If I had to choose between music, dance or photography, I would choose all three, for I am enchanted with music, thrilled by dance and redeemed by photography! Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στη μουσική, το χορό και τη φωτογραφία, θα επέλεγα και τις τρεις τέχνες. Η μουσική με μαγεύει, ο χορός με ενθουσιάζει και η φωτογραφία με λυτρώνει!...
Με λίγατραγούδια και πολλές ευχέςστη σύντροφο της ζωής μου που σήμερα κλείνειεικοσιπέντε χρόνιαδίπλα μου!
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ.
.•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥ .•.♫❤♫♫ *•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥
Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό. .•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥ .•.♫❤♫♫ *•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκιπέσσα μου,
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας. .•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥ .•.♫❤♫♫ *•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό. .•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥ .•.♫❤♫♫ *•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸♥
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου.
Ανοίγουμε πάλι το φάκελο "Μισιρλού". Αυτή τη φορά, ξεχωρίσαμε και ομαδοποιήσαμε κάποιες εκτελέσεις, που έχουν σαν βασικό όργανο το πιάνο και σε μερικά το κλαρινέτο, σε ένα μουσικό "διάλογο". Ξεφύγαμε λίγο από το ύφος και το χρώμα της ανατολής, όπως ξέραμε μέχρι τώρα τη Μισιρλού, και μπήκαμε στο δυτικό τρόπο των εκτελέσεων, που ωστόσο, τα αποτυπώματα και τα ηχοχρώματα της καταγωγής της, είναι εμφανή. Όλο το υλικό το αντλήσαμε από το blog του φίλου Allu Fun Marx και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα,το«ΜΑΓΙΚΗ ΞΩΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ», όπου φιλοξενεί μέχρι τώρα 272 εκτελέσεις!!! Ό ίδιος γράφει:
"Ξεκίνησε ως "Μουσουρλού" στα χείλη του Μιχάλη Πατρινού το 1927 από την Αθήνα του μεσοπολέμου. Γρήγορα έγινε Μισιρλού και συντρόφευσε τη Ρόζα Εσκενάζυ, την Δανάη, την Σοφία Βέμπο, σε ρεμπέτικα στέκια και σε κοσμικά σαλόνια. Λαθρεπιβάτις, χωρίς χαρτιά και πασσαπόρτι, πέρασε τον Ωκεανό κι έγινε Misirlou, αλλά και Miserlou στη σύγχρονη γη της Επαγγελίας.
Λικνίστηκε σε ρυθμούς οριεντάλ, αλλά και τζαζ. Χόρεψε σε εβραϊκούς γάμους. Έγινε η αγαπημένη των απανταχού surfer. Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες. Έκλεισε την αυλαία των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας.
Και στα στερνά της, τότε που οι άλλοι γίνονται χούφταλα, εκείνη γίνεται raper και gamer.
Κατά βάθος όμως παραμένει πάντα η ίδια, η Μισιρλού, η μαγική, ξωτική, ομορφιά".
Όλα τα players μπορείτε να τα κατεβάσετε. Ακόμα, επισκεφθείτε τη "ΜΑΓΙΚΗ ΞΩΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ" όπου 272 Μισιρλούδες σας περιμένουν για Download. Κλικ ΕΔΩ
Marty Paich Piano Quartet: Misirlou
O αμερικανός Marty Paich υπήρξε πιανίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής, διευθυντής ορχήστρας και μουσικός παραγωγός για πάνω από μισό αιώνα. Στα χρόνια αυτά συνεργάστηκε με πολύ μεγάλα ονόματα του τραγουδιού όπως, ο Frank Sinatra, η Barbra Streisand, η Sarah Vaughan, ο Stan Kenton, η Ella Fitzgerald, o Mel Tormé, o Ray Charles, η Aretha Franklin, η Linda Ronstadt, ο Stan Getz, ο Sammy Davis Jr, ο Michael Jackson, o Art Pepper κ.α.
Παρά την μεγάλη του συνεισφορά το όνομά του δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό έξω από τους επαγγελματικούς του κύκλους, μια και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την προσωπική του προβολή και ποτέ δεν είχε κάποιο ατζέντη για να ασχοληθεί με την προώθηση της καριέρας του. Όταν το επέτρεψαν τα οικονομικά του, την διαχείριση των οποίων είχε η πρώτη του γυναίκα, εγκατέλειψε το Los Angeles και εγκαταστάθηκε σε ένα ράντζο στην Βόρεια Santa Barbara. Eκεί υλοποίησε δύο όνειρα που είχε από παιδί: ασχολήθηκε με την εκτροφή αλόγων ιππασίας και ίδρυσε ένα ιδιωτικό μουσείο με θέμα την άγρια αμερικάνικη δύση(τουφέκια, πιστόλια, σπιρούνια, σέλες κλπ).
Στο κουαρτέτο πιάνων ο Marty Paich συνεργάστηκε με τρεις άλλους πιανίστες της τζαζ, τον Pete Jolly, τον Jimmie Rowles και τον John Williams. Από το δίσκο τους "Lush, Latin & Cool" που κυκλοφόρησε το 1960 θα ακούσουμε την Μισιρλού στο σημερινό ποστ.
8 χέρια, 4 πιάνα και όλα αυτά για τα 2 μόνο αυτιά σας...
Erdoğan Çaplı : Misirlou
Γιος Τούρκου διπλωμάτη και γεννημένος στην Τραπεζούντα, ο μουσικός Erdogan Capli είναι ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της τουρκικής jazz. Στον δίσκο του "The Exciting Rhythms Of Piano Pasha" του 1961 συναντάμε την δικιά του εκδοχή για την Μισιρλού. Ας ακούσουμε τον "πασά" του πιάνου, στην ανατολίτισσα Μισιρλού του.
Ferrante and Teicher : Miserlou
Η Μισιρλού από τους Ferrante και Teicher, έργο... για 2 πιάνα και ορχήστρα.
O Arthur Ferrante και ο Louis Teicher ξεκίνησαν σαν πιανιστικό ντουέτο από την εποχή που σπούδαζαν μαζί στη Μουσική Σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης,στα 1946. Στα χρόνια που ακολούθησαν είχαν μια πολύ σημαντική πορεία στη δισκογραφία και γενικότερα στο χώρο του θεάματος,μέχρι το 1989 που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση. Τον Αύγουστο του 2008 ο Louis Teicher πέθανε σε ηλικία 84 ετών, αφήνοντας τον Arthur Ferrante να σολάρει στο πιάνο μόνος.
Jan August : Misirlou
O πιανίστας Jan August στην μεγαλύτερη, όπως γράφουν τα site,επιτυχία του. Στην δικιά του διασκευή της Μισιρλούς,που ηχογράφησε για πρώτη φορά το 1947.
