Vangelis Petsalis / Βαγγέλης Πετσάλης

Vangelis Petsalis was born in Corfu in 1965. He took his piano lessons in the Conservatoire of the Philharmonic Society of Corfu. Since he was very young, he had an increasing interest in composing and at the age of 12 he could perform his own compositions among the advanced piano repertoire. He completed his studies in orchestration & composition in Athens in the class of the composer J. Papadatos. He has composed piano works, works for mixed choir & for orchestra, as long as music for theatre. In 1996 the Italian record company Arcadia/Agora published his first Symphony and other orchestral & piano works in a CD with a worldwide distribution, with the participation of the Symphony Orchestra of Bulgaria under the direction of A. Panayotopoulos.

The American company of introduction and promotion of records Records International, one of the greatest and most valid on Internet, referring to this CD, commented: This young Greek composer writes lushly tuneful, colourful music in a vivid, neo-romantic vein… A very personal voice and a very enjoyable disc.(RI catalogue July 98).

He was also commissioned to compose for the famous violinist Sergei Krylov and in 1997 S.Krylov and the Camerata under the direction of A. Myrat presented his Concertino Narrativo for violin, piano and string orchestra in Megaron hall in Athens. He also has recorded his works with the National Symphony Orchestra of ERT under the direction of M. Logiadis.

In 2000 he was ordered the composition of a piece for clarinet and strings by the Orchestra of Colours. In March 2001, this certain piece, under the title Arguments for clarinet and strings was presented at the Hellenic American Union with M Logiadis conducting the above Orchestra and the world-wide awarded Spyros Mourikis,as a clarinet soloist. In February 2003 the Greek State Orchestra of Athens presented his work “Harp on the same Strings” in a concert organized by the Union of Greek composers.

Many mass media in Greece and abroad have made benevolent references to his work(Eleftheros Typos Sunday Issue,Eleftherotypia,Kathimerini,Studio A,La Cultura,L`Avvenire,Jazz&Jazz etc)and have broadcasted a wide range of his production( Classical Discoveries,Radio Vaticana Musica,Public Radio Television of Connecticut,Digital Broadcasting Channel DBC Swiss,Era3,Athens 9.84 etc) .MP3.com`s Classical recommendations, referring at his Adagio for Strings No1, wrote at their site’s homepage: “Emotional and melancholic, this adagio by composer Vanghelis Petsalis will tug at your heartstrings like a Samuel Barber or John Williams composition!”

Olympic Airways of Greece have included in their Classical program his music and have dedicated a special article on the composer in their issue which is given in the flights to their customers.

In May 2003 he was invited in U.S.A where he had an interview and presentation of his entire work at Princeton’s University radio station WPRB in the program “Classical Discoveries” by the prof.Marvin Rosen (28/5/2003) while at 31/5/2003 some of his preludes where presented in a concert which Marvin Rosen gave at Bristol Chapel of Westminster Conservatory of Music at Rider University N.J.

In January 2004 his Adagio for Strings No1 was performed in the Megaron Hall of Thessalonica with Adrian Sunshine conducting the Greek State Orchestra of Thessalonica in a world premiere with great success.

During the season 2005-2006 the Modern Theatre of Athens Alkyonis presents the play “Dance of Death” by Strindberg under the direction of G. Messalas and music by V. Petsalis.

For this work, theatre critic G.Georgousopoulos wrote: “…the talented composer Vangelis Petsalis is a real apocalypse .He composed outstanding music for the play with significant depth”( newspaper NEA 7/11/2005)

During summer 2006 he presented new Orchestral works at the Tinos Festival and in Athens (D.Plakentias Megaron ,Vouliagmeni lake) with the Symphony Orchestra of Bulgaria under the direction of A. Panayotopoulos.

In July 2008 he recorded his 2nd Symphony with National Symphony Orchestra of Bulgarian Radio under the direction of A. Panayotopoulos. The recording was sponsored by Costopoulos foundation,Bodosakis foundation and National Hellenic Tourism Organization.

