Μελοποιημένοι Έλληνες Ποιητές (Μέρος Β΄)

1.Νίκος Εγγονόπουλος (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985)

 Ο Νίκος Εγγονόπουλος του Παναγιώτου ήταν Έλληνας καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, ζωγράφος, σκηνογράφος και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους της γενιάς του '30, ενώ αποτέλεσε και έναν από τους κύριους εκφραστές του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις, κριτικές μελέτες και δοκίμια. Ποιήματα του Εγγονόπουλου έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, δανικά, πολωνικά, ουγγρικά και τη βενετική διάλεκτο. Επιπλέον έχουν μελοποιηθεί από το Νίκο Μαμαγκάκη και τον Αργύρη Κουνάδη, ο οποίος έγραψε τη μουσική υπόκρουση στο ποίημα Μπολιβάρ για το δίσκο της εταιρίας Διόνυσος, σε απαγγελία του ίδιου του Εγγονόπουλου.Το έτος 2007 ανακηρύχθηκε από τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας ως "Έτος Ν. Εγγονόπουλου".

Συνέχεια ΕΔΩ

http://www.engonopoulos.gr/

Ν.Εγγονόπουλος ΕΔΩ 

Πολιτικό Καφενείο ΕΔΩ 

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ 

"Μπολιβάρ" Νίκου Εγγονόπουλου-Ν.Μαμαγκάκη(τραγούδι Γ.Ζωγράφος)

2.Νίκος Γκάτσος (8 Δεκεμβρίου 1911 – 12 Μαϊου 1992) 

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα Αρκαδίας από τους αγρότες Γεώργιο Γκάτσο και Βασιλική Βασιλοπούλου. Σε ηλικία πέντε ετών έμεινε ορφανός από πατέρα, ο οποίος, από τους πρώτους μετανάστες στην Αμερική, πέθανε στο πλοίο και τον πέταξαν στον Ατλαντικό.

Τέλειωσε το Δημοτικό στην Ασέα και το Γυμνάσιο στην κοντινή Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Έτσι, όταν το 1930 μετέβη στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (διέκοψε μετά το δεύτερο έτος), ήξερε αρκετά καλά Αγγλικά και Γαλλικά, είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι και παρακολουθούσε τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης.

Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του και την αδερφή του και άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά "Νέα Εστία" (1931-32) και "Ρυθμός" (1933). Την ίδια περίοδο δημοσίευσε κριτικά σημειώματα στα περιοδικά "Μακεδονικές Ημέρες", "Ρυθμός" και "Τα Νέα Γράμματα" (για τον Κωστή Μπαστιά, την Μυρτιώτισσα και τον Θράσο Καστανάκη αντίστοιχα), ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τα "Καλλιτεχνικά Νέα" και τα "Φιλολογικά χρονικά". Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον Οδυσσέα Ελύτη το 1936. Συνδέθηκε με το ρεύμα του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Συνέχεια ΕΔΩ 
http://gatsosnikos.blogspot.com/   
ΑRCADIA ΕΔΩ 
Τραγούδια  στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ

για το facebook ΕΔΩ

"Τσάμικος" Νίκου Γκάτσου-Μ.Χατζηδάκη(τραγούδι Μ.Μητσιάς-Live Ηρώδειο)

3.Φώτης Αγγουλές (1910 - 28 Μαρτη 1964)

Του Δημήτρη Γκιώνη (από Ελευθεροτυπία)

Ο Φώτης Αγγουλές γεννήθηκε στον Τσεσμέ, στα παράλια της Μικράς Ασίας, απέναντι από τη Χίο. Ψαρομανάβης ο πατέρας του, Αγγουλές το παρατσούκλι του, που ο Φώτης προτίμησε από το Χονδρουδάκης, το πραγματικό τους επώνυμο. Με τον πόλεμο του 1914-18 και το διωγμό των χριστιανών της Τουρκίας, η οικογένεια πέρασε στη Χίο, όπου κι εκεί ο πατέρας ασχολήθηκε με την ψαρομαναβική.
Καλός στα γράμματα ο Φώτης, αλλά άτακτος. Έβγαλε δεν έβγαλε τη Β' Δημοτικού. Μια μέρα, όταν ο δάσκαλος τον φώναξε στον πίνακα, πήδηξε από το παράθυρο και δεν ξαναπάτησε. Προτίμησε, για την ώρα, να βοηθάει τον πατέρα του.
Σε ηλικία 14-15 χρόνων διάβασε κάποιο ποίημα σε εφημερίδα, εντυπωσιάστηκε κι άρχισε να σκαρώνει στίχους. Άφησε τον πατέρα του και τα ψάρια και πήγε μαθητευόμενος τυπογράφος στην τοπική εφημερίδα «Ελευθερία», όπου γνωρίστηκε και με νέους διανοούμενους της περιοχής.
Και κάποια στιγμή, ενώ η Ελλάδα δοκιμαζόταν από πολιτικές και πολεμικές αναταραχές, αρχίζει να δημοσιεύει τα δικά του ποιήματα. Ένα σατιρικό του ποίημα κατά του δικτάτορα Μουσολίνι στην εφημερίδα «Αλήθεια» τον οδηγεί από την ντόπια εξουσία στο δικαστήριο. Αθωώνεται, αλλά είναι πια σημαδεμένος αριστερός και «επικίνδυνος» ώς το θάνατό του.
Ακολουθεί μια περιπετειώδης ζωή: στράτευση, Μέση Ανατολή, βοηθητικός λόγω φρονημάτων, σαλπιστής, ασυρματιστής, αποσπασμένος στην Ιερουσαλήμ, να τυπώνει στο τυπογραφείο του Πατριαρχείου το στρατιωτικό ψυχαγωγικό περιοδικό «Ελλάς».
Συνέχεια ΕΔΩ
Βιογραφικό από το Δ.Σέρβο (Ριζοσπάτης) ΕΔΩ 
για το facebook ΕΔΩ 
Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ 