Joe Harnell : Miserlou
Ο πιανίστας, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας Joe Harnell γεννήθηκε στο Bronx τον Αύγουστο του 1924 και πέθανε τον Ιούλιο του 2005. Ο πατέρας του ήταν μουσικός σε βαριετέ, και συμμετείχε σε klezmer και jazz μπάντες. Οι μουσικές σπουδές του joe Harnell στο πιάνο ξεκίνησαν σε ηλικία 6 ετών. Στα 14 του άρχισε να παίζει τζαζ πιάνο επαγγελματικά σε διάφορες μπάντες μαζί με τον πατέρα του, ενώ ταυτόχρονα συνέχιζε τις σπουδές του. Μαθητής γυμνασίου ακόμα άρχισε να ασχολείται με τις πρώτες του ενορχηστρώσεις, ενώ ταυτόχρονα κέρδισε μια υποτροφία για ανώτερες σπουδές στη μουσική για το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι.
Το 1943 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία μετέχοντας στην ορχήστρα της Πολεμικής Αεροπορίας υπό την διεύθυνση του Glenn Miller. Όσο η μονάδα του στάθμευε στην Ευρώπη, ο Harnell συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση, πρώτα στο Παρίσι με δασκάλα την μαέστρο Nadia Boulanger και στη συνέχεια στο Λονδίνο με δάσκαλο τον συνθέτη William Walton.
Το 1946, η στρατιωτική παρένθεση κλείνει και ο Joe Harnell αρχίζει και πάλι την επαγγελματική του ενασχόληση με την μουσική ως πιανίστας, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας δίπλα σε διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Frank Sinatra, η Shirley MacLaine, η Marlene Dietrich ,η Pearl Bailey,η Judy Garland,η Lena Horne,η Beverly Sills και η Peggy Lee. Σύντομα μπήκε στη δισκογραφία και συνολικά κυκλοφόρησαν 18 δικά του άλμπουμ. Μεγαλύτερη επιτυχία του υπήρξε η instrumental διασκευή του τραγουδιού "Fly me to the moon", η οποία κέρδισε το βραβείο Grammy στην κατηγορία καλύτερου pop ορχηστρικού τραγουδιού το 1963.
Ο Joe Harnell έγραψε μουσική για πετυχημένες τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και για κινηματογραφικές ταινίες (Santa Barbara, The Incredible Hulk, The Bionic Woman, Allien Nation κ.α)
Fariborz Lachini: Miserlou
Ο Ιρανός πιανίστας και συνθέτης κινηματογραφικής -κυρίως- μουσικής Fariborz Lachini γεννήθηκε στην Τεχεράνη τον Αύγουστο του 1949. Στα 18 του κέρδισε την εκτίμηση της τότε βασιλικής οικογένειας συνθέτοντας μουσική για παιδιά. Η μουσική που ακουγόταν για πάνω από 2 δεκαετίες, στους τίτλους της δημοφιλέστερης παιδικής τηλεοπτικής σειράς στο Ιράν, ήταν μία από τις πρώτες του συνθέσεις. Πριν την Ισλαμική Επανάσταση ο Fariborz Lachini είχε γράψει μουσική για μερικούς από τους δημοφιλέστερους ποπ τραγουδιστές της πατρίδας του.
Μετά την Ισλαμική Επανάσταση ο Lachini πήγε στην Ευρώπη, όπου σπούδασε μουσικολογία στη Σορβόνη. Τότε ήταν που η μουσική του επηρεάστηκε από το ευρωπαϊκό στυλ. Όταν επέστρεψε στο Ιράν έχοντας διαμορφώσει το προσωπικό του μουσικό ύφος, ηχογράφησε τον δίσκο με σόλο πιάνο "Paeez Talaee". Το "Golden Autumn", όπως έγινε γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο η δουλειά αυτή, ήταν για πολλά χρόνια ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ιράν.
Στη συνέχεια ο Lachini άρχισε να συνθέτει μουσική για ταινίες, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις και την τεχνολογία των υπολογιστών που έφερε από την Ευρώπη. Από το 1988 έχει γράψει την μουσική για 100 περίπου ταινίες, αρκετές από τις οποίες έχουν προβληθεί σε Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Ασία. Μία από τις ταινίες αυτές με τίτλο "Requiem of Snow" ήταν υποψήφια για τα βραβεία όσκαρ το 2006.
O Fariborz Lachini τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται σχεδόν μόνιμα στον Καναδά.
Από τον δίσκο "Golden Memories 1", που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2008 θα ακούσουμε την Miserlou σήμερα.
Duo Yom - Peskine: Misirlou
O ταλαντούχος κλαρινίστας Yom και ο πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας Manuel Peskine, αμφότεροι εκ Γαλλίας, με το μουσικό ντουέτο τους, προτείνουν ένα νέο τρόπο για ν' ακούγεται και να παίζεται η παραδοσιακή μουσική Klezmer.
Η Μισιρλού τους, μια ανεπτυγμένη σύνθεση διάρκειας 11:48 λεπτών, είναι ένας οργιαστικός διάλογος ανάμεσα στο κλαρινέτο και στο πιάνο. Στην διάρκεια αυτού του κομματιού, σε λίγα μόνο σημεία φτάνει στ' αυτιά μας η γνωστή μελωδία της Μισιρλούς. Λες και η Μισιρλού παίζει κρυφτό κι αφήνει που και που, τη μια να φανεί το γόνα της, την άλλη να ξεπροβάλει η άκρη του χεριού της, μέσα από τις ανάσες του κλαρινέτου και τους ήχους των πλήκτρων του πιάνου.
Gilad Atzomon and the Orient House Ensemble: Miserlou
Ο GiladAtzomonείναι μουσικός της jazz, συγγραφέας και ακτιβιστής. Βρετανός, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ισραήλ (1963), έχει κάνει κριτική τόσο στον Σιωνισμό όσο και στον Ιουδαϊσμό.
Ο Gilad Atzmon ξεκινώντας από το μουσικό θέμα της Μισιρλούς, χτίζει μια πανέμορφη δωδεκάλεπτη τζαζ σύνθεση και την αποδίδει εκπληκτικά μαζί με το τριμελές συγκρότημα "The Orient House Ensemble", που δημιούργησε το 1990 στο Λονδίνο.
Μια Μισιρλού, διαμαντάκι!
