good music good life: Ιανουαρίου 2011

Κείμενο υποδοχής

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Η πρώτη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη μετά την πτώση της χούντας / Theodorakis' first concert after the dictatorship in October 1974

Ακούστε εδώ / Listen here

Ήμουν κι εγώ εκεί, θα μπορούσε να ήταν ο υπότιτλος. Ναι, στη μεγάλη μεταδικτατορική συναυλία στο γήπεδο Καραϊσκάκη, τον Οκτώβρη του 1974, με τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια, να φωτογραφίζω ασταμάτητα και με πάθος, μετα απο μια επταετή καταστολή (γύψος!) και πρωτόγνωρη καταπάτηση κάθε έννοιας ελευθερίας και στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ήμουν πλέον ελεύθερος, να φωτογραφίζω, να χαμογελώ, να τραγουδώ... μαζί με τους χιλιάδες ανθρώπους που είχαν κατακλύσει το γήπεδο, στην ιστορική αυτή συναυλία.

Εκτός απο τον ελεύθερο πια λαό, τραγούδησαν επί σκηνής οι: Αντ. Καλογιάννης, Μαν. Μητσιάς, Γ. Νταλάρας, Π. Πανδής, Μ. Φαραντούρη, Γιώργος Θεοδωράκης, Λιζέτα Νικολάου, Κ. Σμοκοβίτης, Αλ. Αλιμπέρτη, Λίλη Χριστοδούλου κ.ά. που τώρα πια, δε θυμάμαι... Έπαιξαν οι μουσικοί (όσους θυμάμαι) Καρνέζης, Κωστούλης, Λαβράνος, Πετσάς, Μανιάτης, Μωραϊτης, Παπαγγελίδης και ο αξέχαστος και στενός συνεργάτης του Μίκη, Γιάννης Διδίλης.
Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για το Μίκη Θεοδωράκη διαβάστε εδώ, στον ιστότοπο "Πάρε-Δώσε" http://www.pare-dose.net/?p=2238

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Η φωτογραφία της Κυριακής/Sunday's Photograph

Ακούστε εδώ/Listen here

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη / Tribute to Mikis Theodorakis

Μίκης Θεοδωράκης (Από Βικιπαίδεια)

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη.

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο Εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.

Διαβάστε ακόμα>>>

Mikis Theodorakis (From Wikipedia)

Mikis Theodorakis was born on the island of Chios and spent his childhood years in different provincial Greek cities such as Mytilene, Cephallonia, Patras, Pyrgos and Tripolis. His father, a lawyer and a civil servant was from Galata (Crete) and his mother from Cesme (Asia Minor).

Theodorakis's fascination with music began in early childhood; he taught himself to write his first songs without access to musical instruments. In Patras^[6] and Pyrgos^[7] he took his first music lessons, and in Tripolis, Peloponnese,^[8] he gave his first concert at the age of seventeen.

He went to Athens in 1943, and became a member of a Reserve Unit of ELAS.^[9] During the Greek Civil War, he was arrested, sent into exile on the island of Icaria ^[10] and then deported to the island of Makronisos, where he was tortured and twice buried alive.^[11]

During the periods when he was not obliged to hide, not exiled or jailed, he studied from 1943 to 1950 at the Athens Conservatoire under Filoktitis Economidis,.^[12] In 1950, he finished his studies and took his last two exams "with flying colours".^[13] He went to Crete, where he became the "head of the Chania Music School" and founded his first orchestra.^[14] At this time he ended what he has called the first period of his musical writing.

Το γελαστό παιδί - Μ. Θεοδωράκης / To Yelasto Pedi - Theodorakis 1974

[The first Theodorakis concert after the dictatorship in october 1974 was also filmed by german television. Here are the songs of that broadcast].

Η φωτογραφία της ημέρας / Photo of the Day

Παλιό και αγαπημένο γραμμόφωνο. Ακούστε μουσική απο βυνίλιο, με τα "χριτς χρατς". όπως ακριβώς έπαιζε στην εποχή του. Άλλες εποχές! Νοσταλγία? Ίσως.... / Old and beloved gramophone. Listen to music from vinyl, with "chrits chrats", just played in his time. Other times! Nostalgia; Perhaps .....

Στο πρώτο player ακούγεται το "Russlan and Ludmilla" του Glinka, στο δεύτερο το "Γαρούφαλο στ' αυτί" με τον Γρ.Μπιθικώτση και στο τριτο "Ο πασατέμπος" με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Εδώ, ο Μ.Χιώτης παίζει κιθάρα, πριν ασχοληθεί με το μπουζούκι!!! Απολαύστε αυτές τις εκτελέσεις.

