IANNIS XENAKIS

 Biography

May 29, 1922 : Iannis is born in Braïla, Rumania to Clearchos Xenakis and Photini Pavlou, members of the Greek Diaspora (his actual birthday is uncertain: it may have been June1st, and the year may have been 1921). He is the eldest of three boys : his brother Cosmas became a painter and Jason became a professor of philosophy in the United States. Their father, a son of a farmer from Evvoia, was the director of an English import-export firm. Their mother, who spoke fluent French and German, was a good pianist. She gave Iannis a flute as a present when he was just a little boy and encouraged him to study music. The Xenakis couple attended the Bayreuth Festival several times during the 1920s.

Read More HERE

 

Xenakis' Writings

Books

Music and Architecture by Iannis Xenakis, Architectural Projects, Texts, and Realizations Compiled, translated and commented by Sharon Kanach, Pendragon 2008. 372 pages

This book is the first compilation ever of all of Iannis Xenakis's texts dealing with architecture and the relationships between music and architecture, and is structured under four main headings : "The Le Corbusier Years (1947 - 1959), "The cosmic city and other writings", "Xenakis: Independent architect", "The Polytopes". Xenakis's original material (presented and commented by Sharon Kanach), much of which was uncovered during the inventory process of his personal archives now on deposit at the music department of the Bibliothèque nationale de France in Paris, is appendiced by an illustrated critical index of all of his architectural projects and realizations (Sven Sterken), a thematic bibliography (Makis Solomos) and a comparative chronology (biography, musical works, architectural projects, writings).

Read More HERE

News

A new production of Oresteϊa in Vienna

Why does a person kill another person? This is the theme of the Oresteïa. This trilogy of tragedies weaves a web of family-related, political and religious references to explain the spade of killings within one family, the house of the glorious general Agamemnon. Bloody violence dominates the stage, and what remains at the close is a question: will there ever be an end to the conflicts? Aeschylus’ drama, first performed in 458 B.C., impresses with its subtle exploration of the abyss lurking behind human actions. In his Oresteïa, Xenakis demonstrates intimate familiarity with ancient Greek drama. His composition is dominated by percussion, virtuoso baritone solos and the choir as protagonist. The unique archaising effect of his Oresteïa derives in particular from his focus on striking rhythms and the use of micro intervals.

In their approach to Aeschylus and Xenakis, director Carlus Padrissa, stage designer Roland Olbeter and Greek scholar Sabine Follinger aim both at the uncovering of historic traces and a contemporary interpretation of this ancient Greek tragedy in public space. The dramatisation by Carlus Padrissa, a member of the legendary, radical Catalan theatre group La Fura dels Baus, opts for effective pyrotechnics as a central design element. 

Read More HERE

Architectural realizations HERE

Biblio Disco - Filmography HERE

Friends of Xenakis Association HERE

Links HERE

Wikipedia 

1922–1947: Early years in Greece

Xenakis was born in Brăila, Romania. He was the eldest son of Klearchos Xenakis, a Greek businessman from Euboea, and Fotini Pavlou from Lemnos. His parents were both interested in music, and it was Fotini who introduced the young Xenakis to music. Her early death, when the boy was only five years old, was a traumatic experience that, in his own words, "deeply scarred" the future composer.^[3] He was subsequently educated by a series of governesses, and then, in 1932, sent to a boarding school on the Aegean island of Spetsai, Greece. He sang at the school's boys' choir, where the repertoire included works by Palestrina, and Mozart's Requiem, which Xenakis memorized in its entirety.^[4] It was also at the Spetsai school that Xenakis studied notation and solfège, and became enamored with Greek traditional and sacred music.^[4]

In 1938, after graduating from the Spetsai school, Xenakis moved to Athens to prepare for entrance exams at the National Technical University of Athens. Although he intended to study architecture and engineering, he also took lessons in harmony and counterpoint with Aristotelis Koundouroff.^[5] In 1940 he successfully passed the exams, but his studies were cut short by the Greco-Italian War, which began with the Italian invasion on 28 October 1940. Although Greece eventually won the war, it was not long before the German army joined the Italians in the Battle of Greece, in April 1941. This led to the Axis occupation of Greece during World War II, which lasted until late 1944, when the Soviet Army began its drive across Romania, forcing the Axis forces to slowly withdraw. Xenakis joined the communist National Liberation Front early during the war, participating in mass protests and demonstrations, and later becoming part of armed resistance—this last step was a painful experience Xenakis refused to discuss until much later in life.^[6][7] After the Axis forces left, Churchill ordered that British forces step in to help restore the monarchy; they were opposed by the Democratic Army of Greece, and the country plunged into a civil war. In December 1944, during the period of Churchill's martial law,^[8] Xenakis (who was by then a member of the communist students' company of the left-wing Lord Byron faction of ELAS) became involved in street fighting against British tanks. He was gravely wounded when a shell hit his face; that Xenakis survived the injury has been described as a miracle.^[9] He survived seriously scarred, and lost his left eye.^[10]

