeon of Herodes Atticus and the Athens Concert Hall by the Orchestra of Colours, the Italian “Divertimento Ensemble”, and the Symphony Orchestra of the Hellenic Broadcasting Corporation (E.R.T)

He collaborated with Manos Hadjidakis during the final four years of the late composer’s life, in arrangements and orchestrations of works for the Orchestra of Colours (“Blood Wedding”, film music, Nino Rota song cycle), as well as with Mikis Theodorakis (“Akolouthia is Kekimimenous”, “Epiphania Averoff”).

In November 1995, at the FILMMUSIKTAGE 95 in Bonne, his music for Rainer Matsunani’s film “Nur ober meine Leiche” was awarded the federal film music prize. His most recent CD, “September”,  which constists of performances of his film music by the Orchestra of Colours. He composed the soundtracks for the films that were awarded the first prizes in the “fiction film” and  “documentary film” categories at the 2005 Thessaloniki Film Festival (“Chariton’s Choir” – Director: Grigoris Karandinakis and “Buzz” – Director Spyros Taraviras).

Ο Νίκος Πλατύραχος γεννήθηκε στην Aθήνα το 1965 και κατάγεται από το Pέθυμνο. Tα τελευταία 12χρόνια, παράλληλα με την Aθήνα, ζει και δρα στην Kολωνία και το Mόναχο της Γερμανίας όπου ασχολείται κυρίως με τη σύνθεση μουσικών υποκρούσεων σε κινηματογραφικές ταινίες. Aφού σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Eθνικό Ωδείο Aθηνών, συνέχισε με σπουδές σύνθεσης στη μουσική ακαδημία του Ανοβέρου και της Κολωνίας με τον Hans Werner Henze, καθώς και με μεταπτυχιακές σπουδές στο Studio ηλεκτρονικής μουσικής της Kολωνίας με καθηγητή τον H. U. Humpert και με την υποστήριξη της γερμανικής υποτροφίας DAAD, απ' όπου αποφοίτησε το 1991. Έχει γράψει τη μουσική σε πάνω από 15 ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου και συνεργάζεται συστηματικά με τους σκηνοθέτες Xάρη Πατραμάνη, Rainer Matsutani και Adolf Winkelmann.

Στην Eλλάδα μεταξύ άλλων, έργα του έχουν εκτελεσθεί στο Hρώδειο Ωδείο και στο Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, από την Oρχήστρα των Xρωμάτων, από την ιταλική ορχήστρα "Divertimento Ensemble", καθώς και από τη Συμφωνική Oρχήστρα της EPT. Συνεργάστηκε με τον Mάνο Xατζιδάκι τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του, σε επεξεργασίες και ενορχηστρώσεις έργων για την ορχήστρα των χρωμάτων ("Mατωμένος Γάμος", κινηματογραφικά, κύκλος "Nino Rota"), καθώς και με τον Mίκη Θεοδωράκη ("Aκολουθία εις κεκοιμημένους", "Eπιφάνεια Aβέρωφ").

Tον Nοέμβριο του 1995 του απενεμήθη το ομοσπονδιακό βραβείο κινηματογραφικής μουσικής, στα πλαίσια των εκδηλώσεων FILMMUSIKTAGE95 στη Bόννη, για τη μουσική του στην ταινία του Rainer Matsutani "Nur uber meine Leiche" (CD Sony Music). H δισκογραφική του έκδοση με τίτλο "Σεπτέμβριος", αφορά σε κινηματογραφικά μουσικά του θέματα, που αποδίδονται από την Oρχήστρα των Xρωμάτων. H τελευταία του δισκογραφική του δουλειά στην Ελλάδα ονομάζεται "Ονειρογραφία" (Νοεμβ. 2011).

Ονειρογραφία  Nikos Platyrachos

Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει Nikos Platyrachos

Τσάμικος Nikos Platyrachos *

Ragtime Nikos Platyrachos

"September"

I would certainly not wish an introductory note to «September» to be marked by an academic and “solemn” style, even though the fact alone that it is performed by a large symphony orchestra, probably predisposes to do so. We tend to associate orchestral with classical music – serious and complex to our ears- and consequently with something difficult, since we are seldom given opportunities for a different approach. Art however requires no honorary titles to work its magic, just as true nobles have no need for finery and jewels. And “nobleness”, as Hadjidakis taught it to us, means that we should approach a Mahler symphony and a Greek rebetiko song by Tsitsanis with exactly the same respect and sensibility.