In 1997 he became member of the Union of Greek Composers.He was also appointed art director of the European Department of Symphony Orchestra of Bulgaria.

He has also studied medicine and he is a specialized doctor in Radiology.

Vangelis Petsalis:«Concertino Narrativo» for violin,piano and strings. Sergej Krylov violin, Stefania Mormone piano. The Camerata Orchestra of Megaron Hall Athens is conducted by Alexandros Myrat. Live at Megaron Hall Athens Greece.

Vangelis Petsalis:Corfu Nightscapes Timelapse «Adagio for Stars»
Adagio for strings No 1 Symphony Orchestra of Bulgaria 
Conducted by Alkis Panayotopoulos. CD ARKADIA/Agora Musica

Vangelis Petsalis:Symphonh No 2, Radio & Television Orchestra of Sofia Bulgaria Conducted by Alkis Panayotopoulos.
Piano Mario Angelov CD LEGEND CLASSICS/LYRA Records 

Βαγγέλης Πετσάλης. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1965.Σπούδασε πιάνο στην Παλαιά Φιλαρμονική Κερκύρας. Από μικρός έδειξε ενδιαφέρον στην σύνθεση και από 12 ετών παρουσίαζε ως σολίστας και δικά του έργα στο ρεπερτόριο της πιανιστικής φιλολογίας. Ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές με ενoρχήστρωση & σύνθεση στην Αθήνα, στην τάξη του συνθέτη Ι. Παπαδάτου. Έχει συνθέσει έργα για πιάνο, για μικτή χορωδία, για ορχήστρα καθώς και μουσική για το θέατρο.

Το 1996 η Ιταλική εταιρεία δίσκων “ARCADIA/AGORA” εξέδωσε την πρώτη του Συμφωνία καθώς και άλλα ορχηστρικά και πιανιστικά έργα τoυ σε ένα CD με την συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βουλγαρίας, υπό την διεύθυνση του Α. Παναγιωτόπουλου. Στο CD αυτό αναφερόμενη η Αμερικανική εταιρεία παρουσίασης και διακίνησης δίσκων Records Ιnternational (από τις μεγαλύτερες και εγκυρότερες του Internet) έγραψε μεταξύ άλλων ότι: «…ο νέος αυτός Έλληνας συνθέτης γράφει μουσική με μία μεθυστική τονικότητα γεμάτη χρώματα, που ρέει μέσα σε μία ζωντανότατη νεορομαντική φλέβα. Ένα πολύ προσωπικό ύφος και ένας απολαυστικός δίσκος» (RI Catalog, July 1998).

Του παραγγέλθηκε επίσης η σύνθεση ενός έργου για τον διάσημο βιολονίστα Sergei Krylov.Συνέθεσε έτσι, το Concertino Narrativo για βιολί, πιάνο και Ορχήστρα εγχόρδων το οποίο παρουσιάστηκε το 1997 στο Μέγαρο Αθηνών με σολίστ τον Sergei Krilof (βιολί), την Stefania Mormone (πιάνο) και την συνοδεία της Καμεράτα υπό την διεύθυνση του Α. Μυράτ. Έχει ακόμα ηχογραφήσει τα έργα του με την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Μ. Λογιάδη. Το 2000 η Ορχήστρα των χρωμάτων του παρήγγειλε την σύνθεση ενός έργου για κλαρινέτο και Ορχήστρα εγχόρδων. Το έργο αυτό υπό τον τίτλο Arguments for clarinet and strings, παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 2001 στην Ελληνοαμερικανική Ένωση με την Ορχήστρα αυτή, υπό την διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη και σολίστ τον πολυβραβευμένο Σπύρο Μουρίκη. Το Φεβρουάριο του 2003,ολοκληρώνοντας τις συνεργασίες του με τις πιο αξιόλογες Ελληνικές ορχήστρες, συνέθεσε το Harp on the same Strings για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η οποία και το παρουσίασε σε συναυλία υπό την αιγίδα της Ενώσεως Ελλήνων Συνθετών.