^{Read More HERE}

^{Βικιπαίδεια}

Γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κλεάρχου Ξενάκη, εμπόρου με καταγωγή από την Εύβοια, και της Φωτεινής Παύλου, η οποία καταγόταν από τη Λήμνο. Η μητέρα του πέθανε από ιλαρά όταν ο Ξενάκης ήταν πέντε ετών, αλλά πρόλαβε να του εμφυσήσει την αγάπη της για τη μουσική (η ίδια έπαιζε ερασιτεχνικά πιάνο). Πέντε χρόνια αργότερα (1932) ο πατέρας του τον έστειλε μαζί με τα αδέλφια του Ιάσονα (φιλόσοφο και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνας, ΗΠΑ) και Κοσμά (ζωγράφο) στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών. Εκεί πήρε και τα πρώτα του μαθήματα μουσικής (Αρμονίας και πιάνου).

Το 1938 μετακόμισε στην Αθήνα,  προκειμένου να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.  Παράλληλα έπαιρνε μαθήματα αρμονίας και αντίστιξης με τον Αριστοτέλη Κουντούρωφ, μαθητή του Αλεξάντερ Σκριάμπιν,  κάνοντας και τις πρώτες συνθετικές του απόπειρες. Τότε άρχισε επίσης να μελετά τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, κυρίως τον Πλάτωνα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι από αυτή την ηλικία ενδιαφερόταν για τη σχέση των των μαθηματικών και της μουσικής, προσπαθώντας να βρει πώς θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μαθηματικά μοντέλα στην Τέχνη της Φούγκας του Γ. Σ. Μπαχ,  έτσι ώστε οι μουσικές δομές να παρασταθούν με γραφήματα ως οπτικές αντιστοιχίες της μουσικής. Το 1940 πέτυχε την εισαγωγή του στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. , παρόλο που δεν ήθελε να γίνει πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος. Κατάφερε όμως με αυτή του την επιλογή να συνδυάσει σε κάποιο βαθμό τα δικά του ενδιαφέροντά (Μουσική, Μαθηματικά, Φυσική) με τις επιθυμίες του πατέρα του, ο οποίος ήθελε να τον στείλει στην Αγγλία να σπουδάσει  Ναυπηγική. Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο – παράνομο τότε – Κ.Κ.Ε., ενώ αργότερα (1943) έγινε γραμματέας της Ε.Π.Ο.Ν. Πολυτεχνείου και καθοδηγητής της ομάδας «Λόρδος Βύρων». Κατά τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά  τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα αγγλικής οβίδας, με αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό του μάτι και να παραμορφωθεί η αριστερή πλευρά του προσώπου του. Λόγω της αντιστασιακής του δράσης και των γενικότερων συνθηκών της εποχής, οι σπουδές του γίνονταν μετ’ εμποδίων μέχρι και το 1947, οπότε και υποστήριξε επιτυχώς την διπλωματική του εργασία με θέμα το ενισχυμένο σκυρόδεμα. Λίγο αργότερα παρουσιάστηκε στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, περιμένοντας να απαλλαχθεί από το στρατιωτικό ή να υπηρετήσει ως βοηθητικός λόγω του τραυματισμού του, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη. Φοβούμενος την εξορία στη Μακρόνησο, δραπέτευσε με πλαστό διαβατήριο στην Ιταλία, οπότε και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για λιποταξία Από την Ιταλία, με την βοήθεια Ιταλών κομμουνιστών πέρασε στη Γαλλία και έφτασε τελικά στο Παρίσι.

Περισσότερα ΕΔΩ 

ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ. Άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη μουσική δημιουργία.

Δέκα χρόνια μετά το θάνατό του. Ένα εκτενές άρθρο στην εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Για να διαβάσετε κλικ ΕΔΩ

Μερικά εξώφυλλα από τη δισκογραφία του

Το Φεστιβάλ Αθηνών τιμά τη μνήμη του Ιάννη Ξενάκη, του κορυφαίου Έλληνα συνθέτη που "σφράγισε" με το έργο του το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα με τρεις συναυλίες στις 3, 6 και 8 Ιουνίου στο Κτίριο Η της Πειραιώς 260.

Περισσότερα ΕΔΩ