Αχ, Μισιρλού, μαγική ξωτική ομορφιά, τρέλα θα μου 'ρθει, δεν υποφέρω πια, αχ, θα σε κλέψω μέσ' απ' την Αραπιά. ♫♪ ♪♫•.¸♥♫♫¸♫♪ ♪♫
Ohhhh Misirlu de la Oriente la flor eres tú. Tu mirar es destello de inspiración que deja de usado mi corazón.♫♪ ♪♫•.¸♥♫ ♫¸♫♪ ♪♫
Ah... ahh... Missirlu Es muy amargo, ah es muy amargo el sufrir. Ma no por este uno deve murir. ♫♪ ♪♫•.¸♥♫ ♫¸♫♪ ♪♫ Ah ah ah ah, Misirlou ! Reine des reines, maîtresse de mon cœur C'est toi que j'aime, c'est toi mon seul bonheur Ah ah, Misirlou ! ♫♪ ♪♫•.¸♥♫ ♫¸♫♪ ♪♫
Ah, Misirlou, magical, exotic beauty Madness will overcome me, I can't take any more Ah, I'll steal you away from the Arab land.♫♪ ♪♫•.¸♥♫ ♫¸♫♪ ♪♫
"Αισθάνομαι δόκιμος άνθρωπος και δόκιμος μουσικός.
Είναι εσωτερικές οι ανάγκες που με κάνουν να τραγουδώ,
να γράφω στίχους και μουσική.
Όσο και να διαβάζω, όσο και αν ψάχνομαι,
δεν έχω βρει ακόμα το δρόμο μου,
δεν έχω καλά καλά γνωρίσει τον εαυτό μου,
δεν έχω μεγαλώσει μέσα μου.
Με ενδιαφέρει το μονοπάτι κι ο δρόμος
που θα βρω σαν δημιουργός,
γι' αυτό ψάχνομαι συνεχώς..."
Δημήτρης Λάγιος
“Η Μαλβίνα ήταν μόνο μία. Δεν υπάρχει, ούτε θα ξαναγίνει. Μόνο σε κάποια ταινία του Αλμοδοβάρ μπορούμε να δούμε τη Μαλβίνα να υπάρχει – σαν ιδέα.” (Γιώργος Χρονάς)
Το αφιέρωμα που έκανε η Μαλβίνα στο Δημήτρη Λάγιο, στα τέλη της δεκαετίας του '80, υπάρχει σε youtube διάρκειας 52 λεπτών και μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
Παρακάτω, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη. Θα αφιερώσετε μόνο 5 λεπτά.
Περισσότερα για τη Μαλβίνα σε προσεχές αφιέρωμα.
Μαλβίνα:Καλησπέρα σας. Το Δημήτρη Λάγιο που παρουσιάζεται απόψε, σ΄ αυτήν εδώ την εκπομπή, τον γνώρισα πριν από κάποια χρόνια χάρις σ’ ένα μελοποιημένο έργο του, πάνω σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Από κει και πέρα, άκουγα συχνά να γίνεται λόγος γι αυτόν αλλά, δεν τον έβλεπα γιατί ο ίδιος είχε αποφασίσει να είναι ένας, οικιοθελώς, ένας εξαφανισμένος. Αυτό εδώ το παιδί που θα δείτε σε λίγο είναι ένα σιωπηλό παιδί αλλά, και αυτό θα το ξέρετε, στις μέρες μας, σιωπηλοί δεν είναι εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να πουν, αντίθετα, πολύ περισσότερο ομιλητικοί είναι κάποιοι άνθρωποι που θα είχαν κάθε λόγο να σωπαίνουν. Η εποχή, βέβαια, δεν πάσχει μόνο από αφωνία, πάσχει και από ακατάσχετους θορύβους και από ακατάσχετη φλυαρία και ακόμη από ακατάσχετους ήχους. Εμείς, συνήθως είμαστε πολύ γκρινιάρηδες, απόψε όμως, ας μην κρυβόμαστε, νοιώθουμε πολύ χαρούμενοι, όπως νοιώθουμε και κάθε φορά, που έρχονται σιωπηλά παιδιά και αυτά τα παιδιά με τις χαμηλωμένες φωνές τους καταφέρνουν να καλύπτουν τους θορύβους.
"Όμορφη και παράξενη πατρίδα" (Οδυσσέα Ελύτη) Τραγουδάει ο Γ.Νταλάρας
Μαλβίνα: Δημήτρης ο αποψινός μας καλεσμένος, έχεις καμιά ιδέα τι θέλεις να πούμε;
Λάγιος: Ιδέες έχω. Αυτά που θα ‘θελα να πούμε είναι μια κουβέντα χωρίς σενάριο.
Μαλβίνα:Πάνω σ’ αυτό, πάντως, που μου λες, επίτρεψέ μου να σου πω ότι, περισσότερες κουβέντες που βγαίνουν, έτσι στημένες, είναι επειδή δεν έχουν σενάριο, έχω την εντύπωση.
Λάγιος:Δηλαδή θέλεις να πεις ότι, ό,τι δεν έχει σενάριο είναι στημένο.
Μαλβίνα: Ναι.
Λάγιος:Δεν συμφωνώ.
Μαλβίνα: Ό,τι έχει σενάριο, έτσι έχει μια απλότητα, κάτι άλλο. Τέλος πάντων, δεν είχαμε ποτέ σενάρια, έτσι κι αλλιώς.
Λάγιος:Να μιλήσουμε για τους φίλους μας, για το τι μας συγκινούν, εκτός από τραγούδι.
Μαλβίνα: Όχι τραγούδι….
Λάγιος: Όχι…
Μαλβίνα:Όχι τραγούδι…. Αυτό ακόμη ένας άνθρωπος το έχει κάνει σε αυτή εδώ την εκπομπή, που ισχυρίστηκε ότι με τα τραγούδια τα είπε όλα και δεν ήθελε ….. λόγια.
Λάγιος:Δεν το λέω απ’ αυτή τη σκοπιά. Τα τραγούδια μιλάνε, δεν είναι ανάγκη ν’ αρχίσουμε να μιλάμε το τάδε τραγούδι είναι καλό, η τάδε σχολή και όλα αυτά…
Μαλβίνα:Ναι, καλά…
Λάγιος:Π.χ. εγώ έχω αποκτήσει τώρα τελευταία ένα φίλο καινούριο…
Μαλβίνα:Θέλεις να μιλήσουμε για φίλους, για μεγάλες φιλίες. Ωραία! Μεγάλες φιλίες! Λέγε.
Λάγιος:Έχω ένα φίλο που τον λένε μωβ. Δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα χρώμα που με συγκινεί και με ερεθίζει και μου μιλάει αυτό το χρώμα τώρα τελευταία.
Μαλβίνα: Α, τώρα τ’ ανακάλυψες το μωβ;
Λάγιος:Το ήξερα πάντα αλλά, τώρα με συγκινεί.
Μαλβίνα: Ε, που ήσουν τόσα χρόνια…
Λάγιος:Μπορεί να ήμουν ώριμος για άλλα πράγματα αλλά όχι για το μωβ.
Μαλβίνα:Ποιο ήταν το αγαπημένο σου χρώμα μέχρι τώρα;
Λάγιος:Ήταν το βαθύ το πράσινο του κυπαρισσιού. Τώρα με συγκινεί περισσότερο το μωβ. Έγραψα και ένα γι αυτό το χρώμα.
"Μωβ"(Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο Πάνος Κατσιμίχας
Λάγιος:Ακόμα έχω έναν άλλο φίλο ο οποίος έφυγε. Ήταν ένα καναρίνι που το είχα εννιά χρόνια…
Μαλβίνα: Πάλι τραγούδι.
Λάγιος:Τα τραγούδια βγαίνουν μέσα από τους φίλους μου φαίνεται και άθελα πέφτουν πάλι στα τραγούδια νομίζω. Και ζούσε μέσα στο σπίτι μου και έφυγε και μ’ έκανε και έγραψα ένα τραγούδι αυτό το πουλάκι.
Μαλβίνα: Για φίλους, φίλους πάντως, δεν έχουμε μιλήσει μέχρι στιγμής.
Λάγιος:Άλλον ένα φίλο που έφυγε τώρα τελευταία, και συνεργάτη, και έπαιζε φυσαρμόνικα, είναι ένα ακόμα τραγούδι της εκπομπής μας, είναι «ο καθρέφτης». Τους δικούς τους φίλους, μπορεί να είναι δίσκοι, μπορεί να είναι βιβλία, μπορεί να είναι κάποια χρώματα ή άνθρωποι.
"Ο καθρέφτης" (Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο ίδιος
Λάγιος:Να σου πω και για κάποιους ανθρώπους οι οποίοι με βάλλουν …
Μαλβίνα:Μιλάμε για εχθρούς ή για ανθρώπους που σε βάλλουν και…παίρνεις τ’ απάνω σου.
Λάγιος: Ε, αυτό όπως θέλεις πες το. Εγώ δεν τους λέω εχθρούς. Λέω μέσα κάπου …γιατί είναι κάποιοι άνθρωποι που «η έχθρα τους κυκλώνει κι αν σε παίξουνε, ζητούν σε βρώμικη οθόνη». Τους έχω αφιερώσει ένα απ’ τα τραγούδια μου που θα πούμε απόψε, το «φύλαξε ό,τι αγαπάς».
Μαλβίνα: Τι άλλο θα ήθελες να πούμε; Εκτός θέματος πάντα.
Λάγιος: Θα ‘θελα να μιλήσουμε για τον εαυτό μου και να πω ότι, είμαι λίγο ξεκομμένος από το περιβάλλον μου και εύχομαι να μην είναι οι συνάδελφοί μου, οι άνθρωποι που έχουν την ηλικία μου, και ότι εκτός από ξεκομμένος, είναι εχθρός μου ένας άλλος εχθρός, ο χρόνος! Που, όπως λέγαμε προηγουμένως, είναι φίλος και ο χρόνος…
………..
Μαλβίνα:Ο θάνατος είναι ο εχθρός, ο χρόνος είναι φίλος.
Λάγιος:Ανάποδα: Ο θάνατος είναι φίλος, ο χρόνος είναι εχθρός. Εδώ δεν έχουμε το ίδιο χρώμα.
Μαλβίνα: Θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς αξιοποιείς το χρόνο σου; Μη φορώντας ρολόϊ που είναι ευλογημένο πράγμα για μένα.
Λάγιος:Ποτέ, ποτέ …Τίποτα δε φοράω, πολύ λίγα ρούχα, τα εντελώς απαραίτητα, καθόλου κοσμήματα. Φυσικά, πέρασα από το στάδιο που φορούσα δέκα δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κι αυτά…
……………………………………………………………….
Μαλβίνα:Το ρολόι σημαίνει δε δίνω το χρόνο μου ή τον παραχωρώ το χρόνο μου κι ακόμη σημαίνει αυτό που είχε πει, ο Πικάσο ήτανε … αλλά, όποιος και να το είχε πει, καλά να είναι εκεί που είναι, ή ο Πικάσο ήτανε ή ο Νταλί, νομίζω ο Πικάσο ήτανε: «Άγιος με ρολόι δε γίνεται».
Λάγιος:Τουλάχιστον, εγώ είμαι … Λάγιος! (γέλια..) Και δεν έχω καθόλου σχέση με Αγίους.
Μαλβίνα: Αυτό είναι σα σενάριο, σα να το έχουμε γράψει, σα να ψάχναμε την ατάκα … Δε την έχουμε ψάξει. Τι κάνεις, λοιπόν, τις ελεύθερες ώρες σου;
Λάγιος:Τις ελεύθερες ώρες μου, δεν θα ‘θελα να τα λέω για να είμαι ειλικρινής, κάνω τη γυμναστική μου, τρώω τις τροφές μου, αυτές που τρώω, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη μουσική, ακούω μουσική, γράφω…
Μαλβίνα:Δηλώνεις δόκιμος μουσικός.
Λάγιος:Πάντα. Το ξέρεις. Όχι δηλώνω, είμαι, αισθάνομαι και δόκιμος μουσικός και δόκιμος άνθρωπος. Και η ταυτότητά μου τα γράφει αυτά μέσα και νομικά κατάφερα να τα γράψω…
Μαλβίνα: Θα πρέπει να πούμε άλλη μια φορά πως είσαι απ’ τα Επτάνησα. Πολύ χαρακτηριστικό.
Λάγιος:Ναι, αλλά έχω κάποιο ανατολίτικο στοιχείο της Επτανήσου. Είμαστε κουνημένοι εκεί, λόγω των σεισμών…
(Μαλβίνα:Κι αυτό το δήλωσα δεύτερη φορά αλλά, δεν ήθελα να περάσει σε πρώτο επίπεδο, είπα εντάξει).
Λάγιος:… έχουμε τους Λασκαράτους στην Κεφαλονιά κτλ.
Μαλβίνα: Έχετε υπερβατικούς ανθρώπους. Δεν μ’ αρέσει καθόλου η έκφραση που είπες πριν. Έχουν μια υπέρβαση μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι.
Λάγιος:Ξέρεις, δε δηλώνεις ως και ο τόπος που έχεις γεννηθεί την υπέρβαση…
Μαλβίνα:Ναι, από κει έχουν βγει τόσοι και είναι έτσι, το βλέπεις ότι, δεν έχουν συρταρωτή σκέψη, δεν είναι συγυρισμένη η σκέψη τους.
Λάγιος: Κοίταξε, μακάρι και η δική μου να μην ήτανε συρταρωτή ή προσπαθεί να μην είναι, τουλάχιστον, έτσι … προσπαθώ να ωριμάσω, γιατί αισθάνομαι ανώριμος, εδώ που τα λέμε. Γι αυτό, το δόκιμος, αυτό υπονοεί. Ξέρεις, είναι μεγάλο πράγμα να είσαι άνθρωπος.
Μαλβίνα:Τίνος παιδί νοιώθεις ότι είσαι; Ποιοι επηρέασαν τη σκέψη σου;
Λάγιος:Νοιώθω ότι είμαι παιδί, εκτός από του πατέρα μου που ήταν φούρναρης και έφτιαχνε ψωμί, παιδί του Καρυωτάκη. Θέλω να πιστεύω πως είμαι και θα ‘θελα να γίνω. Έχει επηρεάσει, οπωσδήποτε, τη σκέψη μου, τη νοοτροπία μου και τον θαυμάζω, θέλω να πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος θαυμαστής του!
Μαλβίνα:Καταπληκτικό! Ένας ρόλος που ελάχιστοι άνθρωποι θα σκέφτονταν να διεκδικήσουν, να είναι ο καλύτερος θαυμαστής κάποιου. Μου άρεσε πολύ αυτό που είπες, ήταν η ωραιότερη ατάκα της βραδιάς! Άλλοι άνθρωποι σε έχουν επηρεάσει;
Λάγιος:Μ’ έχει επηρεάσει … οι δάσκαλοί μου στη μουσική, ο Μιχάλης ο Βούρτσης και ο Δημήτρης ο Δραγατάκης. Και, βέβαια, η ζωή και η προσωπικότητα του Γρηγόρη του Λαμπράκη.
"Να κλαις" (Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο Χάρης Κατσιμίχας
Στη διάρκεια της συνέντευξης, ακούγονται τραγούδια από τους: Δημήτρη Λάγιο, Κωστή Κωνσταντάρα και Ηλέκτρα Βάργκα.
Ακούγονται τα τραγούδια:
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ(Οδυσσέα Ελύτη)
ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ(Κ. Καρυωτάκη)
Alexandras Gravas Αντί για πρόλογο θα παραθέσω ένα σχόλιο από τον τοίχο του facebook της Αλεξάνδρας!
"ΑLEXANDRA GRAVAS .... ΜΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ ΦΩΝΗ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΥ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΟΣ !!!"
(Πώς να μεταφράσεις στα αγγλικά το "...αύρα αυγουστιάτικου ηλιοβασιλέματος". Πως να την οραματισθεί ο άγγλος του Λίβερπουλ και να τη δει ο σουηδός στην ...Ουψάλα. Αυτήν την αύρα την νοιώθεις, τη ζεις και την απολαμβάνεις. Εκτός αν ακούσουν την Αλεξάνδρα να τραγουδάει "Χάρτινο το φεγγαράκι"!!!!)
Born in Germany, the Greek mezzo-soprano grew up in two very different cultures. She studied musicology, philosophy and German literature at the University of Frankfurt, voice with the London-based Loh Siew Tuan and the Hungarian teacher Dame Vera Rosza.
Her Greek roots have played a significant part in her developing career. The performance of Greek contemporary composers form an essential part o...f her recital programmes, alongside the German, French, Italian and English repertoire. She has premiered works written for her by renowned internationally acclaimed composers like Demosthenis Stephanidis, Mimis Plessas, Alexandros Karozas,, Francis James Brown, George Tsontakis, Achim Burg, Dante Borsetto, Harue Kunieda, Jonnusuke Yamamoto and Otto Freudenthal.
The great Greek composer Mikis Theodorakis chose her to sing the premieres of his symphonic songs RAVEN, EROS KE THANATOS and “Les dix Eluard” .
Alexandra sang the German and British premieres of the 16 Nikos Skalkottas songs in Wuerzburg and London (the Purcell Room/ Royal Festival Hall). She is the leader and founder of the London based ORAMA Ensemble.
Alexandra has performed in Germany (Alte Oper/Frankfurt, Radio Cologne, Radio Frankfurt, Munich Philharmonie), Great Britain ( Queen Elisabeth Hall, The Barbican, The Purcell Room, The Dukes Hall, The Bolivar Hall), Greece, Belgium, Vienna, Holland (Concertgebouw), Spain, Israel, Sweden, Cyprus, Hungary, Italy, the USA, Malaysia, Japan, and has appeared on German, Austrian, British, Greek, Cypriot, Canadian, Swedish, Turkish and Israeli television and radio.
Her recordings incl. recording of the symphonic work “Raven” by Mikis Theodorakis with the State Academic Cappella of St. Petersburg, conducted by the composer, OPERA by Dante Borsetto, Hommage a C. Cavafy and The Dream of Icarus by Alexandros Karozas, conducted by Richard Williams, Das Wort alter Steine and Unstete Wege by Achim Burg, “Blind Tears” by Demosthenes Stephanides, which won the Tomos Contemporary Music award in the USA.
Alexandra was invited to give the final concert in the Alte Oper Frankfurt/Germany, organised by the Greek Olympiad 2004 and the Greek Ministry of Culture, to mark the closing of the prestigious Frankfurt Book Fair, and gave also several concerts for the promotion of the Olympic games 2004 in Athens.
Α PRESS RELEASE
I first met Alexandra Gravas when we did an event together at the Queen Elizabeth Hall in London, and I was greatly struck by the power and beauty of her singing. I believe that this power and beauty derives from her passionate love of the music that she sings. She is, of course, technically a marvellous singer, and she has enormous vitality and presence on the stage, but her greatest ability is that of singing straight from the heart so that her music resonates in the heart of the listener. She has a vast repertoire that spans everything from Schubert’s songs to Greek lullabies, and she sings all of it with a profound understanding that music is more than just constructed sound. Alexandra knows that it is about communication, and so she dedicates herself to communicating with all of us, disdaining the barriers of language and culture that the world has unkindly strewn in our path, in the same way that a bird flies over tank traps and borders without even knowing that they are there. When I listen to Alexandra, even when it is only at the dinner table, and she has just put her knife and fork down in order to demonstrate a little piece of a song, I have the feeling that music comes not from her, but through her from somewhere beyond. She is among those who have been picked out as one of life’s messengers. Louis de Bernieres (“Captain Corelli’s Mandolin”). Read More
Frozen by Madonna, arr. by Constantine Caravassilis
Summertime by George Gershwin
Carmen, Habanera by Bizet
Τα τραγούδια και το βιογραφικό της (στα ελληνικά) είναι από το HellenicWave Forum
Αλεξάνδρα Gravas
Η Ελληνίδα μεσόφωνος (mezzo soprano) διεθνούς φήμης καταφέρνει με εξαιρετική δύναμη και ομορφιά και τραγουδώντας μέσα από τη ψυχή της να αγγίζει την καρδιά του κοινού της . Αυτό που κάνει την φωνή της τόσο ξεχωριστή είναι το ασύλληπτο βάθος και η λυρικότητα της. Η Αλεξάνδρα Γκράβας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία από γονείς Έλληνες μετανάστες.