"Μην καρτεράτε" Φώτη Αγγουλέ-Θωμά Μπακαλάκου(τραγούδι Θ.Μπακαλάκος & Γ.Υδραίος)

4.Νικηφόρος Βρεττάκος (1 Ιανουαρίου 1912 - 4 Αυγούστου 1991)

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος Γεννήθηκε στις Κροκεές Λακωνίας. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο πατρικό του κτήμα στην Πλούμιτσα, κοντά στον Ταΰγετο και τα μαθητικά του στις Κροκεές και το Γύθειο, από το Γυμνάσιο του οποίου αποφοίτησε. Νέος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για σπουδές που δεν πραγματοποίησε και άσκησε διάφορα επαγγέλματα ως ιδιωτικός υπάλληλος (1930-1938) και έπειτα ως δημόσιος υπάλληλος (1938-1947) και ως φιλολογικός συντάκτης περιοδικών και εφημερίδων. Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 και ύστερα στην Εθνική Αντίσταση. Το 1954 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά. Την περίοδο της δικτατορίας (1967-74) έζησε αυτοεξόριστος σε χώρες της Ευρώπης.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος είναι ένας σημαντικός σύγχρονος Έλληνας ποιητής, που διακρίνεται για τον βαθύτατο ανθρωπισμό της ποίησής του και την ιδιομορφία των εμπνεύσεών του. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πήρε μέρος σε πολλά ποιητικά συνέδρια και φεστιβάλ στο Λονδίνο, στην Αχρίδα της τότε Γιουγκοσλαβίας κ.α. Τιμήθηκε με δύο Πρώτα Κρατικά Βραβεία (1940 και 1956), το Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1976), με το βραβείο Ουράνη κ.ά. Το 1980 πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του «αγνώστου ναυτικού» στο λιμάνι του Γυθείου.

Το 1987 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν κάτοικος Αθηνών (οδός Φιλολάου) και ομιλούσε Γαλλικά και Ιταλικά. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος απεβίωσε στις 4 Αυγούστου του 1991. Ο Δήμος Αθηναίων απονέμει ένα λογοτεχνικό βραβείο στη μνήμη του. Το Αρχείο του έχει δωρηθεί και σώζεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης.

Συνέχεια ΕΔΩ

Περισσότερα στο "Τέχνη και Ποίησις" ΕΔΩ 

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ 

"Τ΄όνομά σου" Νικ.Βρεττάκου-Τερψ.Παπαστεφάνου(τραγούδι Δανάη Μπαραμπούτη & Χορωδία)

5.Ανδρέας Εμπειρίκος (2 Σεπτέμβρη 1901 - 3 Αυγούστου 1975)  

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος, απόγονος της παλιάς οικογενείας των  Μπειρίκων της Άνδρου και της κατά το ήμισυ ρωσικής καταγωγής Στεφανίας Κυδωνέως, γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας το 1901. Το 1908 η οικογένειά του εγκαθίσταται οριστικά πλέον στην Αθήνα, όπου ο ποιητής τελειώνει τις γυμνασιακές του σπουδές. Μετά από φοίτηση ενός έτους στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1919-1920), διακόπτει τις σπουδές του και φεύγει για την Ελβετία, προκειμένου να ασχοληθεί με τις οικονομικές επιστήμες.

 Καθ' όλη τη δεκαετία του 1920 κινείται μεταξύ Ελβετίας, Λονδίνου και Παρισιού, για να εγκατασταθεί τελικά το 1925 στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου και θα ασχοληθεί συστηματικά με τη ψυχανάλυση, την οποία θα μελετήσει όχι μόνο ως θεωρία, αλλά και ως πρακτική και θεραπευτική. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με το Rene Laforgue, μέλος της νεοσύστατης «Ψυχαναλυτικής Εταιρείας Παρισιού».

