8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας / March 8, International Women's Day

ΓΕΝΙΚΑ

Συνηθίζουμε να λέμε πως, η 8 του Μάρτη είναι ημέρα γιορτής για τη γυναίκα. Και να λουλούδια από δω και να δωράκια   από κει και να γεύματα σε καλά εστιατόρια, λόγω της ημέρας,  και πάει λέγοντας. Όπως και την Πρωτομαγιά. Ημέρα των λουλουδιών και πρέπει να τρέξουμε να «πιάσουμε» το Μάη στην εξοχή. «Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή…» λέει και το ποιηματάκι που, με λόγο και ξύλο από τις δασκάλες, το εμπεδώσαμε, τουλάχιστον οι παλιότερες γενιές. Κάπως έτσι περνάει και αλλοιώνεταιι το νόημα της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα στις σημερινές γενιές. Λουλούδια, πανηγυράκια, δωράκια, χλιαρές ομιλίες σε συλλόγους, συνδικαλιστικά λογρίδια, τύπου Παναγόπουλου, μικρά και μεγάλα λόγια για την  ισότητα των δύο φίλων, ισονομία, ίσες ευκαιρίες, μητρότητα και, η γυναίκα κορώνα στο κεφάλι μας… Δεν είχα σκοπό να επεκταθώ σε νούμερα και στατιστικές αλλά, αξίζει τον κόπο να δούμε, πως τα εννοεί όλα αυτά το κοινωνικό (βλέπε καπιταλιστικό) σύστημα.

Έχουμε και λέμε:

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δήθεν ίσων ευκαιριών, οι γυναίκες αμείβονται κατά μέσο όρο 15% λιγότερο από τους άντρες.

Οι προσλήψεις για μερική απασχόληση, ελαστικά ωράρια κ.λπ., έχουν σαν πρώτα θύματα τις γυναίκες.

Το 77% αυτών που δουλεύουν με πολύ χαμηλά μεροκάματα είναι γυναίκες.

Στα 15 κράτη μέλη της ΕΕ, το 2% των εργατριών (δηλ. τρία εκατομμύρια γυναίκες) έπεσαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία.

Στην Ελλάδα οι γυναίκες αποτελούν το 65% των ανέργων, ενώ αμείβονται με το 70% της αμοιβής των ανδρών για ίση εργασία. Η μητρότητα αντιμετωπίζεται ως ανασταλτικός παράγοντας για την πρόσληψή τους.

Σε ό,τι αφορά τη βία κατά των γυναικών δεν είναι ούτε "φυσιολογική" ούτε "αναπόφευκτη", έχει αιτίες και λύση!
Σ' ολόκληρο τον κόσμο εδώ και εκατοντάδες χρόνια, τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και πολέμου, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις και βία από την πολιτεία, την τοπική κοινωνία και την οικογένεια.
Μερικά στατιστικά στοιχεία από τις εκθέσεις των Ην. Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας φανερώνουν τη δεινή θέση των γυναικών και στις μέρες μας:
Τουλάχιστον μία στις τρεις γυναίκες (δηλαδή ένα δισεκατομμύριο γυναίκες) έχει ξυλοκοπηθεί, έχει εξαναγκαστεί να κάνει σεξ ή έχει κακοποιηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής της (συνήθως από συγγενή ή γνωστό της).
Μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού στη διάρκεια της ζωής της.
Στα κράτη μέλη της ΕΕ το 2000, το 2% (δηλ. 3 εκατομμύρια) των εργαζομένων γυναικών έπεσαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά τους.
Περισσότερα από 135 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή για να μην απολαμβάνουν το σεξ.
 600.000 γυναίκες στον Τρίτο Κόσμο πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω γέννας ή έκτρωσης επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη.
Στους σύγχρονους πολέμους, το 90% των θυμάτων είναι άμαχος πληθυσμός, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά, ενώ ο βιασμός χρησιμοποιείται συστηματικά από τους επιτιθέμενους είτε για την ταπείνωση του εχθρού είτε για λόγους "εθνικής εκκαθάρισης".
Στις εμπόλεμες ζώνες, το 80% των προσφύγων είναι γυναίκες και παιδιά.

Παγκοσμίως, από τα 1,3 δισ. των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, το 70% είναι γυναίκες, και το ποσοστό αυτό αυξάνεται συνεχώς.

Μία από τις χειρότερες συνέπειες της αυξανόμενης φτώχειας και περιθωριοποίησης των γυναικών είναι το σύγχρονο δουλεμπόριο. Εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια κάθε χρόνο πωλούνται και αγοράζονται στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα είτε ως φτηνό εργατικό δυναμικό, είτε ως νύφες, είτε για τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση. Θέλετε κι άλλα…..

………………………………………………………………………...................................................