Η Αλεξάνδρα κατέχει το μοναδικό αυτό χάρισμα του να μετατρέπει τα ρεσιτάλ της σε μια βαθιά, σχεδόν αισθησιακή εμπειρία για τους ακροατές της, ταυτίζοντας τέλεια λέξεις και μελωδία. Με την πλούσια, εκφραστική φωνή της ερμηνεύει με πάθος, εσωτερικότητα αλλά συνάμα απλότητα κάθε σύνθεση. Ο Louis de Bernieres ( Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι) γράφει στο Πρόλογο του Προγράμματος “Coasts of Spirits”, Alte Oper Frankfurt : “ Η Αλεξάνδρα γνωρίζει πως πρόκειται για επικοινωνία, και θέτει ως στόχο της το να επικοινωνεί μαζί με όλους εμάς, περιφρονώντας τα εμπόδια λόγω γλώσσας και κουλτούρας που ο κόσμος σκληρά σκόρπισε στο δρόμο μας ... Έχω την αίσθηση πως η μουσική δεν έρχεται από αυτήν αλλά διαμέσου της, από κάποια άλλη διάσταση. Είναι μια από αυτούς που «επιλέχθηκαν» για να δώσουν στο κόσμο ένα νέο μήνυμα.
Η Αλεξάνδρα Γκράβα είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει σε δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες : στο σχολείο με Γερμανική Κλασσική Μουσική και στο σπίτι με Ελληνικά Τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη και άλλων. Όσο αφορά την ταυτότητα της παραδέχεται πως η ίδια νοιώθει ως μια Ευρωπαία με ελληνική καρδιά.
Η Αλεξάνδρα σπούδασε Μουσικολογία, Φιλοσοφία και Γερμανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και Τραγούδι με δύο από τις μεγαλύτερες δασκάλες που υπαρχουν στο Λονδίνο την Κινέζα Λο Σιουτ Ουάν , την Ουγγαρέζα Dame Βέρα Ρόζα αλλά και την Sarah Walker.
Eχει εμφανισθεί σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Βέλγιο, Ισπανία, Σουηδία, Ολλανδία, Αυστρια, Ουγγαρια, Ελλάδα, Κύπρο, Μαλαισία, Η.Π.Α., Καναδά, Ιαπωνία, Λιβύη, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ισραήλ.
Ένα εντυπωσιακά ευρύ φάσμα τραγουδιών αποτελούν το ρεπερτόριο της Αλεξάνδρας : από άριες και κλασσικό μέχρι παραδοσιακό και μοντέρνο τραγούδι. Ως ένα πνεύμα ανοιχτό σε όλα τα είδη της Μουσικής δανείζει τη ξεχωριστή φωνή της στα πιο διαφορετικά της είδη.
Οι ελληνικές ρίζες της διαδραμάτισαν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην καριέρα της. Η εκτέλεση έργων μοντέρνων Ελλήνων συνθετών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου των ρεσιτάλ της, ενώ απαραίτητο συμπλήρωμα του αποτελούν έργα Γερμανών, Γάλλων, Ιταλών και Άγγλων συνθετών. Έχει κάνει τις πρεμιέρες των έργων διεθνώς γνωστών συνθετών όπως του Μίκη Θεοδωράκη, Δημοσθένη Στεφανίδη, Μίμη Πλέσσα, Αλέξανδρου Καρόζα, Νότη Μαυρουδή, Τζωρτζ Τσοντάκης, Francis James Brown, Achim Burg, Dante Borsetto, Harue Kunieda Jonnusuke Yamamoto και Otto Freudenthal. Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης την επέλεξε να ερμηνεύσει στη πρεμιέρα των συμφωνικών του τραγουδιών RAVEN, ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ και “ Les dix Eluard”. Ερμήνευσε επίσης το 2004 την πρεμιέρα των «16 ανέκδοτων τραγουδιών για μέτσο-σοπράνο και πιάνο» του Νίκου Σκαλκώτα στη Γερμανία και Αγγλία και συγκεκριμένα στο Würzburg και Λονδίνο (the Purcell Room/Royal festival Hall). Είναι επίσης η διευθύντρια και ιδρυτής του μουσικού σχήματος «Όραμα» που έχει ως βάση του το Λονδίνο.
Ο δίσκος της « Τυφλά Δάκρυα» με τραγούδια του Δημοσθένη Στεφανίδη κέρδισε το 2004 το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό ΤΟΜΟΣ (Contemporary Music Editions Price Competition) στις Ην. Πολιτείες Αμερικής.
Προσκλήθηκε να δώσει το κονσέρτο που σηματοδοτούσε τη λήξη της γνωστής Έκθεσης Βιβλίου στη Φρανκφούρτη στην Alte Oper Frankfurt, που διοργανώθηκε από την Ελληνική Ολυμπιάδα 2004 και το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας. Ενώ το 2007 τραγούδησε το opening recital του γνωστού Φεστιβάλ Τραγουδιού του Λονδίνου (London Song Festival 2007). Κορυφαίες εκδηλώσεις στον ελλαδικό χώρο ήταν η εμφάνιση της το 2007 πλάι στον Μίμη Πλέσσα και Μάριο Φραγκούλη στο Ολυμπιακό Στάδιο και η προσωπική της συναυλία, την οποία έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2008 υπό την αιγίδα του Δημάρχου Αθηνών.
Επιλεγμένα YouTube
Alexandra Gravas sings Kathari Deftera by Mimis Plessas
Alexandra Gravas sings La rosa y el sauce/ The Rose and the Willow by Carlos Guastavino
Alexandra Gravas sings Phaedra by Mikis Theodorakis
1.Κώστας Καβάφης (1863-1933). O Kωστής Πέτρου Φωτιάδης Kαβάφης, γιος του Πέτρου-Iωάννη Iωάννου Kαβάφη και της Xαρίκλειας Γεωργάκη Φωτιάδη, γεννήθηκε στην Aλεξάνδρεια της Aιγύπτου στις 29 Aπριλίου 1863. Oι γονείς του ήσαν Kωνσταντινουπολίτες, και ο Kωνσταντίνος υπερηφανευόταν για την καταγωγή του και για τους διαπρεπείς προγόνους του. O Φαναριώτης προπάππος του Πέτρος Kαβάφης (1740-1804) διετέλεσε Γραμματέας του Oικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ ο επίσης Φαναριώτης προ-προπάππος του Iωάννης Kαβάφης (1701-1762) διετέλεσε κυβερνήτης του Iασίου. Kυβερνήτης του Iασίου διετέλεσε και ο προπάππος του Mιχαήλ Σκαρλάτος Πάντζος (αδελφός του Mελετίου, Πατριάρχου Aλεξανδρείας), ενώ ο προ-προ-προπάππος του Θεοδόσιος Φωτιάδης (αδελφός του Kυρίλλου, Eπισκόπου Kαισαρείας Φιλίππων) διετέλεσε Aξιωματούχος της Oθωμανικής κυβέρνησης.