Πολλά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν αναφερθεί στο έργο του (Ελ. Τύπος, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, Studio A, La Cultura, L Avvenire, Jazz & Jazz κτλ) και έχουν μεταδώσει τα έργα του (Radio Vaticana Studio A, Public Radio&Television of Connecticut,Digital Broadcasting Channel DBC Swiss, EΡΑ3, Αθήνα 9.84), ενώ η ΜΡ3 διαθέτει προσωπική σελίδα γι αυτόν στην διεύθυνσή της στο Internet (http://www.myspace.com/Petsalis) μέσω της οποίας χιλιάδες χρήστες έχουν αγοράσει την μουσική του. Στο διεθνές αυτό site για την παγκόσμια μουσική σκηνή, το έργο Αdagio for Strings No1 ήταν πρώτο για πολλές εβδομάδες στα charts της κλασικής μουσικής ενώ στην κεντρική σελίδα της για την Κλασσική Μουσική η MP3, αναφερόμενη στο Adagio for Strings No1,έγραψε: «Συναισθηματικό και μελαγχολικό, αυτό το Adagio του συνθέτη Βαγγέλη Πετσάλη θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας».

Το Πανεπιστήμιο του Princeton των ΗΠΑ τον προσκάλεσε στην Νέα Υόρκη όπου τις 28/5/2003 του έκανε ένα εκτενές αφιέρωμα 2,5 ωρών στον μεγάλης εμβέλειας ραδιοσταθμό του στην εκπομπή “Classical Discoveries” του καθηγητή Marvin Rosen, ενώ τις 31/5/2003 στο Westminster Conservatory of Music of Rider University του ιδίου Πανεπιστημίου έγινε συναυλία με τα Πρελούδια για πιάνο που συμπεριλαμβάνονται στο CD της ARCADIA/AGORA.

Τις 23 Ιανουαρίου 2004 το Adagio No1 παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό σε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλoνίκης, υπό την διεύθυνση του Adrian Sunshine.

Την θεατρική σεζόν 2005-2006,το Μοντέρνο Θέατρο Αθηνών Αλκυονίς ανέβασε το έργο του Στρίντμπεργκ «Ο Χορός του Θανάτου» σε σκηνοθεσία Γ. Μεσσάλα και μουσική Βαγγέλη Πετσάλη. Αναφερόμενος στο έργο αυτό, ο κριτικός Θεάτρου Κ. Γεωργουσόπουλος έγραψε: «...ο ταλαντούχος μουσικός συνθέτης Βαγγέλης Πετσάλης πραγματική αποκάλυψη. Έγραψε συνταρακτική θεατρική μουσική βάθους πεδίου» ( «ΤΑ ΝΕΑ» 7/11/2005).

Το καλοκαίρι του 2006 παρουσίασε Ορχηστρικές συνθέσεις του στο Φεστιβάλ της Τήνου και στην Αθήνα (Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, Λίμνη Βουλιαγμένης ) με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουλγαρίας.

Τον Νοέμβριο του 2008,η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Σόφιας παρουσίασε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση την Συμφωνία αρ.2 στην Sala Bulgaria στην Σόφια,σε μία συναυλία που οργάνωσε το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού επί τη ευκαιρία των εγκαινίων του Βουλγαρικού Τμήματος του Ιδρύματος στην Σόφια. Την Ορχήστρα διεύθυνε ο Άλκης Παναγιωτόπουλος και σολίστ στο πιάνο ήταν ο Παναγιώτης Γιαννακάκης.

Το 1997 έγινε μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών.

Από τον Οκτώβριο του 1999 και για δύο χρόνια διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού τμήματος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βουλγαρίας.