Συνέχεια ΕΔΩ 

Βικιπαίδεια ΕΔΩ

"Εις την Οδόν των Φιλελλήνων" Απαγγέλει ο ίδιος ΕΔΩ

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ-ΣΤΙΧΟΙ

"Θεόφιλος Χατζημιχαήλ" Ανδρέα Εμπειρίκου-Χ & Π.Κατσιμίχα (τραγούδι Χ & Π.Κατσιμίχας)

6.Κώστας Καρυωτάκης (30 Οκτωβρίου 1896 – 21 Ιουλίου 1928)

Ο Κώστας Καρυωτάκης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα το απόγευμα της 21ης Ιουλίου 1928. Θεωρείται ως ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Η ποίησή του διδάσκεται σε αρκετά Πανεπιστήμια της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Για το έργο του έχουν γραφεί εκατοντάδες εργασίες και βιβλία, πραγματοποιήθηκαν δε δεκάδες ειδικά συνέδρια.

Ήταν δευτερότοκο παιδί του νομομηχανικού Γεώργιου Καρυωτάκη, με καταγωγή από τη Συκιά Κορινθίας, και της Αικατερίνης Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Στο σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής ,εκεί σήμερα στεγάζεται η διοίκηση του εκεί Πανεπιστημίου. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, που παντρεύτηκε το δικηγόρο Παναγιώτη Νικολετόπουλο, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος. Λόγω της εργασίας του πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Λευκάδα, το Αργοστόλι, τη Λάρισα, την Πάτρα, την Καλαμάτα, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά όπου έμειναν ως το 1913 λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Στην εφηβική του ηλικία 1909-1911 βρέθηκε στην Αθήνα και από το 1911-1913 στα Χανιά. Εκεί ερωτεύτηκε την Άννα Σκορδύλη. Αποφοίτησε το 1913 από το 1ο Γυμνάσιο Χανίων με βαθμό «λίαν καλώς». Από νεαρή ηλικία, περίπου δεκαέξι ετών, δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος της Διαπλάσεως των παίδων.

Συνέχεια ΕΔΩ

Περισσότερα σε πολυτονικό ΕΔΩ

Βιογραφικά, φωτογραφίες, ποιήματα ΕΔΩ

Η τελευταία επιστολή πριν την αυτοκτονία ΕΔΩ

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ

"Πρέβεζα" Κ.Καρυωτάκη-Γιάννη Γλέζου(τραγούδι Β.Παπακωνσταντίνου)

7.Μαρία Πολυδούρη (1 Απρίλη 1902 - 29 Απρίλη 1930)

Η Μαρία Πολυδούρη  γεννήθηκε  στη Καλαμάτα. Όταν τέλειωσε το γυμνάσιο στη πατρίδα της γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών χωρίς όμως ποτέ να πάρει πτυχίο. Διορίστηκε υπάλληλος κι εργάστηκε σε διάφορες νομαρχίες, παράλληλα έγραφε ποιήματα. Το 1927 ταξίδεψε στο Παρίσι, αλλά γύρισε άρρωστη από φυματίωση. Τελικά μπήκε στο νοσοκομείο Σωτηρία, αλλά ήτανε πλέον αργά. Το 1930 πέθανε 28 χρονών.
Έγραψε δυο ποιητικές συλλογές: «Τρίλιες Που Σβήνουν» κι «Ηχώ Στο Χάος». Η ζωή κι η ποίησή της ήταν επηρεασμένη από την άτυχη σχέση της με τον Καρυωτάκη, γνωστό πεισιθάνατο ποιητή των «Νηπενθών». Δεν έζησε αρκετά ώστε να ολοκληρώσει τη ποιητική της προσπάθεια. Οι στίχοι της είν' ατημέλητοι και τους διακρίνει μελαγχολία, ρέμβη και διάθεση για φυγή.
Είναι μια μορφή πολύ δύσκολης αντιμετώπισης. Γιατί ενώ έλκει ισχυρά το μελετητή, να τη πλησιάσει και να εμβαθύνει στη προσωπικότητά της, την ίδια στιγμή δε τον βοηθάει, καθώς ήρθε κι έφυγε από τη ζωή σαν αστραπή, χωρίς να προσγειωθεί κι υπάρξει σα συνηθισμένος άνθρωπος. Όταν ακολουθήσουμε τη πορεία του βίου της, αν μελετήσουμε τη ποίησή της, όταν εντρυφήσουμε λέξη προς λέξη, στα ημερολόγιά της και των ανθρώπων που την αγάπησαν και τη γνώρισαν, όταν η σκέψη μας είναι κατάμεστη απ' όλ' αυτά τα συγκεντρωμένα στοιχεία, τότε δηλαδή που ο μελετητής πιστεύει πως είν' έτοιμος να καταστρώσει τα συμπεράσματά του, τότε ακριβώς αντιλαμβάνεται πόσο προβληματική παρουσιάζεται η προσωπικότητα της.