2.Οδησσέας Ελύτης (1911-1996).Ο Οδυσσέας Ελύτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, γιος του εργοστασιάρχη σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας Παναγιώτη Θ. Αλεπουδέλη και της Μαρίας το γένος Βρανά, που κατάγονταν από τη Μυτιλήνη. Είχε τέσσερις αδερφούς και μια αδερφή τη Μυρσίνη, που πέθανε σε ηλικία είκοσι χρόνων το 1918. Το 1914 το εργοστάσιο μεταφέρθηκε στον Πειραιά και η οικογένεια Αλεπουδέλη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Λόγω της πολιτικής τοποθέτησής του υπέρ του Βενιζέλου, ο Παναγιώτης Αλεπουδέλης φυλακίστηκε και η οικογένειά του διώχτηκε (1920).
Ο Οδυσσέας φοίτησε στο ιδιωτικό λύκειο Δ.Ν.Μακρή (1917-1924) με δασκάλους μεταξύ άλλων τους Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο, Ι.Θ. Κακριδή και Γιάννη Αποστολάκη. Σε παιδική και νεανική ηλικία ταξίδεψε στην Ελλάδα (κυρίως στα νησιά του Αιγαίου) και την Ευρώπη. Το 1924 γράφτηκε στο Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων στην Αθήνα (από όπου αποφοίτησε το 1928) και άρχισε να γράφει στη Διάπλαση των Παίδων. Το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου πέθανε ο πατέρας του από πνευμονία. Από το 1927 ξεκίνησε το εντεινόμενο ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία.
3.Νίκος Καββαδίας (1910-1975). Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή επαρχιακή πόλη του Χαρμπίν της Μαντζουρίας το 1910, γιος του μεγαλέμπορου Χαρίλαου Καββαδία και της Δωροθέας το γένος Αγγελάτου που κατάγονταν από την Κεφαλονιά. Είχε μια μεγαλύτερη αδερφή και δυο μικρότερους αδερφούς. Το 1914 μετά το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου η οικογένεια Καββαδία επισκέφτηκε την Ελλάδα και κατέληξε στο Αργοστόλι ως το 1921, οπότε εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Είχε προηγηθεί η επιστροφή του πατέρα (ως το 1921) στη Ρωσία και η εκεί οικονομική καταστροφή του. Στον Πειραιά ο Νίκος τέλειωσε τη γαλλική σχολή του Saint Paul και το Γυμνάσιο. Παράλληλα δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας. Γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας, μετά το θάνατο του πατέρα του όμως αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του και να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο, συνεχίζοντας τη συνεργασία του με φιλολογικά περιοδικά.
Ο μεγάλος ποιητὴς Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη, γεννήθηκε στηΣμύρνη το 1900 και πέθανε στην Αθήνα το 1971. Ήταν γιος του διακεκριμένου καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στέλιου Σεφεριάδη. Μετὰ τη Μικρασιατικὴ καταστροφή, αφήνοντας πλούσιο σπιτικό, εγκαταστάθηκε οικογενειακωςς στην Αθήνα. Σπούδασε νομικὰ καὶ πολιτικὲς επιστήμες στο Παρίσι και σταδιοδρόμησε στο διπλωματικὸ κλάδο, όπου υπηρέτησε σε διάφορες χώρες και τέλος ως πρεσβευτὴς στο Λονδίνο. Οποιητὴς μεγάλωσε μέσα σεπροοδευτικὸ δημοκρατικὸ περιβάλλον. Ο πατέρας του καθηγητὴς της Νομικής Σχολής Αθηνών, σύμβουλος Επικρατείας καιΑκαδημαϊκός, κι ένας από τους πιο θερμούς δημοτικιστές, παύτηκε για τα δημοκρατικά του φρονήματα δυο φορὲς απὸ τοΠανεπιστήμιο, το 1920 καιτο 1938. Έτσι, οποιητὴς γαλουχήθηκε απὸ μικρός με τα νάματα τηςελευθερίας, καιτηςελεύθερης σκέψης.
5.Γιάννης Ρίτσος (1909-1990).Κορυφαίος Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στη Μονεμβάσια την Πρωτομαγιὰ του 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1990. Πάνω απὸεκατὸ ποιητικὲς συλλογὲς και συνθέσεις, εννέα πεζογραφήματα (μυθιστορήματα ταὀνομάζει), τέσσερα θεατρικά, όπως και μελέτες γιαομοτέχνους συγκροτούν το κύριο σώμα τουέργου του. Πολυάριθμες μεταφράσεις, χρονογραφήματα καιάλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του δημιουργού. Ο πατέρας του ήταν κτηματίας, αλλὰέχασε την περιουσία του και πολύ νωρὶς ο ποιητὴς δυστύχησε οικονομικά. Γρήγορα το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ποίηση και στα μεγάλα κοινωνικοπολιτικὰ προβλήματα της εποχής του. Οι νέες ιδέες του ήσαν μαρξιστικές. Αυτές οι ιδέες στάθηκαν αφορμὴ για περιπέτειες. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε καιεκτοπίστηκε πολλὲς φορές. Τόποι εξορίας του υπήρξαν η Μακρόνησος καιοΆγιος Ευστράτιος παλιά, η Γυάρος, η Λέρος καιη Σύρος στην επταετία της χούντας. Η ζωὴ του ποιητή υπήρξε ταραγμένη και περιπετειώδης. Χαρακτηρίζεται απὸασθένειες και πολιτικὲς διώξεις. Σίγουρα όλη αυτὴη ένταση, επηρέασε την ποίησή του.
Περισσότερα ΕΔΩκαιΕΔΩ και ΕΔΩ Και στο παλαιότερο αφιέρωμα ΕΔΩ
Σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη
6.Γιάννης Σκαρίμπας (1893-1984). Γεννήθηκε το 1893 στις 28 Σεπτεμβρίου, στην Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος από τον Ευθύμιο Σκαρίμπα και την Ανδρομάχη Σκαρτσίλα. Το 1984 πεθαίνει σε ηλικία 91 χρόνων, στις 21 Ιανουαρίου, και κηδεύεται με δημοτική δαπάνη στην αγαπημένη του πόλη, τη Χαλκίδα, στο λόφο του Καράμπαμπα. Χωρίς αμφιβολία ο Γιάννης Σκαρίμπας υπήρξε μια πολυδιάστατη φυσιογνωμία των Ελληνικών Γραμμάτων αφού ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του γραφτού λόγου (διήγημα, νουβέλα, ποίηση, μυθιστόρημα, ιστορικό δοκίμιο, θέατρο, Καραγκιόζη, σχολιογραφία κ.λ.π.) Και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνόλου των κριτικών και των μελετητών του στη χώρα μας, σφράγισε με την παρουσία του την ελληνική ηθογραφία, για να συνεχίσει αργότερα σε άλλους χώρους που δεν είχαν καμιά σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής.
