Δημήτρης Λάγιος / Συνέντευξη με τη Μαλβίνα

  "Αισθάνομαι δόκιμος άνθρωπος και δόκιμος μουσικός.

Είναι εσωτερικές οι ανάγκες που με κάνουν να τραγουδώ, 

να γράφω στίχους και μουσική.

Όσο και να διαβάζω, όσο και αν ψάχνομαι,

δεν έχω βρει ακόμα το δρόμο μου,

δεν έχω καλά καλά γνωρίσει τον εαυτό μου,

δεν έχω μεγαλώσει μέσα μου.

Με ενδιαφέρει το μονοπάτι κι ο δρόμος

που θα βρω σαν δημιουργός,

γι' αυτό ψάχνομαι συνεχώς..."

Δημήτρης Λάγιος

“Η Μαλβίνα ήταν μόνο μία. Δεν υπάρχει, ούτε θα ξαναγίνει. Μόνο σε κάποια ταινία του Αλμοδοβάρ μπορούμε να δούμε τη Μαλβίνα να υπάρχει – σαν ιδέα.”  (Γιώργος Χρονάς)

Το αφιέρωμα που έκανε η Μαλβίνα στο Δημήτρη Λάγιο, στα τέλη της δεκαετίας του '80, υπάρχει σε youtube διάρκειας 52 λεπτών και μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.

Παρακάτω, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη. Θα αφιερώσετε μόνο 5 λεπτά.

Περισσότερα για τη Μαλβίνα σε προσεχές αφιέρωμα.

Μαλβίνα: Καλησπέρα σας. Το Δημήτρη Λάγιο που παρουσιάζεται απόψε, σ΄ αυτήν εδώ την εκπομπή, τον γνώρισα πριν από κάποια χρόνια χάρις σ’ ένα  μελοποιημένο έργο του, πάνω σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Από κει και πέρα, άκουγα συχνά να γίνεται λόγος γι αυτόν αλλά, δεν τον έβλεπα γιατί ο ίδιος είχε αποφασίσει να είναι ένας, οικιοθελώς, ένας εξαφανισμένος. Αυτό εδώ το παιδί που θα δείτε σε λίγο είναι ένα σιωπηλό παιδί αλλά, και αυτό θα το ξέρετε, στις μέρες μας, σιωπηλοί δεν είναι εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να πουν, αντίθετα, πολύ περισσότερο ομιλητικοί είναι κάποιοι άνθρωποι που θα είχαν κάθε λόγο να σωπαίνουν. Η εποχή, βέβαια, δεν πάσχει μόνο από αφωνία, πάσχει και από ακατάσχετους θορύβους και από ακατάσχετη φλυαρία και ακόμη από ακατάσχετους ήχους. Εμείς, συνήθως είμαστε πολύ γκρινιάρηδες, απόψε όμως, ας μην κρυβόμαστε, νοιώθουμε πολύ χαρούμενοι, όπως νοιώθουμε και κάθε φορά, που έρχονται σιωπηλά παιδιά και αυτά τα παιδιά με τις χαμηλωμένες  φωνές τους  καταφέρνουν να καλύπτουν τους θορύβους.

"Όμορφη και παράξενη πατρίδα" (Οδυσσέα Ελύτη) Τραγουδάει ο Γ.Νταλάρας

Μαλβίνα: Δημήτρης ο αποψινός μας καλεσμένος, έχεις καμιά ιδέα τι θέλεις να πούμε;

Λάγιος: Ιδέες έχω. Αυτά που θα ‘θελα να πούμε είναι μια κουβέντα χωρίς σενάριο.

Μαλβίνα: Πάνω σ’ αυτό, πάντως, που μου λες, επίτρεψέ μου να σου πω ότι, περισσότερες κουβέντες  που βγαίνουν, έτσι στημένες, είναι επειδή δεν έχουν σενάριο, έχω την εντύπωση.

Λάγιος: Δηλαδή θέλεις να πεις ότι, ό,τι δεν έχει σενάριο είναι στημένο.

Μαλβίνα: Ναι.

Λάγιος: Δεν συμφωνώ.

Μαλβίνα: Ό,τι έχει σενάριο, έτσι έχει μια απλότητα, κάτι άλλο. Τέλος πάντων, δεν είχαμε ποτέ σενάρια, έτσι κι αλλιώς.

Λάγιος: Να μιλήσουμε για τους φίλους μας, για το τι μας συγκινούν, εκτός από τραγούδι.

Μαλβίνα: Όχι τραγούδι….

Λάγιος: Όχι…

Μαλβίνα: Όχι τραγούδι…. Αυτό ακόμη ένας άνθρωπος το έχει κάνει σε αυτή εδώ την εκπομπή, που ισχυρίστηκε ότι με τα τραγούδια τα είπε όλα και δεν ήθελε ….. λόγια.