Συνέχεια, στο "περί...γραφής" blog  ΕΔΩ

Η Λιλή Ζωγράφου γράφει για Πολυδούρη και Καρυωτάκη ΕΔΩ 

Ανεπίδοτη (τελευταία) επιστολή της Μαρίας Πολυδούρη ΕΔΩ 

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ 

"Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες" Μ.Πολυδούρη-Δ.Παπαδημητρίου(τραγούδι Ε.Αρβανιτάκη)

8.Μιχάλης Κατσαρός (1919 – 1992)

Κατσαρός λέγομαι, επίθετον παραληφθέν από ετών, ποιητής το επάγγελμα στίχων κι' ακόμα ποιητής ωδών και τραγουδιών. Ας πω και για μένα όπως ρήτωρ για την Μαρία από άμβωνα κρητικόν. Όχι ποιος είμαι και τι ζητώ αλλά τι κάνω μία μέρα.

Πιστέψατέ με ξυπνώ σε σεντόνια όπου τα υφαίναν ειδικώς για ηδονή και πλένω το πρόσωπό μου.

Μετά περπατώ σε αλλέες πάρκα δρόμους καφετηρίες μετά μπαίνω σε τρόλεϋ λεωφορεία τραίνα και εστιατόρια θαυμάζω κότες ψητές ίστερ λαμ πομ ντε τερ βόδια αρνιά αρακά κατάλογοι μαγειρείων ρεστωράν και γράφω: 0 + 0 = 0.

Πιστέψατέ με γράφω ποιήματα όπως αυτό το βιβλίο και το άλλο και πάω στο σινεμά βλέπω το έργο βλέπω το γήπεδο βλέπω τη σκηνή θεάτρου.

Το βράδυ πάντα γράφω επιστολές σε φίλους εραστές και γυναίκες με χρυσά φύλλα συκής ντροπής και αργά τα μεσάνυκτα κοιμάμαι τέλειωσε η ημέρα έζησα και διηγούμαι σαν ποιητής και γω για μένα.

Τι να προσθέσω, ότι όλη η μέρα είχε από μένα κατέβει ότι ο ήλιος έλαμπε και ότι έζησα σαν Ντενίσοβιτς μια μέρα;

Αν είναι περίεργη τότε φορέστε μια κάπα και όλοι, ας κατεβείτε επιτέλους να ζήσετε πάλι αυτή τη δική μου μέρα.

Κατσαρός λέγομαι. Πιστέψτε με, δεν θα με συναντήσετε.

Περισσότερα στο Ανθολόγιο Αυτοβιογραφικών Κειμένων  ΕΔΩ

Βιογραφία-Εργογραφία στο  greekbooks.gr

"Κατά Σαδδουκαίων" απαγγελία στο Ηρώδειο (1988) ΕΔΩ 

"Αντισταθείτε" απαγγελία από τον ίδιο ΕΔΩ 

Τραγούδια στο ΙΝΦΟ ΣΤΙΧΟΙ 

   "Αυτούς που βλέπεις" Μιχ.Κατσαρού-Μ.Θεοδωράκη (τραγούδι Γρ.Μπιθικότσης)

Θα ακολουθήσει και μέρος τρίτο, με Κωστή Παλαμά, Ντίνο Χριστιανόπουλο, Διονύσιο Σολωμό, Μίλτο Σαχτούρη, Τάσο Λειβαδίτη κ.ά.

Ακούστε και αυτή τη σύνθεση του φίλου Μιχάλη Ανδρονίκου, στο γνωστό ποίημα της Πολυδούρη. Ερμηνεύει η Σίσσυ Κασσάνδρα.

ANAPARASTASIS - ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ / JANI CHRISTOU - ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

Anaparastasis: Life And Work of Jani Christou (1926-1970)
a documentary by Costis Zouliatis

Even though today he remains a great stranger, Jani Christou (1926-1970) stands among the greatest figures of the 20th century music avant-garde. His work is characterized by a rare uniformity and consistency, regarding not only the pioneering means which he introduced in the world of sounds and the innovatory music systems, but also his own philosophical universe which runs through and inspires his compositions: the myth, the transcendent, the mysticism, the primordial, the ritual, the unapproachable, the panic, the hysteria... With Christou's early death in a tragic accident, on his birthday, in January 8th 1970, the world of contemporary music lost one of the most thrilling and provocative talents.
The documentary attempts to illustrate the personality and the spirit of this great thinker of art and follow the path of his short life, which has always been interwoven with art and his meaning of offering to humanity and civilization. Through the presentation of composer's works and rare audiovisual documents, as well as interviews with all the creative and friendly circle in which Christou was linked, the film toils to bring us closer to the mystery that this great artist left behind and, at a second reading, sets the concern for all the great moments of art that sometimes historical and era circumstances hide in their shadows.