Έχει επίσης σπουδάσει Ιατρική και ειδικευτεί στην Ακτινοδιαγνωστική.

Vangelis Petsalis: Pinao Prelude No3 / The Little Jazz Prelude

 

Vangelis Petsalis performs his Gminor for piano and introduces Nikos Platyrachos and other artists .Theatre Polyhoros Athens

Vangelis Petsalis live in Athens 2010   

Vangelis Petsalis 2nd part of Symphony No1 - Andante Semplice 

Symphony Orchestra of Bulgaria 

conducted by Alkis Panayotopoulos

Painting ''Babylon'' by Tassos Alamanos

Vangelis Petsalis: Agnus Dei for mixed Choir a cappella
Live recording at Megaron Hall Athens Greece
The National Greek Radio & Television Chorus
conducted by Dimitris Bouzanis

Vangelis Petsalis "Sonata Fantasia No 1 for piano " Piano: Angelika Papanikolaou

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά/Who, who is hunting my life/¿Quién, quién es la caza de mi vida

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά/Who, who is hunting my life/¿Quién, quién es la caza de mi vida

   

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά

να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;

ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά

σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά

ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά

στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;

πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά

που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Who, who is hunting my life

to seclude her in the night

trucks howl and whistle

like a fish they caught me in the nets

For someone in the world is (already) late

who, who is hunting my life?

Who, who is lurking my life

who aims in the world's straits

where's the one that knows how to talk

that knows more how to believe?

¿Quién, quién es la caza de mi vida

a su recluirse en la noche

camiones aullido y el silbato

como un pez que me atrapó en las redes

Para alguien en el mundo es (ya) a finales

quién, quién es la caza de mi vida?

¿Quién, quién se esconde mi vida

que tiene como objetivo en los estrechos del mundo

¿dónde está el que sabe cómo hablar

que sabe más de cómo creer?

Bertolt Brecht/Thanos Mikroutsikos/Θάνος Μικροούτσικος

Bertolt Brecht (1898-1956)

Bertolt Brecht changed the route of theatre in the 20th century. The new theatrical act that was created influenced with it's turn as a catalyst the other forms of art by changing the data , and this is the main reason that Brecht is considered to be the most imporύτσικος Θάνοςtant historic character in the history of the 20th century art.

The basic elements of Brecht's ideology and esthetics are:

1) In the work of art there must be from the creator diallectic composition of inspiration -thought-heart and brain.

2) Human misfortune has historic not natural character.

3) Thought sterilization due to economic relations which exist in a classified society leads to blindness of the depressed according to the reasons of their depression.

4) Art can't change the world. Human beings can.

5) Art must lead to the creation of possitive and energetic audience with critical point of view and not under the influence of the powerful ideology.

Brecht in order to pass from theory to act he created ''the method of distance and odd''.Thousands of pages have been written for the concept of distance that Brecht show in action at his plays 'Berliner Ensemble' in the early 50's.The basic rule of distance is simple.In order the audience to form a critical point of view at his plays, he demanded from his actors or singers to keep a distance between themselves and their role. To enter in it, to expose it but not to identify with it.

Three were the composers which worked with Brecht in all his plays from the middle 20's till his death :Kurt Weill , Hanns Eisler and Paul Dessau. Kurt Weill signed two historic operas of the 20th century ' The threepenny Opera' and 'Mahagonny' which is played every year in many places worldwide.Eisler was the one who entered deeper in Brecht's method in music. The idea of distance with Eisler got a new music content.

Brecht's study of distance,Eisler's and Weill's music were part of my postpuberty studies.So in 1972 at the age 25 I started to compose 'The Musical Act on Brecht'. The composition lasted 5 years because I wanted to digest all the above and not to act simple and superficial.I finished the work in 1977 .The first perfomance was the same year and the disc was released in 1978.Since then many performances of my work have been made in Greece and abroad.