Back to «September» though, I would like to say a few words about how it was created. It all began in 1991 when a friend of mine, director Harry Patramis, asked me to compose the music for his film «Flight into the Night». Back then we were both student in Germany and it would be my first involvement in cinema. I confess I was quite nervous. But the project turned out to be a success and I have been writing music for European films ever since, the quintessence of which is September, It is a selection of musical themes I have chosen with care, which for a long time were persistently playing in my mind, until the time’s passage moulded this work into its present autumnal form

As you may realize, «September» is mainly cinematic work – with a few exceptions, such as The Song of Manos and The Fool’s March. This the means that it requires your participation with memories, representations and images existing within you, or which you wish were there, awaiting to be coaxed into awakening. This is the reason for its somewhat «anachronistic» usical language, as in cinema any means used to achieve a goal is holy, and innovative, contemporary and revolutionary compositional techniques and other similar high-sounding trends may often be ignored.

My warmest thanks to all the contributors and especially to: Miltos Logiadis who conducted the orchestra, Yannis Gikas who orchestrated three pieces, Manos Vafiadis for the production, Elias Lakkas for performing the sound engineering, the Commercial Bank of Greece for sponsoring part of the production and, naturally, the Orchestra of Colours and its artistic director Giorgos Kouroupos. Without their participation, none of this would have been possible.

"Σεπτέβριος"

Ένα εισαγωγικό σημείωμα για το «Σεπτέμβριος» δε θα ‘θελα σε καμία περίπτωση να χρωματίζεται από ακαδημαϊκό, «σοβαρό» ύφος, παρόλο που και, μόνο η χρήση μίας μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας, θα προδιέθετε πιθανόν κάτι τέτοιο. Συχνά συνδέουμε την ορχηστρική μουσική με την κλασσική, την αυστηρή, την πολύπλοκη για τα αυτιά μας και τελικά κάτι το δύσκολο, εφόσον σπάνια μας δίνονται αφορμές για την προσέγγισή της. Η τέχνη όμως δε χρειάζεται τίτλους τιμής για να λειτουργήσει, όπως κ οι πραγματικοί άρχοντες δεν έχουν ανάγκη από στολίδια και κοσμήματα. Και η Αρχοντιά, όπως μας της έμαθε π Χατζιδάκις, υπαγορεύει ν’ αντιμετωπίζουμε μία συμφωνία του Μάλερ με τον ίδιο σεβασμό και ευαισθησία που θα αντιμετωπίζαμε ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη.

Για να επανέλθουμε όμως στο «Σεπτέμβριο», θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το πώς δημιουργήθηκε. Αφορμή στάθηκε ένας φίλος μου σκηνοθέτης, ο Χάρης Πατραμάνης, που το 1991 μου ζήτησε να του κάνω τη μουσική στην ταινία του «Πτήση μέσα στη νύχτα». Ήμαστε τότε σπουδαστές στη Γερμανία και για μένα θα ‘ταν η πρώτη φορά που θα καταπιανόμουν με τον κινηματογράφο κι είχα αρκετή αγωνία , σας ομολογώ. Το εγχείρημα πάντως πέτυχε κι από τότε γράφω μουσική για ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, απόσταγμα των οποίων είναι κι ο «Σεπτέμβριος». Πρόκειται για τα μουσικά θέματα που ξεχώρισα περισσότερο και που για καιρό επίμονα αναμόχλευαν τη σκέψη μου, ώσπου ο χρόνος αποκρυστάλλωσε το έργο σ’ αυτή τη φθινοπωρινή μορφή.

Όπως καταλάβατε, ο «Σεπτέμβριος» είναι έργο κινηματογραφικό -  με λίγες εξαιρέσεις, όπως Το Τραγούδι του Μάνου και Το Εμβατήριο των Τρελών. Αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη τη συμμετοχή σας, με μνήμες, παραστάσεις και εικόνες που βρίσκονται ή θα θέλατε να βρίσκονται εντός σας και περιμένουν ένα ειδικό ερέθισμα για ν’ αφυπνιστούν. Εκεί οφείλεται και η ολίγον «αναχρονιστική» μουσική του γλώσσα, μια και ο κινηματογράφος , για να λειτουργήσει, αγιάζει κάθε μέσο, αδιαφορώντας συχνά για πρωτοπορίες, σύγχρονες επαναστατικές τεχνικές σύνθεσης και άλλα παρόμοια ηχηρά.

Ευχαριστώ θερμά όλους τους επιφανείς και αφανείς συντελεστές, τον Μίλτο Λογιάδη που διηύθυνε την ορχήστρα, τον Γιάννη Γκίκα που ενορχήστρωσε τρία κομμάτια, τον Μάνο Βαφειάδη που ανέλαβε την παραγωγή, τον Ηλία Λάκκα που έκανε την ηχοληψία, την Εμπορική Τράπεζα που χορήγησε ένα μέρος της παραγωγής και βεβαίως την Ορχήστρα των Χρωμάτων και τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Γιώργο Κουρουπό. Χωρίς τη συμμετοχή τους η εργασία αυτή θα ήταν αδύνατη.

Track List  YouTube HERE

Nikos Platyrachos Live (Μπουάτ Απανεμιά)