Director & researcher: Costis Zouliatis
Editing: Kleitos Kyriakides
Sound: Dimitris Miyakis
(c) 2004-2011, Costis Zouliatis & G.A.L.P. Pictures

Check out the amazing trailer of the film, lasting 10 minutes!

Δείτε το συναρπαστικό Trailer διάρκειας 10 λεπτών!

Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926-1970)
ένα ντοκιμαντέρ του Κωστή Ζουλιάτη

Ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) συγκαταλέγεται στις μεγάλες μορφές της μουσικής πρωτοπορίας του 20ου αιώνα, αν και ουσιαστικά αποτελεί σήμερα έναν μεγάλο άγνωστο. Το έργο του χαρακτηρίζεται από σπάνια ενότητα και συνέπεια, τόσο ως προς τις πρωτοποριακές τομές που εισήγαγε στον κόσμο των ήχων και στα καινοτόμα μουσικά συστήματα, όσο και ως προς το φιλοσοφικό του σύμπαν το οποίο εμπνέει και διαπνέει τις συνθέσεις του: ο μύθος, το υπερβατικό, ο μυστικισμός, το αρχέγονο, η τελετουργία, το απρόσιτο, ο πανικός, η υστερία... Με τον πρόωρο θάνατό του σε τραγικό δυστύχημα την 8η Ιανουαρίου του 1970, ανήμερα των γενεθλίων του, ο κόσμος της σύγχρονης μουσικής στερείται ένα από τα πλέον συναρπαστικά και προκλητικά ταλέντα του.

Η ταινία αποπειράται να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα και το ιδιαίτερο πνεύμα αυτού του μεγάλου στοχαστή της τέχνης και να ακολουθήσει τη διαδρομή της σύντομης ζωής του, η οποία πάντοτε ήταν συννυφασμένη με την τέχνη του και την προσφορά του στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.
Μέσα από την παρουσίαση της εργογραφίας του συνθέτη, με σπάνια οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, αλλά και συνεντεύξεις με όλο σχεδόν το δημιουργικό και φιλικό κύκλο με τον οποίο συνδέθηκε, το ντοκιμαντέρ αυτό αγωνιά να μας φέρει πιο κοντά στο μυστήριο που άφησε πίσω του ο σπουδαίος δημιουργός και να μας κάνει να αναρωτηθούμε για όλες τις μεγάλες στιγμές της τέχνης που συνήθως οι εποχικές συγκυρίες κρύβουν στη σκιά τους.

Σκηνοθεσία, Έρευνα: Κωστής Ζουλιάτης
Μοντάζ: Κλείτος Κυριακίδης
Ήχος: Δημήτρης Μυγιάκης

website
http://anaparastasis.info/

youtube
http://www.youtube.com/user/AnaparastasisDoc

vimeo
http://www.vimeo.com/anaparastasis

facebook
http://on.fb.me/jYMCrb

twitter
http://twitter.com/anaparastasis

Anaparastasis 

Από το: mixtape.gr / Συντάκτης: Ηλίας Πυκνάδας

H ζωή και το έργο του του πρόωρα χαμένου Γιάννη Χρήστου – της μεγάλης αυτής μορφής της μουσικής πρωτοπορίας του 20ου αιώνα – είναι το αντικείμενο του ντοκιμαντέρ που δημιουργεί αυτή την περίοδο o Κωστής Ζουλιάτης.  Ας πάρουμε μια πρόγευση αλλά και ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του δημιουργού για οικονομική ενίσχυση.

Πέρα από το γεγονός λοιπόν ότι αναμφίβολα ο Γιάννης Χρήστου υπήρξε ο μεγαλύτερος των πρωτοπόρων της σύγχρονης μουσικής, αφήνοντας πίσω του έργα αλλά και μύθο, αποτελεί στην ουσία και έναν “άγνωστο” για το ευρύ κοινό και σίγουρα δεν γνώρισε και την καταξίωση που του αρμόζει, όπως ο Ιάννης Ξενάκης.

Γεννημένος το 1926 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς, έως τον αιφνίδιο θάνατό του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1970 την ημέρα μάλιστα τον γενεθλίων του, ο Χρήστου άφησε πίσω του ένα σημαντικό αλλά και ανολοκλήρωτο  έργο αλλά και μία σύντομη και ταυτόχρονα συναρπαστική ζωή, η οποία σφυρηλατήθηκε δίπλα σε άλλους ιστορικά μεγάλους όπως οι Ludwig Wittgenstein, Bertrand Russell, Hans Ferdinand Redlich, Carl Jung, Στέφανος Βασιλειάδης και Κάρολος Κουν.