Thanos St. Mikroutsikos / January 2013

Η μετάφραση από την Ελληνική στην Αγγλική γλώσσα έγινε από την φίλη Νιόβη Αναγνωστοπούλου  και την ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά της.

«Die Ballade von Knopfwurf» Sonja Kehler (Hanns Eisler - Bertolt Brecht)

«Lied des Pfeifenpieter» Ernst Busch (Paul Dessau - Bertolt Brecht)

«Surabaya Johnny» Pia Colombo (Kurt Weill - Bertolt Brech)

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ άλλαξε την πορεία του θεάτρου στον 20ο αιώνα. Η νέα θεατρική πράξη που δημιουργήθηκε, επέδρασε με τη σειρά της καταλυτικά σε άλλες μορφές τέχνης, αλλάζοντας τα δεδομένα και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που ο Μπρεχτ θεωρείται ως σήμερα ιστορική φυσιογνωμία της Τέχνης του 20ού αιώνα. Τα βασικά στοιχεία της μπρεχτικής ιδεολογίας και αισθητικής είναι:         

1) Στο έργο τέχνης πρέπει να υπάρχει από πλευράς δημιουργού διαλεκτική σύνθεση έμπνευσης – σκέψης, καρδιάς – μυαλού.

2) Η ανθρώπινη δυστυχία έχει ιστορικό χαρακτήρα και όχι φυσικό.

3) Αλλοτρίωση της σκέψης ένεκα των οικονομικών σχέσεων που υφίστανται σε μια ταξική κοινωνία, με αποτέλεσμα την τύφλωση των καταπιεζόμενων αναφορικά με τα ίδια τα αίτια της καταπίεσής τους.

4) Η Τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο. Οι άνθρωποι μπορούν ν΄ αλλάξουν τον κόσμο.

5) Η Τέχνη οφείλει να συμβάλλει στη δημιουργία ενεργητικών θεατών και ακροατών με κρίση ώστε να πάψουν να είναι έρμαια της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Για να περάσει ο Μπρεχτ από τη θεωρία στην πράξη, δημιούργησε τη μέθοδο της αποστασιοποίησης και του παραξενίσματος. Έχουν γραφτεί τόμοι και χιλιάδες σελίδες για την έννοια της αποστασιοποίησης που ο Μπρεχτ έδειξε στην πράξη στα ανεβάσματα των έργων του στο Μπερλίνερ Ανσάλμπ τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50. Η βασική αρχή της αποστασιοποίησης είναι απλή. Για να διαμορφώσει ο θεατής – ακροατής μια κριτική στάση στα δρώμενα του Μπρεχτ απαιτούσε από τους ηθοποιούς ή τους τραγουδιστές να κρατούν μια απόσταση από τον ρόλο που έπαιζαν. Να μπαινοβγαίνουν σ΄ αυτόν, να τον «δείχνουν» και όχι να ταυτίζονται μαζί τους.

Τρεις ήταν οι συνθέτες που συνεργάστηκαν με τον Μπρεχτ σε όλων των ειδών τα θεάματα από τα μέσα της δεκαετίας του ’20 έως το θάνατό του, ο Κουρτ Βάιλ, ο Χανς Άισλερ και ο Πολ Ντεσάου. Αν και ο πρώτος υπέγραψε δυο ιστορικές όπερες για τον 20ό αιώνα, την «Όπερα της Πεντάρας» και το «Μαχαγκόνυ», όπερες που παίζονται κάθε χρόνο μέχρι σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου, ο Άισλερ ήταν αυτός που προχώρησε βαθύτερα στη μέθοδο του Μπρεχτ στη μουσική. Η έννοια της αποστασιοποίησης με τον Άισλερ απέκτησε και μουσικό περιεχόμενο.