Λάγιος: Δεν το λέω απ’ αυτή τη σκοπιά. Τα τραγούδια μιλάνε, δεν είναι ανάγκη ν’ αρχίσουμε να μιλάμε το τάδε τραγούδι είναι καλό, η τάδε σχολή και όλα αυτά…

Μαλβίνα: Ναι, καλά…

Λάγιος: Π.χ. εγώ έχω αποκτήσει τώρα τελευταία ένα φίλο καινούριο…

Μαλβίνα: Θέλεις να μιλήσουμε για φίλους, για μεγάλες φιλίες. Ωραία! Μεγάλες φιλίες! Λέγε.

Λάγιος: Έχω ένα φίλο που τον λένε μωβ. Δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα χρώμα που με συγκινεί και με ερεθίζει και μου μιλάει αυτό το χρώμα τώρα τελευταία.

Μαλβίνα: Α, τώρα τ’  ανακάλυψες το μωβ;

Λάγιος: Το ήξερα πάντα αλλά, τώρα με συγκινεί.

Μαλβίνα: Ε, που ήσουν τόσα χρόνια…

Λάγιος: Μπορεί να ήμουν ώριμος για άλλα πράγματα αλλά όχι για το μωβ.

Μαλβίνα: Ποιο ήταν το αγαπημένο σου χρώμα μέχρι τώρα;

Λάγιος: Ήταν το βαθύ το πράσινο του κυπαρισσιού. Τώρα με συγκινεί περισσότερο το μωβ. Έγραψα και ένα γι αυτό το χρώμα.

"Μωβ"(Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο Πάνος Κατσιμίχας

Λάγιος: Ακόμα έχω έναν άλλο φίλο ο οποίος έφυγε. Ήταν ένα καναρίνι που το είχα εννιά χρόνια…

Μαλβίνα: Πάλι τραγούδι.

Λάγιος: Τα τραγούδια βγαίνουν μέσα από τους φίλους μου φαίνεται και άθελα πέφτουν πάλι στα τραγούδια νομίζω. Και ζούσε μέσα στο σπίτι μου και έφυγε και μ’ έκανε και έγραψα ένα τραγούδι αυτό το πουλάκι.

Μαλβίνα: Για φίλους, φίλους πάντως, δεν έχουμε μιλήσει μέχρι στιγμής.

Λάγιος: Άλλον ένα φίλο που έφυγε τώρα τελευταία, και συνεργάτη, και έπαιζε φυσαρμόνικα, είναι ένα ακόμα τραγούδι της εκπομπής μας, είναι «ο καθρέφτης». Τους δικούς τους φίλους, μπορεί να είναι δίσκοι, μπορεί να είναι βιβλία, μπορεί να είναι κάποια χρώματα ή άνθρωποι.

"Ο καθρέφτης" (Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο ίδιος

Λάγιος: Να σου πω και για κάποιους ανθρώπους οι οποίοι με βάλλουν …

Μαλβίνα: Μιλάμε για εχθρούς ή για ανθρώπους που σε βάλλουν και…παίρνεις τ’ απάνω σου.

Λάγιος: Ε, αυτό όπως θέλεις πες το. Εγώ δεν τους λέω εχθρούς. Λέω μέσα κάπου …γιατί είναι κάποιοι άνθρωποι που «η έχθρα τους κυκλώνει κι αν σε παίξουνε, ζητούν σε βρώμικη οθόνη». Τους έχω αφιερώσει ένα απ’ τα τραγούδια μου που θα πούμε απόψε, το «φύλαξε ό,τι αγαπάς».

Μαλβίνα: Τι άλλο θα ήθελες να πούμε; Εκτός θέματος πάντα.

Λάγιος: Θα ‘θελα να μιλήσουμε για τον εαυτό μου και να πω ότι, είμαι λίγο ξεκομμένος  από το περιβάλλον μου και εύχομαι να μην είναι οι συνάδελφοί μου, οι άνθρωποι που έχουν την ηλικία μου, και ότι εκτός από ξεκομμένος, είναι εχθρός μου ένας άλλος εχθρός, ο χρόνος! Που, όπως λέγαμε προηγουμένως, είναι φίλος και ο χρόνος…

………..

Μαλβίνα: Ο θάνατος είναι ο εχθρός, ο χρόνος είναι φίλος.

Λάγιος: Ανάποδα: Ο θάνατος είναι φίλος, ο χρόνος είναι εχθρός. Εδώ δεν έχουμε το ίδιο χρώμα.

Μαλβίνα: Θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς αξιοποιείς το χρόνο σου; Μη φορώντας ρολόϊ  που είναι ευλογημένο πράγμα για μένα.

Λάγιος: Ποτέ, ποτέ …Τίποτα δε φοράω, πολύ λίγα ρούχα, τα εντελώς απαραίτητα, καθόλου κοσμήματα. Φυσικά, πέρασα από το στάδιο που φορούσα δέκα δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κι αυτά…

……………………………………………………………….

Μαλβίνα: Το ρολόι  σημαίνει δε δίνω το χρόνο μου ή τον παραχωρώ το χρόνο μου κι ακόμη σημαίνει αυτό που είχε πει, ο Πικάσο ήτανε … αλλά, όποιος και να το είχε πει, καλά να είναι εκεί που είναι, ή ο Πικάσο ήτανε ή ο Νταλί, νομίζω ο Πικάσο ήτανε: «Άγιος με ρολόι δε γίνεται».