Ο Κωστής Ζουλιάτης - πάντα δραστήριος και  γνώριμός μας κυρίως από τους Night On Earth και τους Paracrousis αλλά και από τις πολλές άλλες δουλειές του ως μουσικός του αυτοσχεδιασμού και μουσικός επιμελητής θεατρικών παραστάσεων και μικρού μήκους ταινιών – έχει αφιερώσει τα τελευταία 10 χρόνια σχεδόν της ζωής του στην έρευνα του έργου και της ζωής του Γιάννη Χρήστου. Μάλιστα, είναι και υποψήφιος διδάκτωρ στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα) με θέμα τη φιλοσοφική σκέψη του Γιάννη Χρήστου, όπως αυτή προκύπτει από τα χειρόγραφά του.

Ως work-in-progress,  ο Ζουλιάτης έχει παρουσιάσει αποσπάσματα των ντοκουμέντων που έχει καταγράψει ή έχουν βρεθεί στα χέρια του, στο πλαίσιο διαλέξεων και παρουσιάσεων αρκετές φορές από το 2005 έως και σήμερα. Πλέον όμως, για πρώτη φορά, στη νέα ολοκληρωμένη μορφή του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ “Anaparastasis“πρόκειται να συγκεντρωθούν και να συνδεθούν όλες οι αναφορές, πληροφορίες, τεκμήρια και ντοκουμέντα που έχουν παρουσιαστεί μέχρι τώρα, μαζί με υλικό που έχει προκύψει από τη συνεχή έρευνα στο Αρχείο Χρήστου, καθώς και σπάνιο αρχειακό υλικό από τηλεοπτικά αφιερώματα και θεατρικά αρχεία.

Υπογράφοντας την έρευνα και την σκηνοθεσία ο Κωστής Ζουλιάτης επιχειρεί  για πρώτη φορά μέσα από το “Anaparastasis” να παρουσιάσει σε επίπεδο συνολικής καταγραφής τον βίο και του έργο του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη αλλά και την προσωπικότητα και το ιδιαίτερο πνεύμα αυτού του μεγάλου στοχαστή της τέχνης,  ακολουθώντας τη διαδρομή της σύντομης ζωής του Χρήστου, η οποία ήταν πάντοτε συννυφασμένη με την τέχνη του και την προσφορά του στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.

Στο επίσημο website της ταινίας http://anaparastasis.info μπορείτε να διαβάσετε πολλές περισσότερες πληροφορίες για τον Γιάννη Χρήστου, τον Κωστή Ζουλιάτη και το ντοκιμαντέρ.

Επίσης, και πολύ σημαντικό για την πετυχημένη ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ, είναι το κάλεσμα του δημιουργού του ντοκιμαντέρ για συνεισφορά του κοινού, το οποίο στηρίζουμε και σας παραθέτουμε:

Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ TOY KOINOY ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ

Ως κοινωνοί του έργου που άφησε παρακαταθήκη ο Χρήστου, αλλά και ως θεατές μιας ταινίας που αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στο έργο αυτό, το κοινό έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει στην παραγωγή της ταινίας. Παρ’ότι παράλληλα γίνονται προσεγγίσεις και επαφές προς ανεύρεση συμπαραγωγών, η συνδρομή από πλευράς κοινού είναι, για πολλούς λόγους, η πλέον σημαντική και καθοριστική: είτε στηρίζοντας μέσω οικονομικής συνεισφοράς (donation) είτε δημοσιοποιώντας και διαδίδοντας με κάθε μέσο και τρόπο την προσπάθεια και τους σκοπούς των δημιουργών. Στην ουσία, μέσω της οικονομικής συνεισφοράς, εξασφαλίζει κανείς ένα αντίτυπο της ταινίας (ή μια εξόχως προνομιακή τιμή αγοράς), ενώ παράλληλα βοηθά αποτελεσματικά στην κάλυψη του κόστους παραγωγής της εκ των προτέρων, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την καλλιτεχνική ακεραιότητα και τεχνική αρτιότητα της όλης κίνησης.

Στο website της ταινίας http://anaparastasis.info, πατώντας στο donate, βρίσκει κανείς αναλυτικές οδηγίες τόσο για τους τρόπους συνεισφοράς όσο και για εκείνα που παρέχονται στον κάθε χορηγό βάσει μιας κλίμακας των χορηγούμενων ποσών. Οι δωρεές γίνονται είτε μέσω PayPal είτε μέσω τραπεζικού λογαριασμού (κατάθεση σε τραπεζικό κατάστημα ή μεταφορά μέσω e-banking).