7.Άγγελος Σικελιανός (1884-1951). Γεννήθηκε στη Λευκάδα όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Αποφοίτησε απὸ το γυμνάσιο το 1900 και τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στην Νομικὴ Σχολὴ της Αθήνας χωρὶς ωστόσο ναολοκληρώσει ποτὲ τις νομικές του σπουδές. Ταενδιαφέροντά του ήταν καθαρὰ λογοτεχνικὰ και απὸ νωρὶς μελέτησε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικοὺς και Πυθαγόρειους, λυρικοὺς ποιητές, προσωκρατικοὺς φιλοσόφους, Πλάτωνα, Αἰσχύλο αλλὰ και την Ἁγία Γραφὴ και ξένους λογοτέχνες όπως τον Ντ᾿Ἀννούντσιο. Ταεπόμενα χρόνια πραγματοποίησε αρκετὰ ταξίδια και στράφηκε στην ποίηση και το θέατρο. Σημαντικὸ σταθμὸ στη ζωὴ του Σικελιανουαποτέλεσε ο γάμος του, το 1907, με την Αμερικανίδα Eva Parlmer, η οποία σπούδαζε στο Παρίσι ελληνικὴαρχαιολογία και χορογραφία. Ο γάμος τους τελέστηκε στην Αμερικὴενώεγκαταστάθηκαν στην Αθήνα τὸ 1908. Εκείνη την περίοδο, ο Σικελιανὸς ήρθε σεεπαφὴ μεαρκετοὺς πνευματικοὺς ανθρώπους και τελικὰ το 1909 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητικὴ συλλογὴΑλαφροΐσκιωτος, η οποία προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους φιλολογικοὺς κύκλους, αναγνωριζόμενη ως έργο σταθμὸς στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων.
8.Ανδρέας Κάλβος (1792-1869). Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, πρωτότοκος γιος του κερκυραίου γιατρού Ιωάννη Κάλβου και της ζακύνθιας αριστοκράτισσας Αδριανής Ρουκάνη. Μετά τη διάλυση του γάμου των γονιών του ο πατέρας του έφυγε για την Ιταλία, και ο ποιητής αναχώρησε το 1802 με το μικρότερο αδερφό του Νικόλαο, για να ζήσουν μαζί του. Το 1805 η μητέρα του χώρισε και επίσημα από τον πατέρα του και παντρεύτηκε στη Ζάκυνθο τον Κωνσταντίνο Καλέκα. Ο Κάλβος έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Ζάκυνθο (σύμφωνα με ανεξακρίβωτη πληροφορία το 1800 ήταν μαθητής του Αντωνίου Μαρτελάου) και συνέχισε τις σπουδές του στην ελληνική παροικία στο Λιβόρνο και στη Φλωρεντία, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Λουριώτη (1808). Εκεί έγραψε στα ιταλικά το (αποκηρυγμένο αργότερα και χαμένο εκτός του προλόγου) ʼσμα στο Ναπολέοντα (1811). Το 1812 γνωρίστηκε στη Φλωρεντία με τον Ugo Foscolo, ο οποίος τον προσέλαβε αντιγραφέα του και δάσκαλο του προστατευομένου του Στέφανου Βούλτσου. Ακολούθησε συγκατοίκησή του με το Foscolo και βραχύ διάστημα παραμονής των δυο φίλων στην Ελβετία.
Ο Κώστας Βάρναλης που αποσύρθηκε στο βασίλειο της σιωπής το Δεκέμβριο του 1974, σε ηλικία 91 χρονών, ήταν ο τελευταίος της ανεπανάληπτης λογοτεχνικής τετράδας (Καζαντζάκης, Σικελιανός, Αυγέρης, Βάρναλης) και υπήρξε μια ρωμαλέα και ισχυρή προσωπικότητα από τις πιο σεβάσμιες των γραμμάτων μας. Γεννήθηκε το 1883 στον Πύργο της Βουλγαρίας και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας ανακηρύχτηκε διδάκτορας. Αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας, και υπηρέτησε σε διάφορα Γυμνάσια και στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως. Οι γνώσεις του και η σοφία του θα του άνοιγαν το δρόμο του πανεπιστημιακού δασκάλου, αλλά οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις στάθηκαν αφορμή για την αντίδραση και τη στενοκεφαλιά της δικτατορίας του Πάγκαλου, η οποία ύστερα από συκοφαντίες για δήθεν αντεθνικότητα και άλλες ανοησίες, τον έδιωξε το 1926 από την υπηρεσία του, κι έκτοτε έζησε εργαζόμενος ως δημοσιογράφος και χρονογράφος.Βαθύς μελετητής της αρχαίας ελληνικής σκέψης και των νέων ιδεών και ρευμάτων της σύγχρονης εποχής, στοχαστικός και ανήσυχος, και σύγχρονα δεξιοτέχνης της ποιητικής μαεστρίας και του ορμητικού ζωντανού λόγου, ο Βάρναλης είδε την τέχνη σε συνάρτηση με τα κοινωνικά φαινόμενα, που τη δημιουργούν. Έχοντας προσέτι έκτακτη και λεπτή ευαισθησία, ως προς το αισθητικό, το καλλιτεχνικά ωραίο, διαμόρφωσε έναν προσωπικό και φιλοσοφημένο χαρακτήρα, που υπήρξε πηγή έλξεως πολλών νέων λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ
Ο Μανώλης Αναγνωστάκης ήταν από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς, αν και η πρώτη λογοτεχνική εμφάνισή του έγινε εν μέσω της τριπλής φασιστικής κατοχής και μάλιστα στα 17 του χρόνια. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925, από γονείς Κρητικούς. Μαθητής, ακόμα, του Γυμνασίου, το 1942, εμφανίστηκε στο περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα», που εξέδιδαν ΕΑμίτες και άλλοι προοδευτικοί λογοτέχνες του Πειραιά, και το 1944 στο ΕΠΟΝίτικο φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα», του οποίου ήταν αρχισυντάκτης.
Μετά τη δημιουργία της ΕΠΟΝ, εντάχθηκε στην Οργάνωση της Θεσσαλονίκης και στο ΚΚΕ, ενώ με τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, εντάχθηκε στο ΚΚΕ «Εσωτερικού». Σπούδασε Ιατρική στο ΑΠΘ και το 1955 μετεκπαιδεύτηκε στη Βιέννη. Για τη δράση του συνελήφθη το 1948, βασανίστηκε, καταδικάστηκε για παράνομη δράση από έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο και φυλακίστηκε στο Επταπύργιο, έως το 1951. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη σαν ακτινολόγος. Το 1978 εγκαταστάθηκε, με την σύζυγο και τον μοναχογιό του, στην Αθήνα.