Λάγιος: Τουλάχιστον, εγώ είμαι … Λάγιος! (γέλια..) Και δεν έχω καθόλου σχέση με Αγίους.

Μαλβίνα: Αυτό είναι σα σενάριο, σα να το έχουμε γράψει, σα να ψάχναμε την ατάκα … Δε την έχουμε ψάξει. Τι κάνεις, λοιπόν, τις ελεύθερες ώρες σου;

Λάγιος: Τις ελεύθερες ώρες μου, δεν θα ‘θελα να τα λέω για να είμαι ειλικρινής, κάνω τη γυμναστική μου, τρώω τις τροφές μου, αυτές που τρώω, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη μουσική, ακούω μουσική, γράφω…

Μαλβίνα: Δηλώνεις δόκιμος μουσικός.

Λάγιος: Πάντα. Το ξέρεις. Όχι δηλώνω, είμαι, αισθάνομαι και δόκιμος μουσικός και δόκιμος άνθρωπος. Και η ταυτότητά μου τα γράφει αυτά μέσα και νομικά κατάφερα να τα γράψω…

Μαλβίνα: Θα πρέπει να πούμε άλλη μια φορά πως είσαι απ’ τα Επτάνησα. Πολύ χαρακτηριστικό.

Λάγιος: Ναι, αλλά έχω κάποιο ανατολίτικο στοιχείο της Επτανήσου. Είμαστε κουνημένοι εκεί, λόγω των σεισμών…

(Μαλβίνα: Κι αυτό το δήλωσα δεύτερη φορά αλλά, δεν ήθελα να περάσει σε πρώτο επίπεδο, είπα εντάξει).

Λάγιος: … έχουμε τους Λασκαράτους στην Κεφαλονιά κτλ.

Μαλβίνα: Έχετε υπερβατικούς ανθρώπους. Δεν μ’ αρέσει καθόλου η έκφραση που είπες πριν. Έχουν μια υπέρβαση μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι.

Λάγιος: Ξέρεις, δε δηλώνεις ως και ο τόπος που έχεις γεννηθεί την υπέρβαση…

Μαλβίνα: Ναι, από κει έχουν βγει τόσοι και είναι έτσι, το βλέπεις ότι, δεν έχουν συρταρωτή σκέψη, δεν είναι συγυρισμένη η σκέψη τους.

Λάγιος: Κοίταξε, μακάρι και η δική μου να μην ήτανε συρταρωτή ή προσπαθεί να μην είναι, τουλάχιστον, έτσι … προσπαθώ να ωριμάσω, γιατί αισθάνομαι ανώριμος, εδώ που τα λέμε. Γι αυτό, το δόκιμος, αυτό υπονοεί. Ξέρεις, είναι μεγάλο πράγμα να είσαι άνθρωπος.

Μαλβίνα: Τίνος παιδί νοιώθεις ότι είσαι; Ποιοι επηρέασαν τη σκέψη σου;

Λάγιος: Νοιώθω ότι είμαι παιδί, εκτός από του πατέρα μου που ήταν φούρναρης και έφτιαχνε ψωμί, παιδί του Καρυωτάκη. Θέλω να πιστεύω πως είμαι και θα ‘θελα  να γίνω. Έχει επηρεάσει, οπωσδήποτε, τη σκέψη μου, τη νοοτροπία μου και τον θαυμάζω, θέλω να πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος θαυμαστής του!

Μαλβίνα: Καταπληκτικό! Ένας ρόλος που ελάχιστοι άνθρωποι θα σκέφτονταν να διεκδικήσουν, να είναι ο καλύτερος θαυμαστής κάποιου. Μου άρεσε πολύ αυτό που είπες, ήταν η ωραιότερη ατάκα της βραδιάς! Άλλοι άνθρωποι σε έχουν επηρεάσει;

Λάγιος: Μ’ έχει επηρεάσει … οι δάσκαλοί μου στη μουσική,  ο Μιχάλης ο Βούρτσης  και ο Δημήτρης ο Δραγατάκης. Και, βέβαια, η ζωή και η προσωπικότητα του Γρηγόρη του Λαμπράκη.

"Να κλαις" (Δημήτρη Λάγιου) Τραγουδάει ο Χάρης Κατσιμίχας

Στη διάρκεια της συνέντευξης, ακούγονται τραγούδια από τους: Δημήτρη Λάγιο, Κωστή Κωνσταντάρα και Ηλέκτρα Βάργκα.

Ακούγονται τα τραγούδια:

ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ(Οδυσσέα Ελύτη)

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ(Κ. Καρυωτάκη)

ΠΡΟΒΑ

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

ΤΟ ΜΩΒ

ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ ΜΟΥ

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

ΦΥΛΑΞΕ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ

ΠΕΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

ΚΑΝΑΡΙΝΙ

"Να ονειρεύομαι" Τραγουδάει ο Δ. Λάγιος