Σαν σήμερα, 17 Ιουνίου, γεννήθηκε ο ρώσος συνθέτης Ιγκορ Φιόντοροβιτς Στραβίνσκι. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο Στραβίνσκι ερωτήθηκε από ένα φρουρό των γαλλικών συνόρων τι επαγγελλόταν. «Είμαι εφευρέτης μουσικής» απάντησε. Η απάντηση ήταν χαρακτηριστική του ρώσου συνθέτη: πεζή, βέβαιη και διόλου ρομαντική. Ο Στραβίνσκι επίσης αρνούνταν επίμονα πως η έμπνευση ενός συνθέτη προέρχεται από κάποια θεϊκή παρέμβαση η δική του έμπνευση προερχόταν από τις ανάγκες των επόμενων αναθέσεών του.
Εμείς εδώ, με ένα μικρό αφιέρωμα, προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τη ζωή και το έργο του.
Ιγκόρ Στραβίνσκυ (1882-1971) : Είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του εικοστού αιώνα, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό διαμόρφωσε ρεύματα και τάσεις και έδειξε νέους δρόμους με πολλά από τα έργα του. Θεωρείται ο "ιδρυτής" του νεοκλασικισμού, ο οποίος δέσποσε στην Ευρώπη για αρκετά χρόνια (κυρίως στον μεσοπόλεμο). Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία-σκάνδαλο ήταν η πρώτη εκτέλεση της "Ιεροτελεστίας της Άνοιξης" όπου σε μερικά μόνο λεπτά αμφισβήτησε όλη τη "ρυθμική" παράδοση της μουσικής μέχρι εκείνη την ημέρα ! Πολλές φορές στην καριέρα του άλλαξε εντελώς δρόμο - στο τέλος της καριέρας του στράφηκε αποκλειστικά στον δωδεκαφθογγισμό - και υπέδειξε ένα νέο τρόπο να γράφει κανείς μουσική : λαμβάνοντας υπόψιν και στηριζόμενος στα στυλ μουσικής που προϋπήρχαν του έργου του. Η επίδραση του στους νεώτερους μουσικούς είναι και θα παραμείνει τεράστια.
Αρχικά ήταν πιο κοντά στο "ώριμο" μετα-ρομαντικό στυλ - πιο εξελιγμένο και από τα τελευταία έργα του ίδιου του Ντεμπισσύ που ήταν πολύ πρωτότυπα στη σύλληψη - ενώ το κυρίαρχο στοιχείο σε όλα τα έργα του από ανέκαθεν υπήρξε ο ρυθμός (ακολουθούμενος συχνά και από το σήμα-κατατεθέν του νεοκλασικισμού : τη σαρκαστική διάθεση). Αργότερα ακολούθησε μια στροφή στην καριέρα του όπου στράφηκε στην κλασική παράδοση - υπήρξε πλέον το ξεκίνημα της τάσης του νεοκλασικισμού - χωρίς όμως να είναι δύσκολο για κάποιον να καταλάβει ακούγοντας τα έργα του ότι πρόκειται ακόμα για μουσική του ίδιου συνθέτη : όλα τα στοιχεία του νεωτερισμού του και του "δυνατού" ρυθμού του ήταν ακόμα εκεί. Στη συνέχεια της καριέρας του υπήρξαν και άλλες πολλές μεταστροφές. Γενικά η έκταση του έργου του είναι απλά τεράστια : από την Αναγέννηση και το Μπαρόκ μέχρι το μοντέρνο "ragtime" (μουσικός πρόγονος της τζαζ). Προσπαθούσε σε κάθε νέο του έργο να πει κάτι καινούργιο και πρωτότυπο και να μην επαναλάβει τον εαυτό του όπως αυτός υπήρξε σε προηγούμενα έργα (κάτι τραγικά δύσκολο βέβαια στην πράξη). Το στυλ του είναι πολύ καθαρό και η τέχνη του μπορεί να θεωρηθεί ότι "ανακεφαλαιώνει" όλα τα στυλ που προηγούνται από αυτόν, παραμένοντας βέβαια άρτια κατασκευασμένη και άψογα "ραφιναρισμένη". Να θυμόσαστε όλα τα παραπάνω όταν ακούτε μουσική του Στραβίνσκυ !
Πολύ μεγάλο, ευρύ και σημαντικό έργο - Μπαλέτα : Το πουλί της φωτιάς, Πετρούσκα, Η Ιεροτελεστία της άνοιξης, Το τραγούδι του αηδονιού, Πουλτσινέλλα, Η αλεπού, Οι γάμοι, Απόλλων Μουσηγέτης, Το φιλί της νεράιδας, Παιχνίδι της τράπουλας, Ορφέας, Αγών. Λυρικό Θέατρο : Το αηδόνι, Η ιστορία του στρατιώτη, Λωζάνη, Μάβρα, The Rake's Progress. Φωνητικά Έργα : Οιδίπους βασιλιάς, Συμφωνία των ψαλμών, Περσεφόνη, Canticum Sacrum, Θρήνοι. Ενόργανα έργα : 4 συμφωνίες, Dumbarton oaks κοντσέρτο, χοροί κοντσερτάντε, Ebony κοντσέρτο, κοντσέρτο για πιάνο, κοντσέρτο για βιολί, καπρίτσιο και κοντσέρτο για πιάνο και βιολί, κοντσέρτο για δύο πιάνα.
Πηγή:ARTISSIMO.GR
Read More Wikipedia
Initially Stravinsky was more close to the "mature" post-romantic style - in a way more evolved compared to the last works of Debussy himself which were very innovative in conception - while the dominant element in all of his works has always been rhythm (followed often also from the "registered trademark" of the neoclassicism : the sarcastic mood). Later, Stravinsky followed a turn in his career where he returned to classic tradition - by then Stravinsky signalled the start of the direction of neoclassicism - without however to be difficult for someone listening to his works to understand who the underlying composer was : all the elements of his innovation and his "strong" rhythm were still there. In the continuation of Stravinsky's career a lot of similar turns also existed. Generally speaking, the extent of Stravinsky's work is simply enormous : from the Renaissance and the Baroque music styles to the modern "ragtime" (musical ancestor of jazz). Stravinsky tried in each new work of his to say something novel and fresh and he would not repeat himself as he existed in his previous works (something enormously difficult for someone to manage in real life). Stravinsky's style is very clean and his art can be considered as a "recapitulation" of all the styles that preceded him, being of course very well constructed and irreproachably "finessed". Remember all these words whenever you listen to Stravinsky's music !
Stravinsky's output is very large, wide and important - Ballets : The Firebird, Petrushka, The Rite of Spring, Song of the Nightingale, Pulcinella, The Wedding, Apollo Musagetes, The Fairy's Kiss, Card Game, Orpheus, The Fight. Lyric Theatre : The Nightingale, The History of Soldier, Mavra, The Rake's Progress. Vocal Works : Oedipus Rex, Symphony of Psalms, Persephone, Canticum Sacrum, Lamentations. Instrumental works : 4 symphonies, Dumbarton Oaks concert, dances concertante, Ebony Concert, concert for piano, concert for violin, capriccio and concert for piano and violin, concert for two pianos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου