C.P.Cavafy-Alexandros Karozas

Constantinos Cavafis

The Greek poet Constantine Cavafy lived from 1863 to 1933, mainly in Alexandria, Egypt. Worldwide, he is only known to a small circle of people. The themes of his poetry were philosophy, history and the erotic - subjects which he combines in his poems in a fascinating way. Cavafy was a poet in a time of transition between Hellenic ideals and a modern, spiritual new beginning. A new beginning, which is also attributed to him.

The “Cavafis Project” is an elemental work, which combines the wisdom of philosophy with the intuition of music. As a constant enquirer all his life, Kavafis understood the contradictions of human existence, the decadence of bourgeois morality and the dubiousness of prevailing historiography. It is unfortunate that his brilliant work only posthumously received a fitting appreciation, which nonetheless shows his epoch-transcending relevance.

Finally, a significant, musical honour has been conferred on the oeuvre of this revolutionary of Greek literature. The poet, just like the composer, has the perspective of the emigrant, who neither denies nor glorifies his origins. This detachment has enabled Alexandros Karozas to create his interpretation of Kavafis in the style of western, classical music, without entirely cutting himself off from the roots of the Greek musical tradition.

Alexandros Karozas

Alexandros Karozas, who was born in Greece, lives in Frankfurt am Main, Constantinople andat the mountain Olymp in Greece. He enjoys these cosmopolitan surroundings and has, moreover, become a part of them. His music is therefore all the more surprising. A link between cultures. Not artificial, but natural, sensitive, mature. Music, which inspires you to observe the evolution of culture in a great country. Something new is being created here, which nonetheless does not deny its roots. Alexandros Karozas succeeds because of his sense of unity, and the naturalness with which he blends various elements into something new. It is a joy to experience, and at the same time it conveys more of its creator, his values and his homeland, than perhaps he himself suspects.

“George Dalaras sings in Greek, yet his music, springing from the heart, has a universal appeal” stated the French daily Le Figaro in 1993, long after the reputation of this great Greek musician had reached across the boarders of his native land. Throughout his triumphant tours in Europe, the United States, Canada and every other corner of the world, George Dalaras stayed in close touch with his roots, leaving a trail of saplings behind to bloom in the traditional Greek rhythms destined, one might say, to accompany today’s blending of world cultures.

Source Kavafisnet

C.P.Cavafis - Alexandros Karozas - George Dalaras

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933) έζησε ως επί το πλείστον στην Αλεξάνδρεια. Παγκόσμια έγινε γνωστός μόνο σε ένα σχετικά μικρό κύκλο. Στην ποίησή του συνδέει με ένα ελκυστικό τρόπο φιλοσοφικές και ιστορικές προσεγγίσεις καθώς και έναν ερωτισμό. Ο Καβάφης δημιούργησε ποίηση στη μεταβατική περίοδο μεταξύ ελληνικών ιδεωδών και μιας σύγχρονης πνευματικής επανασύστασης. Μιας επανασύστασης που οφείλουμε και σ’ αυτόν.

Αλέξανδρος Καρόζας

Ο Αλέξανδρος Καρόζας, με καταγωγή από την Ελλάδα, ζει στην Φραγκφούρτη, στην Κωνσταντινούπολη και στην Κατερίνη. Αισθάνεται άνετα σ’ ένα τέτοιο κοσμο- πολίτικο περιβάλλον και, πέραν αυτού, έγινε ένα κομμάτι αυτού του περιβάλλοντος. Γι’ αυτό, η μουσική του αιφνιδιάζει. Ένα γεφύρωμα μεταξύ των πολιτισμών.

Όχι κατασκευασμένο, αλλά φυσικό, συναισθηματικό, ώριμο. Ένα είδος μουσικής που σου μεταδίδει την αίσθηση ότι κυριολεκτικά βρίσκεσαι μέσα στην διαδικασία εξέλιξης της κουλτούρας ενός μεγάλου Έθνους. Αναβλύζει κάτι καινούργιο που δεν απαρνιέται τις ρίζες του. Ο Αλέξανδρος Καρόζας πείθει με την συνέπεια με την οποία, σαν αυτονόητο, εναρμονίζει στοιχεία δημιουργώντας κάτι καινούργιο. Όταν απολαμβάνεις το έργο του αισθάνεσαι πολλά, αν και ίσως άγνωστα μέχρι στιγμής, που έχουν να κάνουν με τις αξίες του και με την πατρίδα του.

Σε καιρούς που εξαπλώνεται ένα ισοπεδωτικό κύμα ακουστικής μονοτονίας που υποβιβάζει τον άνθρωπο στη βαθμίδα ενός πρωτόγονου όντος και θίγει προσβλητικά ψυχή και αισθήσεις, η νοσταλγία για βάθος, γνώση και διαίσθηση μεγαλώνει. Ο Αλέξανδρος Καρόζας λαμβάνει με ιδιαίτερη προσήλωση θέση απέναντι σ’ αυτές τις επιθυμίες και, ο Κωνσταντίνος Καβάφης του δίνει υπέροχα εφαλτήρια. Σαν άτομο που ερευνά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ένοιωθε ο Καβάφης τις αντιφατικότητες της ανθρώπινης ύπαρξης, την παρακμή των αστικών αντιλήψεων περί ηθικής και το αμφίβολο του επικρατούντος τρόπου γραψίματος της ιστορίας. Λυπηρό, το ότι το επιβλητικό του έργο εκτιμήθηκε μόνο μετά τον θάνατο του - πράγμα που υπογραμμίζει τη διαχρονική σημασία του έργου του. Ο συνθέτης καλύπτει την οπτική γωνία του μετανάστη ο οποίος ούτε απαρνείται ούτε εκθειάζει την καταγωγή του. Μια τέτοια απόσταση επιτρέπει μεν στον Καρόζα να ερμηνεύσει τον Καβάφη με ύφος και στοιχεία του δυτικού κλασικισμού, ακολουθώντας όμως αντλώντας διακριτικά από τις ρίζες της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Ο Καρόζας μελοποίησε ποιήματα του Καβάφη με φιλοσοφικές, ιστορικές και  ερωτικές αναφορές με έναν τρόπο που  περικλείει μουσικά την ποικιλόχρωμη  κουλτούρα του Ελληνισμού και βασίζεται  σε αυθεντικές ρίζες κλασσικής ελληνικής  και ευρύτερα μεσογειακής μουσικής  παράδοσης. Στο δημιούργημα του "Καβάφης" μας συνεπαίρνει ο Καρόζας σ’ ένα μοναδικό λυρικό ταξίδι με συντρόφους την αίσθηση του φιλοσοφικού στίχου και της μουσικής παράδοσης.

 Πηγή Kavafisnet

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

κ' είν' η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

THE CITY

You said, "I will go to another land, I will go to another sea.

Another city shall be found better than this.

Each one of my endeavors is condemned by fate;

my heart lies buried like a corpse.

How long in this disintegration can the mind remain.

Wherever I turn my eyes, wherever I gaze,

I see here only the black ruins of my life

where I have spent so many years, and ruined and wrecked myself."

New places you shall never find, you'll not find other seas.

The city still shall follow you. You'll wander still

in the same streets, you'll roam in the same neighborhoods,

in these same houses you'll turn gray.

You'll always arrive at this same city. Don't hope for somewhere

else;

no ship for you exists, no road exists.

Just as you've ruined your life here, in this

small corner of earth, you've wrecked it now the whole world

through.

The Cavafy Project at the Wiener Konzerthaus 26-11-11

Vienna Chamber Orchestra (Das Wiener KammerOrchester)

Vienna Academy Chorus (Wiener Singakademie)

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες

εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι

για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε

κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν

ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Voices

Voices, loved and idealized,

of those who have died, or of those

lost for us like the dead.

Sometimes they speak to us in dreams;

sometimes deep in thought the mind hears them.

And with their sound for a moment return

sounds from our life’s first poetry
like music at night, distant, fading away

The Cavafy Project at the Wiener Konzerthaus 26-11-11

Vienna Chamber Orchestra (Das Wiener KammerOrchester)

Vienna Academy Chorus (Wiener Singakademie)

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά

σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Ithaca
As you set out for Ithaka

hope the voyage is a long one,

full of adventure, full of discovery.

Laistrygonians and Cyclops,

angry Poseidon don’t be afraid of them:

you’ll never find things like that on your way

as long as you keep your thoughts raised

high, as long as a rare excitement

stirs your spirit and your body.

Laistrygonians and Cyclops,

wild Poseidon you won’t encounter them

unless you bring them along inside your soul,

unless your soul sets them up in front of you.

Hope the voyage is a long one.

May there be many a summer morning when,

with what pleasure, what joy,

you come into harbors seen for the first time;

may you stop at Phoenician trading stations

to buy fine things,

mother of pearl and coral, amber and ebony,

sensual perfume of every kind

as many sensual perfumes as you can;

and may you visit many Egyptian cities

to gather stores of knowledge from their

scholars.Keep Ithaka always in your mind.

Arriving there is what you are destined for.

But do not hurry the journey at all.

Better if it lasts for years,

so you are old by the time you reach the island,

wealthy with all you have gained on the way,

not expecting Ithaka to make you rich.

Ithaka gave you the marvelous journey.

Without her you would not have set out.

She has nothing left to give you now.

 And if you find her poor, Ithaka won’t have fooled you.

Wise as you will have become, so full of experience,

you will have understood by then

what these Ithakas mean.

The Cavafy Project at the Wiener Konzerthaus 26-11-11

Vienna Chamber Orchestra (Das Wiener KammerOrchester)
Vienna Academy Chorus (Wiener Singakademie)