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η 8 Μάρτη δεν είναι γιορτή. Είναι μέρα μνήμης για τους αγώνες των γυναικών οι οποίοι συνηθίζεται να "ξεχνιούνται".

Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα.

Το 1910 η Γερμανίδα σοσιαλίστρια Kλάρα Tσέτκιν, 

διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, για να τιμήσει τους σκληρούς αγώνες των γυναικών και προς τιμή της μεγαλειώδους διαδήλωσης των απεργών εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, στις 8 Μάρτη του 1857 και να πολιτικοποιήσει παραπέρα τους στόχους του γυναικείου κινήματος, πρότεινε στη Δεύτερη Διεθνή Διάσκεψη Σοσιαλιστριών στην Kοπεγχάγη της Δανίας να καθιερωθεί η 8 του Mάρτη  ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Η πρόταση έγινε δεκτή. 
Οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών. Έτσι, στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβάνονταν και η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.  
Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857, που πνίγηκε στο αίμα, ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, γιατί έβαζε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της πάλης κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών, σε συνδυασμό με τον αγώνα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση.

Με αυτά τα ολίγα περί γυναικών και την 8 Μάρτη, τι σκέφτεστε να κάνετε σήμερα; Μάλλον, μην απαντάτε σε μένα αλλά στις προκλήσεις των καιρών.

 Να γυρίσουμε σελίδα, όχι όμως και θέμα.και να πάμε 100 χρόνια πίσω στο Μεξικό. "Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος παρά να ζείς γονατιστός"! Τα λόγια του Αμιλιάνο Ζαπάτα ήταν αυτά που σημάδεψαν ένα από τα πιο κρίσιμα γεγονότα της ιστορίας του Μεξικό, τη Μεξικανική επανάσταση. Εδώ, όμως, δε θα γράψουμε τα ιστορία της αλλά, θα ασχοληθούμε με ένα ιστορικό τραγούδι που σημάδεψε και ταυτίστηκε με την επανάσταση, το "La Adelita". Τραγούδι γραμμένο από την λαϊκή σοφία και ενσωματωμένο στην ιδεολογία της εποχής. Τραγουδήθηκε και άλλαξε αρκετά μέσα στα χρόνια, αφού πολλές φορές χρειάστηκε να υποστηρίξει διαφορετικές πλευρές.

Το «la Adelita» αναφέρεται στην γυναίκα αγωνίστρια, και εκφράζει όλες αυτές που συμμετείχαν στο ένοπλο κίνημα του μεξικάνικου λαού. Μια γυναίκα με ομορφιά, γοητεία, τόλμη. Η «Adelita» είναι ένας μύθος που δεν έχει περιοριστεί σ’ ένα τραγούδι… Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος έχουν δοξάσει την ρομαντική πλευρά των Μεξικανών για τις αγωνίστριες της εποχής, για μια ηρωίδα που παρουσιάζεται ως σύμβολο αγάπης εν καιρώ πολέμου. 
Το τραγούδι αυτό, το επέλεξα για να εκφράσει με τον τρόπο του το διεθνές γυναικείο κίνημα και, τελοσπάντων, για να γνωρίσουμε  τι γίνεται και παραπέρα.
Όποιος ξέρει να μεταφράσει σωστά την ισπανική γλώσσα, οι στίχοι είναι εδώ:

En lo alto de la abrupta serranía acampado se encontraba un regimiento
y una musa que valiente los seguía locamente enamorada del sargento.

Popular entre la tropa era Adelita la mujer que el sargento idolatraba
y además de ser valiente era bonita que hasta el mismo Coronel la respetaba.

Y se oía, que decía, aquel que tanto la quería:

Y si Adelita quisiera ser mi novia y si Adelita fuera mi mujer
le compraría un vestido de seda para llevarla a bailar al cuartel.

Y si Adelita se fuera con otro la seguiría por tierra y por mar
si por mar en un buque de guerra   si por tierra en un tren militar.

 

Το δεύτερο τραγούδι δεν είναι επαναστατικό αλλά, μια σχεδόν τρυφερή μελωδία του Γιώργου Σταυριανού που τραγουδάει η Μαρία Δημητριάδη. Νομίζω πως η Μαρία ( η τρυφερή φωνή των δεκαέξη χρόνων που πρωτογνωρίσαμε με το τραγούδι "Ένα πρωινό"), είναι η τραγουδίστρια που με τη στάση ζωής της, σαν γυναίκα και καλλιτέχνης, μπορεί να εκφράσει, με τον καλύτερο τρόπο, τους αγώνες του γυναικείου κινήματος στους οποίους συμμετείχε και αγωνίστηκε. Της χρωστάω ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα, σαν φόρο τιμής για τη συμβολή της στην ελληνική μουσική.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΝΟΤΑ, ΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ: "ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΙΑΣ ΜΑΙΡΗΣ". Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. ΣΤΟ "ΔΕΙΤΕ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ" ΤΟΥ YOUTUBE ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.