Τι γράφει ο //ΠαραλληλοΓράφος// 
(Μεταφέρει η Jaquou Utopie) 

 Για πρώτη φορά σε επίπεδο συνολικής καταγραφής του βίου και του έργου του Έλληνα συνθέτη, η προσωπικότητα και το ιδιαίτερο πνεύμα αυτού του μεγάλου στοχαστή της τέχνης συντίθενται μέσα από μια μεγάλου μήκους ταινία-ντοκιμαντέρ -της οποίας την έρευνα και σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωστής Ζουλιάτης- ακολουθώντας τη διαδρομή της σύντομης ζωής του Χρήστου, η οποία ήταν πάντοτε συννυφασμένη με την τέχνη του και την προσφορά του στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό

Περισσότερα ΕΔΩ 

Τι γράφει η kathimerini.gr 

Του Ηλία Mαγκλίνη

Ο μυστηριώδης Γιάννης Χρήστου

Ενα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο συνθέτη ολοκληρώνεται αυτή την εποχή

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ. Κανένας δεν γνωρίζει ποιο θα ήταν το πρόσωπο της σύγχρονης λόγιας μουσικής αν το 1970 δεν χανόταν τόσο πρόωρα και τραγικά ο Γιάννης Χρήστου. Γνωστός στο μουσικόφιλο κοινό για την ηρακλείτεια «Εναντιοδρομία», τον «Επίκυκλο», το «Μυστήριον» κ.ά., ο Χρήστου γεννήθηκε στην Ηλιούπολη, βορειοανατολικά του Καΐρου, το 1926. Επέδειξε από νωρίς ενδιαφέρον στη φιλοσοφία και στο Κέμπριτζ παρακολούθησε μαθήματα των Βίτγκενσταϊν και Μπέρτραντ Ράσελ. Σπούδασε μουσική, περνώντας από τη Ρώμη, ενώ στη Ζυρίχη παρακολούθησε διαλέξεις του Καρλ Γιουνγκ.

Περισσότερα ΕΔΩ

Παλαιότερη ανάρτηση (Older post): ΕΔΩ / HERE

Ένα σύντομο βιογραφικό του σκηνοθέτη

Ο Κωστής Ζουλιάτης γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μέχρι τώρα έχει καταπιαστεί μόνο με ήχους και εικόνες. Σπούδασε μουσική στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα), όπου επίσης είναι υποψήφιος διδάκτωρ, με θέμα τη φιλοσοφική σκέψη του Γιάννη Χρήστου, όπως αυτή προκύπτει από τα χειρόγραφά του. Είναι ιδρυτικό μέλος διαφόρων μουσικών σχημάτων (Night On Earth, Paracroussis κ.α.) για τα οποία συνθέτει μουσική και συμμετέχει ως μουσικός και αυτοσχεδιαστής, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί και σόλο-πιανιστικές εμφανίσεις. Έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις ως πιανίστας και μουσικός επιμελητής, έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ και έχει σκηνοθετήσει βίντεο-φιλμ μικρού μήκους και μουσικά βίντεο, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού πορτρέτου του σύγχρονου Έλληνα συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη. Η σπουδή του στον κινηματογράφο αφορά το έργο και τις διδαχές των Εντ Γουντ, Αντρέι Ταρκόφσκι και Καραβάτζιο, καθώς και μια συγκλονιστική διάλεξη του διευθυντή φωτογραφίας Κρίστοφερ Ντόιλ. Ως ερευνητής, εργάστηκε για χρόνια πάνω στη ζωή και το έργο του συνθέτη Γιάννη Χρήστου. Έχει υπογράψει τις δημοσιευμένες εργασίες: Μια μουσικολογική προσέγγιση του ‘A Love Supreme’ του Τζον Κολτρέιν και η σημασία του ως μορφή έκφρασης πνευματικού πάθους (2000), Πολιτική και μουσική στα έργα του Λουίτζι Νόνο (2003), Συμβολισμός στη μουσική του Άλμπαν Μπεργκ (2004), Γιάννης Χρήστου – Τ.Σ.Έλιοτ – Πήτερ ντι Σοτουά: Επτά επιστολές για Έξι τραγούδια (2010 – δημοσιευμένη στην περιοδική έκδοση του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου), Γιάννης Χρήστου: Αλχημιστής των Ονείρων (2010 – δημοσιευμένη στο περιοδικό Δίφωνο).

Short biography of the director

Constantinos Zouliatis (aka Costis Zouliatis) was born in 1979 in Athens and up to now he has kept himself busy only with music and images. He studied Music in Ionian University (Corfu), where he is also a Ph.D. Candidate (under the subject of the composer Jani Christou’s life and philosophical thought). He is founding member of several musical bands (Night On Earth, Paracroussis a.o.) for which he composes music and participates as a musician and improviser, while he also gives solo piano performances. He has contributed in theatrical performances as a pianist and musical supervisor, composed music for short films and documentaries and directed/produced short video films and music videos, included a short portrait of contemporary Greek composer Dimitris Dragatakis. His study in cinematography concerns the work and teachings of Ed Wood, Andrei Tarkovsky and Caravaggio, and a staggering masterclass of cinematographer Christopher Doyle as well. As a researcher, he worked for years on the work and life of composer Jani Christou. He has also signed the following published essays: A musicological approach to John Coltrane’s 'A Love Supreme' and its importance as an expression of spiritual passion (2000), Politics and music in the works of Luigi Nono (2003), Symbolism in Alban Berg’s music (2004), Jani Christou – T.S.Eliot - Peter du Sautoy: Seven letters for Six songs (2010 - published in the journal of Greek Music Workshop of the Ionian University), Jani Christou: Alchemist of Dreams (2010 - published in the journal Difono).