Costinho σολοπιάνω

Το τραγούδι, που μπορείτε ν΄ακούσετε εδω στο player, είναι απο το διπλό άλμπουμ των Night On Earth και εχει τίτλο "Hotel". Ολόκληρο το άλμπουμ, που είναι παρακάτω, μπορείτε να το κατεβάσετε.

Ακούστε εδώ/Listen here

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Ο Costinho (ή κατά κόσμον Κωστής Ζουλιάτης), τα χέρια και ο (ένας) νους των Night On Earth, καθώς και μέλος άλλων συμμοριών, παρουσιάζεται γυμνός (μεταφορικά), εν είδει σόλο περφόρμανς –με το γενικό και αόριστο τίτλο σολοπιάνω, πίσω και πάνω από τα πλήκτρα του πιάνου της οδού Σερβίων, στο φιλόξενο χώρο Baumstrasse.

Για δύο (2) βραδιές, δύο (2) Παρασκευές του Γενάρη, 21 και 28, ο καράτε-πιανίστας θα χωρέσει σε ένα πρόγραμμα τους κατανυκτικούς αυτοσχεδιασμούς του, τις μικρές πιανιστικές συνθέσεις του, αγαπημένα θέματα, αλλά και ευγενικά καλέσματα σε λίγους και εκλεκτούς φίλους μουσικούς για συμπράξεις, άνευ μικροφωνικής ενίσχυσης –ενώ αφήνει να αιωρείται ως απειλή και το ενδεχόμενο να παρουσιάσει μέρος από την ενασχόλησή του με την κιθαριστική πράξη... Οι συναυλίες ξεκινούν στις 21.00.

ΜΙΚΡΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

Ο Costinho αυτοπροσδιορίζεται ως ένας εργάτης της μουσικής πράξης. Αντί βιογραφικών κατορθωμάτων, αναφέρεται χαρακτηριστικά η θητεία του σε μουσικά (και όχι μόνο) σχήματα όπως η ηχοτρομοκρατική μεταμουσική κολλεκτίβα των Paracroussis, το ακατανόμαστο πανηγύρι των Fidel Son, οι καουμπόηδες Jukejoint Alligators, η σύγχρονη κομπανία Ρεμπετέητορς και, ασφαλώς, οι γνωστοί αστέρες της ποπ με το όνομα Night On Earth –με κάποια από τα οποία καμαρώνει και δισκογραφία σε Ελλάδα και λίγο Αμερική. Ο πιανιστικός αυτοσχεδιασμός είναι το κατ'εξοχήν μουσικό είδος που τον ταλαιπωρεί και το ταλαιπωρεί κι εκείνος, χρόνια τώρα -κάτι σαν τον Keith Jarrett, χωρίς την τεχνική, την έμπνευση και τις πωλήσεις. Εσχάτως, πειραματίζεται και με την ηλεκτρική κιθάρα, αλλά και τα νεύρα του κοινού, καθ'ότι δεν είναι λίγες οι φορές που κινείται (με αυτήν) σε εξαντλητικές διάρκειες και υφέσεις, οικείες πλέον από τα συγκροτήματα με τα οποία συμπράττει, φτάνοντας όμως και σε θορυβώδεις παρεκτροπές.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Ως πιανίστας, ξεκίνησε αυτοκαταστροφικά, κάνοντας εγγραφή σε ωδείο και παρακολουθώντας μαθήματα. Ως κιθαρίστας, συνεχίζει αυτοκαταστροφικά, καθώς δεν καταδέχεται να εγγραφεί σε ωδείο... Ως μουσικός, έκανε τις γνωριμίες με τις πιο ουσιαστικές επιρροές του, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, απ'όπου και αποφοίτησε με πολύ καλό βαθμό και εμπειρίες... Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Κέρκυρα, συμμετείχε σε διάφορα σύνολα (φούστα-μπλούζα), όπως το σύνολο κρουστών με τον Νίκο Τουλιάτο, η χορωδία του Τμήματος και το σύνολο Ελεύθερου Αυτοσχεδιασμού με τους Ανδρέα Μνιέστρη και Δήμο Δημητριάδη, μέσω του οποίου συμμετείχε σε συναυλιακές συμπράξεις με μουσικούς όπως: Σαβίνα Γιαννάτου, Νίκος Βελιώτης, Joe Tornabene, Σάκης Παπαδημητρίου κ.α.

Έχει κάνει στη ζωή του μέχρι τώρα κι άλλα πράγματα, κάποια ίσως και άξια αναφοράς, όπως το ντοκιμαντέρ 'Anaparastasis: η ζωή και το έργο του Έλληνα συνθέτη Γιάννη Χρήστου' (2004) και κάποιες απόπειρες μικρών κινηματογραφικών ιδεών, αλλά και μουσικής επένδυσης σε αυτές. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις ως –τι άλλο;- πιανίστας, έχει συνυπογράψει μαζί με εκλεκτούς μουσικούς και performers ένα μουσικοποιητικό αφιέρωμα στον Μίλτο Σαχτούρη, ενώ έχει συμπράξει επί σκηνής και στο στούντιο, με ωραίους μουσικούς όπως οι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Νίκος Τουλιάτος, Θοδωρής Ζιούτος, Φώτης Σιώτας, Mathieu Jeannot κ.α.

HOT GOSSIP

Αυτό τον καιρό ακούει πολύ country και blues, λίγο ρέγκε (με την καλή έννοια), τους Clash, τον Μάρκο Βαμβακάρη, την καλή αραβική μουσική, τα encores του Jarrett από συναυλίες στην Ιαπωνία, αυτοσχεδιασμούς του Brad Mehldau, τα τριπ της Carla Kihlstedt και τα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού ...και αυτό ίσως δίνει ένα κάποιο στίγμα. Παράλληλα, ηχογραφεί και πειραματίζεται ασελγώντας πάνω σε ρεμπέτικα τραγούδια μέσω του ντουέτου των Ρεμπετέητορς, ενώ ολοκληρώνει και τη μουσική επένδυση της μεγάλου μήκους ταινίας 'Σωματείο Ρακοσυλλεκτών' της Μαρίνας Δανέζη (για της οποίας την μικρού μήκους ταινία 'Η Φάκα' είχε επίσης συνθέσει μουσική).

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 & 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ | ώρα έναρξης: 21.00
@ΒΑUMSTRASSE – ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΔΕΝΤΡΑ
Σερβίων 8, Βοτανικός
(στάση μετρό: Μεταξουργείο)

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Η φωτογραφία της βραδιάς/Photo of the Night

Ακούστε εδώ/Listen here

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Η φωτογραφία της βραδιάς/Photo of the Night

Ακούστε εδώ/Listen here

Αφιέρωμα στον Michel Petrucciani/Tribute to Michel Petrucciani

Michel Petrucciani

Ο Michel Petrucciani γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1962 στο Οράνζ της Γαλλίας. Ιταλογάλλος στην καταγωγή, προέρχεται από οικογένεια με μουσική παράδοση. Ο πατέρας του, Tony, έπαιζε κιθάρα, ο αδελφός του, Louis, μπάσο και τέλος ο αδελφός του, Philippe, κιθάρα. Ο Michel γεννήθηκε με ατελή οστεογένεση, μια γενετική ασθένεια που κάνει τα οστά εύθραυστα και εμποδίζει την ανάπτυξη του σώματος. Συχνά σχετίζεται με πνευμονικές παθήσεις. Στις αρχές της σταδιοδρομίας του, ακριβώς επειδή δεν μπορούσε να περπατήσει μακριά αβοήθητος, χρειαζόταν να τον μεταφέρουν ο πατέρας του και ο αδελφός του.
Σε νεαρή ηλικία έγινε λάτρης του Duke Ellington και ευχήθηκε να γίνει πιανίστας σαν κι αυτόν. Αν και για χρόνια εκπαιδεύτηκε ως κλασικός πιανίστας, το κύριο ενδιαφέρον του παρέμεινε η τζαζ. Έδωσε την πρώτη επαγγελματική συναυλία του σε ηλικία 13 ετών. Σε αυτή την ηλικία, αλλά και μετά, επειδή η υγεία του ήταν εύθραυστη, χρειαζόταν να τον μεταφέρουν προς και από το πιάνο. Απαιτήθηκαν ειδικά βοηθήματα προκειμένου να φτάνει τα πεντάλ, ενώ είχε μεσαίο μήκος δαχτύλων. Η κατάστασή του είχε παρ’όλα αυτά και τα ...πλεονεκτήματά της: στο ξεκίνημα της καριέρας του, για να γλιτώσει χρήματα, ο μάνατζέρ του τον περνούσε «λαθραία» σε δωμάτια ξενοδοχείων, στριμώχνοντάς τον μέσα σε μια βαλίτσα. Ήδη στα 18 του, ήταν μέλος ενός επιτυχημένου τρίο. Το 1982 μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε τον Charles Lloyd, ενθαρρύνοντάς τον να επανακάμψει συναυλιακά. Στις 22 Φεβρουαρίου 1985, στο Town Hall της Νέας Υόρκη, ο Lloyd έχοντας στην αγκαλιά του τον Petrucciani ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε τον Michel στο σκαμνί του πιάνου και ακολούθησε κάτι που θα αποτελούσε ιστορικό σημείο στην ιστορία της τζαζ: η κινηματογράφηση του “One Night with Blue Note”. Ο σκηνοθέτης του φιλμ, John Charles Jopson, θυμόταν μετά από χρόνια πως εκείνη η στιγμή τον είχε συγκινήσει μέχρι δακρύων. Το 1986 ο Petrucciani ηχογράφησε ένα ζωντανό άλμπουμ με τον σπουδαίο σαξοφωνίστα Wayne Shorter και τον βετεράνο κιθαρίστα Jim Hall. Έχει παίξει και συνεργαστεί με την αφρόκρεμα της αμερικάνικης σκηνής, καθώς και μεγάλη ποικιλία μουσικών, ανάμεσά τους οι Dizzy Gillespie, Stanley Clarke, Lenny White, Joe Lovano, Eddy Louiss, Stephane Grappelli, Steve Gadd κ.α. Το 1994 τιμήθηκε στο Παρίσι με τον τίτλο της Λεγεώνας της Τιμής. Το πιανιστικό ύφος του, ήταν αρχικά επηρεασμένο από τον Bill Evans, ενώ πολλοί τον συγκρίνουν με τον Keith Jarrett.
Στην προσωπική ζωή του, είχε τρεις σημαντικές σχέσεις: ο πρώτος γάμος του ήταν με την ιταλίδα πιανίστα Gilda Buttà, με την οποία αργότερα χώρισε. Απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, ένα εκ των οποίων κληρονόμησε την κατάστασή του. Ο Michel Petrucciani πέθανε στη Νέα Υόρκη από πνευμονική λοίμωξη, στις 6 Ιανουαρίου του 1999, λίγο μετά την 36^η επέτειο των γενεθλίων του. Ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο του Περ Λασέζ στο Παρίσι.

Michel Petrucciani (From Wikipedia)

(28 December 1962- 6 January 1999)

Michel Petrucciani came from an ItaloFrench family with a musical background. His father Tony played guitar, his brother Louis played bass and his last brother Philippe plays guitar too. Michel was born with osteogenesis imperfecta, which is a genetic disease that causes brittle bones and in his case short stature. It is also often linked to pulmonary ailments. In his early career his father and brother occasionally carried him, literally, because he could not walk far on his own unaided. In certain respects though he considered it an advantage as he got rid of distractions, like sports, that other boys tended to become involved in.^[1]

At an early age he became an enthusiast of Duke Ellington and wished to become a pianist like him. Although he trained for years as a classical pianist, jazz remained his main interest. He gave his first professional concert at the age of 13. At this point of his life he was still quite fragile and had to be carried to and from the piano. His size meant that he required aids to reach the piano's pedals, but his hands were average in length. This had its advantages, however: at the beginning of his career Petrucciani's manager would often smuggle him into hotel rooms in a suitcase in a bid to save money. By the age of 18 he was part of a successful trio. He moved to the US in 1982, where he successfully encouraged Charles Lloyd to resume playing actively. On 22 February 1985, with Petrucciani cradled in his arms, Lloyd walked onto the stage at Town Hall in New York City and sat him on his piano stool for what would be an historic evening in jazz history: the filming of One Night with Blue Note. The film's director John Charles Jopson would later recall in the reissued liner notes that the moment moved him to tears. In 1986 Petrucciani recorded a live album with Wayne Shorter and Jim Hall. He also played with diverse figures in the US jazz scene including Dizzy Gillespie.^[2]

In 1994 he was granted a Légion d'honneur in Paris.

Michel Petrucciani - Caravan

Tone Poem - Michel Petrucciani (piano), Charles Lloyd (tenor sax), Cecil McBee (bass), Jack DeJohnette (drums)

Michel Petrucciani Trio - Live at Münchener Klaviersommer 1998 with: Steve Gadd - Drums (soloing) Miroslav Vitous - Bass

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Good morning - Good Music good Life good Photograph

Ο Fazil Say είναι Τούρκος πιανίστας και γεννήθηκε στην Άγκυρα το 1970. Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Κρατικό Ωδείο της Άγκυρας. Είναι εξίσου εξαιρετικός συνθέτης όπως και πιανίστας. Έχει προσαρμόσει συνθέσεις άλλων κλασικών συνθετών για πιάνο και ορχήστρα με εκπληκτική επιτυχία (Μότσαρτ, Παγκανίνι, Λιστ κ.ά.).

Το κομμάτι Black Earth είναι ένα θαυμάσιο μίγμα της jazz και της παραδοσιακής τούρκικης μουσικής.

Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία και για τη δισκογραφία του εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Faz%C4%B1l_Say

Η φωτογραφία της Κυριακής/Sunday's Photo

Ακούστε εδώ/Listen here

Night On Earth - Stage (CD1), Radio (CD2)

Download CD1

Download CD2

Η φωτογραφία του μήνα/Photo of the Month

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Οι Ρεμπετεητορς στο Καφέ Αλάβαστρον

Οι ΡΕΜΠΕΤΕΗΤΟΡΣ είναι μια λαϊκή αβανγκάρντ κομπανία, μια πειραματική ανάγνωση πάνω στο ρεπερτόριο της ρεμπέτικης μυθολογίας, το νόθο παιδί των Jukejoint Alligators, το ντουέτο του Johniethin και του Costinho, που προσπαθούν να ταιριάξουν σε ένα παίξιμο: τα μπλουζ του αμερικάνικου νότου και τους αμανέδες της Σμύρνης, τα δερβίσικα κουρδίσματα και τα τραγούδια των σκλάβων στις βαμβακοφυτείες, την κάπνα των τεκέδων του Πειραιά και των jukejoints του Σικάγο, τους νταλκάδες του ρεμπέτη και τον καημό του αγρότη της Λουιζιάνα, την άγρια country και την πενιά του Μάρκου, το hillbilly και τον Ζαμπέτα, τις φυσαρμόνικες και τους μπαγλαμάδες...Ένα πρώτο δείγμα της χειρουργικής απόπειρας, θα παρουσιάσουν ζωντανά στη σκηνή του ΚΑΦΕ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟΝ, για δύο συνεχόμενες ΔΕΥΤΕΡΕΣ του Γενάρη,στις 17 και στις 24.

Για την ιστορία...:

Το ντουέτο των Ρεμπετέητορς προέκυψε ως ιδέα μέσα από την εξερεύνηση της ...αμερικάνικης μουσικής παράδοσης –όπως την υπηρετούν ευλαβικά οι Jukejoint Alligators- και τις τυχαίες συναντήσεις της με τα πειραιώτικα κουρδίσματα και τη ρεμπέτικη γλωσσολαλιά. Αμφότεροι και οι δύο μέλη των Alligators, ο Johniethin (Slim Shine Musik Box, Dustbowl) και ο Costinho (Night On Earth, Fidel Son, Paracroussis) αποπειρώνται να δώσουν μορφή στο ταίριασμα, εναλάσσοντας συνεχώς την καταγωγή των παιξιμάτων, της γλώσσας, της θεματολογίας και των κουρδισμάτων, και τέμνοντας διαδρομές από αφετηρίες γεωγραφικά ασύμβατες.

Μετ’επίκλησης, θα είναι όλοι τους εκεί... Γιώργος Μπάτης, Reverend Gary Davis, Αντώνης Νταλγκάς, Hank Williams, Γιώργος Κάβουρας, Son House, Μάρκος Βαμβακάρης, Bob Brozman, Ανέστης Δελιάς, Blind Willie McTell, Στράτος Παγιουμτζής, Robert Johnson, Γιώργος Καμβύσης, Sonny Boy Williamson, Γιώργος Κατσαρός, Leadbelly, Κώστας Ρούκουνας, Lightnin' Hopkins, Γιώργος Ζαμπέτας, Howlin' Wolf, Κώστας Μπέζος... κι άλλοι κι άλλοι...

Αυτόν τον καιρό, οι Ρεμπετέητορς ολοκληρώνουν μια σειρά ηχογραφήσεων ως μια πρώτη ανάγνωση σε τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, έχοντας στα σκαριά και άλλα concepts εν είδει αφιερώματος σε ρεμπέτες δημιουργούς.

Και είναι οι:

Johniethin: φωνή, ηλ.κιθάρα, ακ.κιθάρα, slide κιθάρα, φυσαρμόνικα

Costinho: φωνή, ακ.κιθάρα, πιάνο, πλήκτρα

Δαμάρεως 78, Παγκράτι (συμβολή με Φρύνης)
τηλ. 210 7560102 begin_of_the_skype_highlighting 210 7560102 end_of_the_skype_highlighting

www.cafealavastron.gr