Η αποστασιοποίηση, η μελέτη του Μπρεχτ, οι μουσικές του Άισλερ και του Βάιλ ήταν μέρος των σπουδών μου στη μετεφηβική μου ηλικία. Έτσι, το 1972, σε ηλικία 25 χρόνων, άρχισα να συνθέτω τη «Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ». Η σύνθεση μου πήρε 5 χρόνια γιατί ήθελα να αφομοιώσω όσα προανέφερα και να μην λειτουργήσω επιφανειακά. Τελείωσα το έργο το  1977. Η πρώτη παράσταση έγινε την ίδια χρονιά και η δισκογραφική έκδοση το 1978. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές παραστάσεις του έργου στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Θάνος Στ. Μικρούτσικος / Γενάρης 2013

«Για το φτωχό Μπερτολτ Μπρεχτ» Θ Μικρούτσικος

«Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ» Γιάννης Κούτρας

Ο  ΜΠΡΕΧΤ  ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΔΕΙΤΕ ολόκληρη τη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου που δόθηκε το Σάββατο, 2 Φλεβάρη 2013, στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ στον Περισσό. Η συναυλία διοργανώθηκε από το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και την Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ και περιελάμβανε τραγούδια από τον  «Κύκλο με την Κιμωλία» του Μάνου Χατζιδάκι και του Οδυσσέα Ελύτη και τη «Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ» του Θάνου Μικρούτσικου.

Στο τραγούδι ο Κώστας Θωμαΐδης

Φλάουτο/ Κλαρινέτο/ Σαξόφωνο: Θύμιος Παπαδόπουλος

Φλάουτο/Σαξόφωνο: Δημήτρης Χουντής

Πιάνο/ Αφήγηση/ Τραγούδι: Θάνος Μικρούτσικος

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης, Πέτρος Μάρκαρης, Άγγελα Βερυκοκκάκη

Το βίντεο είναι από το Portal του 902

Pablo Neruda / Los muertos de la plaza / Οι νεκροί της πλατείας

Pablo Neruda (1904-1973), whose real name is Neftalí Ricardo Reyes Basoalto, was born on 12 July, 1904, in the town of Parral in Chile. His father was a railway employee and his mother, who died shortly after his birth, a teacher. Some years later his father, who had then moved to the town of Temuco, remarried doña Trinidad Candia Malverde. The poet spent his childhood and youth in Temuco, where he also got to know Gabriela Mistral, head of the girls' secondary school, who took a liking to him. At the early age of thirteen he began to contribute some articles to the daily "La Mañana", among them, Entusiasmo y Perseverancia - his first publication - and his first poem. In 1920, he became a contributor to the literary journal "Selva Austral" under the pen name of Pablo Neruda, which he adopted in memory of the Czechoslovak poet Jan Neruda (1834-1891). Some of the poems Neruda wrote at that time are to be found in his first published book: Crepusculario (1923). The following year saw the publication of Veinte poemas de amor y una cancion desesperada, one of his best-known and most translated works. Alongside his literary activities, Neruda studied French and pedagogy at the University of Chile in Santiago.

Read more HERE

Πάμπλο Νερούδα

«Ήτανε της τύχης μου να υποφέρω όσα υπέφερα και της τύχης μου να αγωνιστώ όπως αγωνίστηκα, να αγαπήσω και να τραγουδήσω όπως τραγούδησα. Γνώρισα σε διάφορα σημεία της Γης το θρίαμβο και την ήττα, έχω ζωντανή στη μνήμη μου τη γεύση του ψωμιού, αλλά και τη γεύση του αίματος. Τι περισσότερο μπορεί να θέλει ένας ποιητής; Η ζωή μου στάθηκε η ίδια η ποίησή μου και η ποίησή μου υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου. Αν και πολλά βραβεία μού δόθηκαν (μεταξύ των οποίων το "Λένιν" - 1952 και το Νόμπελ - 1971), κανένα δεν μπορεί να παραβληθεί με το τελευταίο βραβείο. Να είμαι ο ποιητής του λαού μου. Το μεγάλο, το μοναδικό μου βραβείο είναι αυτό κι όχι τα βιβλία μου που μεταφράστηκαν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου, ούτε τα βιβλία που γράφτηκαν για να αναλύσουν τα λόγια μου».

Ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Νερούδα, ποιητής, διπλωμάτης, κομουνιστής,  γεννήθηκε το 1904 στο Παρράλ της Χιλής. Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς ποιητές της Λατινικής Αμερικής, με περισσότερα από 30 βιβλία στο ενεργητικό του. Εντάχθηκε στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρκετά χρόνια αργότερα εκλέχτηκε γερουσιαστής. Αντιπροσώπευσε τη χώρα του ως διπλωμάτης από το 1926 ως το 1938 σε διάφορα μέρη της Άπω Ανατολής και της Ισπανίας, όπου έζησε από κοντά τον εμφύλιο. Πίστευε ότι ο ποιητής οφείλει να συμμετέχει στα κοινά και δεν διαχώριζε την ποίηση από την πολιτική. Όταν το 1948 το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύχτηκε παράνομο, ο Νερούδα ταξίδεψε αρχικά στην Αργεντινή και αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψε στη Χιλή τέσσερα χρόνια αργότερα και το 1953 του απενεμήθη το Βραβείο Λένιν. Παράλληλα όμως με τα πολιτικοποιημένα ποιήματά του, ο Νερούντα έγραψε και μεγάλο αριθμό προσωπικών και οικείων ποιημάτων. Η φήμη του Χιλιανού ποιητή είχε απλωθεί σε όλο τον κόσμο και το 1971, περίοδος που ο Νερούδα ήταν πρεσβευτής στη Γαλλία, του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε το 1973 σε ηλικία 69 ετών και η κηδεία του ήταν το πρώτο ξέσπασμα των Χιλιανών εναντίον της δικτατορίας.

Πλούσιο αφιέρωμα στο Μηναίο Περιοδικό Πολιτισμού ''ως3''

''Οι νεκροί της πλατείας''

Στίχοι: Pablo Neruda & Δανάη Στρατηγοπούλου

Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης

Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι

τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση

τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος

Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του

και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο

λαβωμένο στο πλευρό της

Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία

Εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία

Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία

Δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα

Δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους

Θέλω να τους δω να δικάζονται, σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία.
(Οι Ελληνικοί στίχοι, πέρα από τον κοινό τίτλο, δεν έχουν καμιά σχέση με το πρωτότυπο ποίημα του Νερούδα. Προφανώς, η Δανάη, άλλαξε ριζικά το νόημα του ποιήματος).

''Οι νεκροί της πλατείας''

Los muertos de la plaza

(28 de enero de 1948. Santiago de Chile)
Pablo Neruda

Yo no vengo a llorar aquí donde cayeron:

vengo a vosotros, acudo a los que viven.

Acudo a ti y a mí y en tu pecho golpeo.

Cayeron otros antes. Recuerdas?

Sí, recuerdas.

Otros que el mismo nombre y apellido tuvieron.

En San Gregorio, en Lonquimay lluvioso,

en Ranquil, derramados por el viento,

en Iquique, enterrados en la arena,

a lo largo del mar y del desierto,

a lo largo del humo y de la lluvia,

desde las pampas a los archipiélagos

fueron asesinados otros hombres,

otros que como tú se llamaban Antonio

y que eran como tú pescadores o herreros:

carne de Chile, rostros

cicatrizados por el viento,

martirizados por la pampa,

firmados por el sufrimiento.

Yo encontré por los muros de la patria,

junto a la nieve y su cristalería,

detrás del río de ramaje verde,

debajo del nitrato y de la espiga,

una gota de sangre de mi pueblo

y cada gota, como el fuego, ardía.

Bonus

Mikis Theodorakis & Pablo Neruda - 1980 - Canto General