Tribute to Alexander Arutiunian

Biography

Alexander Arutiunian is ranked among the most important Armenian composers in the generation after Aram Khachaturian. His style is quite approachable, and like Khachaturian's, often exotically colorful, exhibiting folk-like Armenian traits, and catchy melodies. But he also employed neo-Classical elements in his works, especially from the 1960s onward. Arutiunian was born on September 23, 1920, in Yerevan. He exhibited musical talent at an early age on the piano and entered Yerevan's Komitas Conservatory while still in his teens. There, he studied piano with O. Babashian and composition with Barkhoudarian and Varkes Talian, graduating in 1941. By now, Arutiunian had decided on a career as a composer: he had joined the U.S.S.R.'s Union of Composers in 1939, but more importantly had already written his first major composition, his piano concerto (1940). While it showed great promise, it was not ultimately a success. For one thing, it appeared at a time when Khachaturian's then-new and masterful piano concerto (1936) was attracting much attention both in the U.S.S.R. and abroad. The war disrupted further education for Arutiunian until 1946, when he enrolled at the Moscow Conservatory and studied composition with Ilya Litinsky, Nikolai Ivanovich Peyko, and Viktor Zuckermann. He left in 1948, offering as his graduation piece a patriotic work, Cantata on the Homeland, for vocal soloists, chorus, and orchestra, an effort for which he received a U.S.S.R. State Prize. This was a difficult time for Soviet composers since they were expected to write stylistically tame music, often on patriotic texts or subjects. Arutiunian composed two of his most successful works in the coming years, the trumpet concerto (1950), written for virtuoso Soviet trumpet player Timofei Dokshitser, and the Concertino for Piano and Orchestra (1951). He also engaged in a collaborative work with a lesser composer -- fellow Armenian Arno Babadjanyan -- an unusually self-effacing gesture even for a young composer. Their effort produced the 1950 Armenian Rhapsody for Pianos (2). In 1954, Arutiunian was appointed artistic director of the Armenian Philharmonic Orchestra, a post he held until he reached age 70 (1990). Arutiunian managed to avoid falling into disfavor with Soviet cultural bosses in the post-Stalin era -- a not necessarily easy task -- composing unadventurous though well-crafted works like his symphony (1957) and horn concerto (1962), the latter achieving some currency in the repertory. In 1960, he was given a government commendation when he was named a People's Artist of Armenia. In 1965, Arutiunian joined the faculty of the Yerevan Conservatory where he taught composition. Two years later, he produced one of his most important compositions, the opera Sayat-Nova. In 1975, he joined the Union of Armenian Cinematographers, Arutiunian having been active over the years in composing several film scores. Two years later, he was given a professorship at the Yerevan Academy. Arutiunian remained active in composition in the 1980s and early '90s, producing a fairly substantial body of work, including his popular quintet for brass, Armenian Scenes, and his tuba concerto (1992). His retirement from the artistic directorship of the Armenian Philharmonic Orchestra in 1990 signified his curtailment of musical activity, though hardly his complete withdrawal from it. 

From Answers.com

Concertino for Piano and Orchestra - Allegro

Arutiunian: Concerto/Sinfonietta/Concerti (Amazon.com)

Official page

Biography from Wikipedia:

Arutiunian was born in Yerevan, Armenia, in the family of Grigor and Eleonora Arutiunians. His father was a military serviceman. At an early age Arutiunian met famous composer Alexander Spendiarian. In 1927 Arutiunian became a member of the Yerevan State Conservatory’s children group, then, at the age of fourteen, he was admitted to the Conservatory to the studios of O.Babasyan (piano), and S.Barkhudaryan and V. Talyan (composition). He graduated from the Music Conservatory of Yerevan on the eve of World War II. After the war he moved to Moscow, where between 1946 and 1948 he participated in the workshops of House of Armenian Culture, studied composition with Genrikh Litinsky. After graduation he returned to Yerevan to teach at the local Conservatory and in 1954 he was appointed artistic director of the Armenian State Philharmony. He was also a member of the Board of the USSR Composers' Union, as well as of the Armenian SSR Composers’ Union.

Read More 

Other Posts about Armenian music

Kristin Tokatlian HERE

Armenian Composers HERE